(Zawgyi)
"ကိုစြဲမက္သက္သာလား ။ အဖ်ားေရာက်ၿပီလား"
"သက္သာပါတယ္ ။ ဒီေန႔တစ္ရက္ေလာက္နားလိုက္ရင္အဆင္ေျပမွာပါ"
ကံေကာင္းစြာ ေရျပင္ကခြင့္ရခဲ့သည္။ သူေဌးကလည္း ခရီးကအျပန္ နားရန္အတြက္ တစ္ရက္ခြင့္ေပးလို္က္တာမို႔ စြဲမက္လည္းသေဘာက်သြား၏။
သူကေန႔လယ္စာမျပင္နိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေရျပင္အတြက္ မြန္မြန္႔ကိုပဲဆိုင္ကေန ခ်ိဳင့္ဆြဲၿပီေန႔လယ္စာလာပို႔ခိုင္းရ၏။
"မနက္ျဖန္တစ္ရက္ေတာ့ထပ္နားလိုက္ပါ့လား၊ဆို္င္ကဘာျပႆနာမွမရွိဘဲ ။ နားမဲ့နား အားျပည့္ေအာင္ေသခ်ာနားလိုက္ေလ"
"ဟုတ္ပါၿပီ ။ သက္သာရင္ေတာ့ လာမယ္ ၊ မသက္သာေသးရင္ေတာ့ ထပ္နားမယ္"
"အင္းအင္း"
ဆိုင္ကလဲ ျပႆနာသိပ္မရွိပါ ။ မြန္မြန္နွင့္ၿဖိဳးသက္ကလည္း ဆိုင္ကိုေသခ်ာစီမံနိုင္တာမို႔ သိပ္ၿပီးစိတ္ပူစရာမရွိ။
မြန္မြန္ျပန္သြားေတာ့ စြဲမက္လည္း အခန္းအျပင္ကိုထြက္လာလိုက္၏။ အခန္းထဲမွာေနရတာၾကာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးၿငီးေငြ႕လာသည္။
တစ္မနက္လံုးေမြ့ရာေပၚမွာေနရတာ တကယ္အဆင္မေျပ။ ေခါင္းမူးလို႔သာၿငိမ္ေနရေပမဲ့စြဲမက္သေဘာမက်ပါ။
ေနရတာမြန္းၾကပ္တာေၾကာင့္အျပင္ထြက္ကာ Kitchen ထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ေရျပင္က ထမင္းစားေနတုန္း။
သူလာေတာ့ၿပံဳးၿပီးေမာ့ၾကည့္လာ၏။
"သက္သာလား"
"အင္း သက္သာတယ္။ အခန္းထဲေနရတာပ်င္းလို႔"
ေရွ႕ကဟင္းပန္းကန္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး စြဲမက္ၿပံဳးမိသည္။ ထံုးစံအတိုင္း ၾကက္ကလီစာ။
ေရျပင္က ၾကက္ကလီစာသိပ္ႀကိဳက္၏။ နွလံုးဆိုသိပ္ႀကိဳက္တာမို႔ တစ္ခါတစ္ခါ နွလံုးခ်ည္းသီးသန္႔ခ်က္ေပးရသည္။
" စားလို႔အဆင္ေျပလား"
"ေျပပါတယ္"
"အင္းပါ ငါေနေကာင္းရင္ကိုယ္တိုက္ခ်က္ေကြၽးမယ္ "
သူ႔စကားကိုေရျပင္သေဘာတက်ရယ္ေမာ၏။ကိုင္ထားသည့္ဇြန္းကိုခ်ကာ လက္လက္တစ္ဖက္က သူ၏ ပါးကိုဖြဖြကိုင္လာသည္။
