EVİM

29

Elimdeki kağıdı babamın önüne koydum. Kalemi de üstüne koyup geri çekildim.

"İmzala!"

Babam bir bana bir de kağıda bakarken kaşlarını çattı.

"Bu ne?"

"Sözleşme. Tek şartım var o da bunu imzalaman."

"İmzalamazsam."

Dediklerine güldüm.

"Kendimi öldürürüm yine de evlenmem o adamla."

Buz gibi bir sesle söylemiştim. Babam önce gülse de ciddiyetimi görünce yüzü düştü. Salak bir adam için kendimi tabiki öldürmem. Ama senin bunu bilmene gerek yok babacığım.

Babam maddeleri okurken bazen kaşları havalanıyor bazen de kaşlarını çatıyordu.

"İmzaladığın an bütün ilişkimiz biter. Bundan sonra sen sağ ben selamet."

Babam kaşlarını çatarken ben sandalyede arkama yaslandım. Canım yanıyordu. Hem de çok. Canımdan çok sevdiğim babamın düşmanıymışım gibi davranması canımı yakıyordu. Bana alayla da olsa canım kızım dediğinde aklıma küçükken yaşadıklarımız geliyor sonra attığı tokatı hatırlıyordum. O tokat bütün hayatıma darbe vuruyordu.

Babam kafasıyla onaylarken kalemi eline aldı. İmzalamak üzereyken yerimde dikleşip babama baktım. Babam göz ucuyla bana bakıp kalemi geri koydu masaya.

"Maddelerin bazılarında değişiklik yapacağım. Mesela her madde evlilikten sonra diye olacak."

"Hayır olmayacak! Nikah gününden sonra yani 21 Nisan'dan sonra benimle bütün irtibanı keseceksin. Annemin hakkı olan şirket hisselerini vereceksin. Ve bundan sonra ne bana ne de aileme zarar vermeyeceksin. Eğer benim ya da ailemin beş yüz metre yakınına gelirsen hakkında yasal işlem başlatılacak. Nikah gününden sonra senin adını bile duymayacağım."

Babam düşünürken ben hâlâ ona bakıyordum. Sözleşmenin bazı maddeleri çok katıydı. Eğer 21 Nisan tarihinden sonra yazılan maddelere uymazsa tazminat davası açıp şirketini batırmama yetecek kadar şart vardı.

Aysun abla anlaşmayı titizlikle hazırlayıp bana göndermişti. Babamdan kurtulmanın tek yolu buydu. O evlilik olsa da olmasa da babamdan kurtulacaktım.

Babam soru işaretleri ile bana bakarken kafamı çevirdim. Yüzüne dahi bakmak istemiyordum.

"Ya bu belgeyi imzalar 21 Nisan'dan sonra adımı dahi duymazsın ya da her gün gelip mezarımı sularsın sevgili babacığım."

Babam bir an bir yere dalar gibi olmuştu. Hızla kafasını sağa sola sallayıp kalemi aldı. Bana son kez bakıp yavaşça imzaladı. Ona çaktırmamaya çalışsam da derin bir nefes verdim. Ben de imzalayıp belgeyi güzelce dosyaya koydum. Aysun ablaya gönderecektim.

Babam bana bakarken gülümsedim. Yüzüm gülmüştü ama içim kan ağlıyordu. Gözlerimden yaş akmaması için bir kaç kere kırptım.

"O zaman hazırlıklar başlasın Murat Bey. Ne de olsa tek kızın evleniyor. Çalsın davullar zurnalar. En kısa sürede başla hazırlığa iki haftadan az var nikahıma. Yetişmesi lazım."

Babamın bir şey demesine fırsat vermeden hızla çıktım odadan. Göz yaşlarım çoktan akmaya başlamıştı bile.

Belgenin resmini çekip Aysun ablaya gönderdim.

"Çok sevindim kuzum. Bir kopyasını alırım ben. Bu arada planımız tıkır tıkır işliyor. 😉 Davetiye gelince evde ufak çaplı bir kriz oldu ama hallettim. Galiba... Neyse boş ver bunları sen iyi olmaya bak. İyi geceler kuzum 😘😘"