ကောင်းကင်သစ်၏ မိုးတိမ်ပြာ (Complete)

Chapter 11 (Zawgyi)

ကန္ေတာ္ႀကီး၏ ခပ္ညစ္ညစ္ေရမ်ားသည္ ေလ၏ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တိုးေဝွ႔မႈေၾကာင့္ လႈိင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလ်က္ ကန္ေဘာင္၏ ကမ္းစပ္သို႔ တဝုန္းဝုန္း ႐ိုက္ခတ္လ်က္ရွိသည္။ ကန္စပ္ရွိ ေဗဒါပင္မ်ားသည္လည္း တစ္ပင္ႏွင့္ တစ္ပင္ ထိစပ္တြယ္ပြားကာ က်က်နနေနရာယူ အျမစ္တြယ္ထားသည္။ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားမွာဆိုလွ်င္ လူတစ္ေယာက္ပင္ လမ္းေလွ်ာက္သြားလို႔ ရႏိုင္သည့္အထိ ေဗဒါပင္တို႔သည္ ထူထပ္ခိုင္ခံ့စြာ ေပါက္ေရာက္ေနေတာ့သည္။

ကန္ေဘာင္စပ္၏ အနီးတဝိုက္မွာေတာ့ ငါးမွ်ားသူ၊ ငါးဖမ္းသူတို႔ကို ဟိုတစ သည္တစႏွင့္ ေပါေပါမ်ားမ်ားေတြ႕ျမင္ရသည္။ တခ်ိဳ႕သည္ အဝတ္အစား ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း၊ လူပုံညစ္ညစ္ႏွင့္ ငါးဖမ္းၿပီး အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳသူမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕မွာေတာ့ အဝတ္အစားသန႔္သန႔္၊ လူပုံသန႔္သန႔္ႏွင့္ ဝါသနာအရ လမ္းႀကဳံဝင္ၿပီး အပ်င္းေျပငါးဖမ္းသူမ်ား ျဖစ္မည္။

ေကာင္းကင္သစ္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ဆိုင္ကယ္ပတ္စီးေနရင္းႏွင့္ ကန္ေတာ္ႀကီးဘက္ ေရာက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ တံတား တစ္ခုေပၚတြင္ ဆိုင္ကယ္ေလး ေဘးကပ္ရပ္ထားလိုက္ရင္း ကန္ေဘာင္စပ္ထိုင္ကာ ျမင္ျမင္သမွ် အရာမ်ားကို လိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။

ေကာင္းကင္သစ္ ထိုင္ေနသည့္ ကန္စပ္ေဘးနားသို႔ ငါးမွ်ားႀကိဳး ရစ္ပတ္ထားသည့္ ႏို႔ဆီဘူးခြံေလးကို ကိုင္ထားသည့္ လူတစ္ေယာက္ လာရပ္ကာ ငါးမွ်ားရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္။ သူတို႔၏ ငါးဖမ္းပုံမွာ ေကာင္းကင္သစ္အတြက္ ထူးျခားဆန္းသစ္ေနသည္။ အရင္ကလို ငါးမွ်ားတံႀကီး တကားကားႏွင့္ မဟုတ္ဘဲ ႏို႔ဆီဘူးခြံေလးႏွင့္သာ ျဖစ္သည္။

ႏို႔ဆီဘူးခြံေပၚတြင္ ပတ္ထားသည့္ ငါးမွ်ားႀကိဳးေလးကို တရစ္ၿပီး တရစ္ ျဖဳတ္ကာ ႀကိဳးထိပ္တြင္ အသင့္တပ္လာသည့္ ငါးစာလုံးေလးကို တြဲေလာင္းခ်ထားလ်က္ ကန္ထဲသို႔ ပစ္ရန္ အရွိန္ယူ လႊဲေနလိုက္သည္။ ေလထဲတြင္ ေရွ႕ေနာက္ရမ္းေနသည့္ ငါးစာလုံးေလး ေကာင္းေကာင္းအရွိန္ရၿပီဆိုမွ ငါးမွ်ားသူက ကန္ေရျပင္တစ္ေနရာသို႔ ခ်ိန္႐ြယ္ၿပီး ပစ္လႊတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။