EVİM

19

''Nuray teyze anlamıyorum. Madem biliyordun niye bir şey söylemedin?''

Nuray teyze saçlarımı okşarken ben hala yaşadığım şoku atlatamamıştım.

''Ah Mira annene o kadar çok benziyorsun ki! Seni ilk gördüğümde bir anda on altı yıl öncesine döndüm. Orda zaten dikkatim dağıldı. Arabayla ayağının üstünden geçmişim. Aklıma geldikçe kendime kızıyorum. Sen bayılınca nasıl korktum anlatamam. Hastanede giriş yapmak için kimliğini alınca emin oldum. Kendi dikkatsizliğim yüzünden ayağın böyle oldu. Bir başına seni koyamazdım orada. ''

''Nuray teyze kızmadın mı bana? Bizim yüzümüzden yuvan dağılmış?''

''O ne demek?''

''Annem dedi bizim yüzümüze yuvaları dağıldı diye. Ağlamaktan anlatamadı bile. Sen o zaman hamileymişsin galiba.''

Nuray teyze derin bir nefes aldı.

''O zaman annene de söylemiştim şimdi de sana söylüyorum. Ne sizin ne de benim bir suçum var. Buradaki bütün suç Murat'ın. İnsan ne yaparsa kendine yapar Mira. Murat da öyle yaptı. Tek fark yanında bizi de sürükledi. Hırsı ve öfkesi bizi mahvetti. ''

On altı yıl önce ne olduğunu o kadar merak ediyordum ki! Annem abilerimi anlatmış kalanını ağlamaktan anlatamamıştı. Kendini suçluyordu. Nuray teyze ise suçu olmadığını söylüyordu.

''Nuray teyze gerçekten kafayı yiyeceğim. Ne oldu da böyle oldu. Sen ,annem, babam... Aklıma o kadar saçma senaryo geliyor ki. Hepsinde kötü bir karakter çıkıyor ve ben hiç birinize onu yakıştıramıyorum.''

Nuray teyzenin morali bozulmuştu. Geçmişi hatırlamak iyi gelmiyordu ne anneme ne de Nuray teyzeye. 

''Mira abla gitmeeeeee!''

Kapıdan gelen ses ile yerimden sıçradım. Çınar, Belinay ve Dolunay kapının önünde ellerini birleştirmiş bana bakıyorlardı. Gülmeden edemedim.

''Sen gidersen biz burda kalamayız!''

Nuray teyze ile birbirimize bakıp aynı anda kahkaha atmıştık.

''Aynı anda konuşmayın lan korkunç oluyorsunuz.''

Birbirlerine bakıp tekrar bana döndüler.

''Sen gitmezsen aynı anda konuşmayız...''

"Mira bir kaç gün daha bizimle."

Nuray teyzenin söyledikleri ile karşımdaki üçlü sevinç çığlığı atıp dans etmeye başlamıştı. Aslında dansları eşini etkilemeye çalışan iguana gibiydi ama olsun güzellerdi.

"Nuray teyze..."

Nuray teyze konuşmama izin vermeden ayağa kalktı. Anlaşılan beni göndermeye niyeti yoktu.

Boran abi elinde bavulumla tekrar odaya girdi.

"Bavulu merdivenlerden indirmemiştim zaten. İyi oldu. Nuray sultan yine başardın kız."

Karşımda duranlara çatık kaşlarla baktım. Bildiğin çete olmuş bunlar.

"Neyse neyse, acıktım ben. Bu arda Arslan abim hastaneye gitti acil ameliyatı çıkmış."

Nuray teyze, Boran abiyi onaylayıp elini omuzuma attı. Beni dışarı çıkarırken ona uydum. Aşağıdan mis gibi yemek kokuları geliyordu.

Aysun abla anlayamadığım bir hızda bir sürü yemek yapmıştı. Boran abi sofraya dalarken biz sakince sohbet ederek yiyorduk.

"Mira abla?"

"Efendim Dolunay'cığım."

Dolunay gülerek saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı.