(Zawgyi)
"အေမ"
အခန္းထဲဝင္လိုက္သည္နွင့္ အေမက သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္လာသည္။ အေနြးထည္ေလးဝတ္ထားၿပီးၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနသည့္ အေမကသူ႔ကိုျမင္ေတာ့ ၿပံဳးျပလာသည္။
ေတာ္ပါေသးတယ္ အေမကျပန္ေကာင္းလာလို႔။
အနားကိုသြားကာ အေမ့ေရွ႕မွာဒူးေထာက္ထိုင္ကာ လက္ေလးကိုဆုပ္ကုိင္ထားမိသည္။အေမ့ေပါင္ေပၚေမးေလးတင္ေတာ့ အေမ့ကသူ႔ေခါင္းေလးကိုဖြဖြပြတ္သပ္ေပးလာ၏။
"သား"
"အေမ ကြၽန္ေတာ္အေမေျပာသလို စြဲမက္နဲ႔လဲလမ္းခြဲလိုက္ၿပီ၊သူလဲကြၽန္ေတာ့္ အနားကထြက္သြားၿပီ"
အေမက သူ႔ကိုဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ၿပံဳးၿပံဳးေလးသာၾကည့္ေန၏။ အေမ့ေပၚေပၚေခါင္းေလးတင္ကာ အေမ့လက္ေလးကိုဖြဖြနမ္းကာ။
"ကိစၥေတြအားလံုးၿပီးရင္ ဒီကေနထြက္သြားရေအာင္ေနာ္ ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔သားအမိရယ္ ၊ ႀကီးႀကီးလွတို႔လင္မယားရယ္ ၊ တျခားေအးခ်မ္းတဲ့ေနရာေလးမွာသြားေနၾကမယ္"
"သား တကယ္လား ၊ သားရဲ႕ အလုပ္ေတြကေရာ"
"ကြၽန္ေတာ္မွာ စုေဆာင္းထားတာေလးေတြရွိပါတယ္အေမရဲ႕ ၊ အဖိုးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုဘာမွမေပးရင္ေတာင္ အေမ့ကိုကြၽန္ေတာ္ရွာေကြၽးနိုင္တယ္၊ အရင္းအနွီးေလးနဲ႔ လုပ္ငန္းေလးတစ္ခုလုပ္မယ္ အေမ့ကိုတစ္သက္လံုးေစာင့္ရွက္ေပးမယ္"
ေတြးၾကည့္ရံုေလးနဲ႔တင္ၾကည္ႏူးမိပါသည္။ ခ်စ္ရသူကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ရေသာ္လည္း အေမ့အတြက္မို႔ သူသည္းခံကာ နွလံုးသားဒဏ္ရာက်က္ေအာင္ႀကိဳးစားရမည္။
"သားက အိမ္ေထာင္မျပဳေတာ့ဘူးလား"
အေမ့စကားေၾကာင့္ သူေမာ့ၾကည့္မိ၏။ အေမ့မ်က္နွာေလးေပၚမွာ သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကားေလးေနရာယူထားသည္။ ဆံပင္ေလးကိုလဲေသခစီးေနွာင္ထား၏။
အေမက အျမဲတမ္းႏုပ်ိဳေနဆဲ။
"ဒီတစ္သက္ေတာ့ အိမ္ေထာင္မျပဳေတာ့ပါဘူးအေမရယ္ ၊ လူပ်ိဳႀကီးလုပ္ၿပီး အေမ့ကိုပဲေစာင့္ေရွာက္သြားေတာ့မယ္ မေကာင္းဘူးလား"
