ကောင်းကင်သစ်၏ မိုးတိမ်ပြာ (Complete)

Chapter 11 (Unicode)

ကန်တော်ကြီး၏ ခပ်ညစ်ညစ်ရေများသည် လေ၏ ခပ်ကြမ်းကြမ်း တိုးဝှေ့မှုကြောင့် လှိုင်းများ ဖြစ်ပေါ်လျက် ကန်ဘောင်၏ ကမ်းစပ်သို့ တဝုန်းဝုန်း ရိုက်ခတ်လျက်ရှိသည်။ ကန်စပ်ရှိ ဗေဒါပင်များသည်လည်း တစ်ပင်နှင့် တစ်ပင် ထိစပ်တွယ်ပွားကာ ကျကျနနနေရာယူ အမြစ်တွယ်ထားသည်။ တချို့နေရာများမှာဆိုလျှင် လူတစ်ယောက်ပင် လမ်းလျှောက်သွားလို့ ရနိုင်သည့်အထိ ဗေဒါပင်တို့သည် ထူထပ်ခိုင်ခံ့စွာ ပေါက်ရောက်နေတော့သည်။

ကန်ဘောင်စပ်၏ အနီးတဝိုက်မှာတော့ ငါးမျှားသူ၊ ငါးဖမ်းသူတို့ကို ဟိုတစ သည်တစနှင့် ပေါပေါများများတွေ့မြင်ရသည်။ တချို့သည် အဝတ်အစား ခပ်နွမ်းနွမ်း၊ လူပုံညစ်ညစ်နှင့် ငါးဖမ်းပြီး အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း ပြုသူများဖြစ်သော်လည်း တချို့မှာတော့ အဝတ်အစားသန့်သန့်၊ လူပုံသန့်သန့်နှင့် ဝါသနာအရ လမ်းကြုံဝင်ပြီး အပျင်းပြေငါးဖမ်းသူများ ဖြစ်မည်။

ကောင်းကင်သစ် စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဆိုင်ကယ်ပတ်စီးနေရင်းနှင့် ကန်တော်ကြီးဘက် ရောက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ တံတား တစ်ခုပေါ်တွင် ဆိုင်ကယ်လေး ဘေးကပ်ရပ်ထားလိုက်ရင်း ကန်ဘောင်စပ်ထိုင်ကာ မြင်မြင်သမျှ အရာများကို လိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

ကောင်းကင်သစ် ထိုင်နေသည့် ကန်စပ်ဘေးနားသို့ ငါးမျှားကြိုး ရစ်ပတ်ထားသည့် နို့ဆီဘူးခွံလေးကို ကိုင်ထားသည့် လူတစ်ယောက် လာရပ်ကာ ငါးမျှားရန် ပြင်ဆင်နေသည်။ သူတို့၏ ငါးဖမ်းပုံမှာ ကောင်းကင်သစ်အတွက် ထူးခြားဆန်းသစ်နေသည်။ အရင်ကလို ငါးမျှားတံကြီး တကားကားနှင့် မဟုတ်ဘဲ နို့ဆီဘူးခွံလေးနှင့်သာ ဖြစ်သည်။

နို့ဆီဘူးခွံပေါ်တွင် ပတ်ထားသည့် ငါးမျှားကြိုးလေးကို တရစ်ပြီး တရစ် ဖြုတ်ကာ ကြိုးထိပ်တွင် အသင့်တပ်လာသည့် ငါးစာလုံးလေးကို တွဲလောင်းချထားလျက် ကန်ထဲသို့ ပစ်ရန် အရှိန်ယူ လွှဲနေလိုက်သည်။ လေထဲတွင် ရှေ့နောက်ရမ်းနေသည့် ငါးစာလုံးလေး ကောင်းကောင်းအရှိန်ရပြီဆိုမှ ငါးမျှားသူက ကန်ရေပြင်တစ်နေရာသို့ ချိန်ရွယ်ပြီး ပစ်လွှတ်လိုက်လေတော့သည်။