[Zawgyi]
" လူတစ္ေယာက္က အဲ့ေလာက္လူမႈေရး ေခါင္းပါး
ႏိုင္သလား… "
ကြပ္ပ်စ္ေလးထက္တြင္ထိုင္ရင္းေျပာေနေသာ Baekhyun စကားမ်ားက အေဝးမွ ေမာ္ေတာ္
ခုတ္ေမာင္းသံေအာက္တြင္ ေပၚမေယာင္ေယာင္ႏွင့္
ေပ်ာက္ခ်သြား၏…။
" ဒါမွမဟုတ္ အရွက္အေၾကာက္ႀကီးတဲ့သူမ်ိဳးလား "
ၾကက္ဥအရုပ္ေလးကိုကိုင္ကာ ခုန္ဆြခုန္ဆြျဖစ္ေန
ေသာ ကေလးတစ္သိုက္သည္ Baekhyunအနား
မေယာင္မလည္ျဖင့္ေရာက္လာၾကသည္။
တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ကာ စကားေျပာေနေသာ
ဒီေသြးေႏွာသားေလးက ကေလးေတြမ်က္စိထဲ
အေတာ္ထူးဆန္းေန၏။
" မဟုတ္မွ ငါ့ေလာက္ေတာင္ ကိုရီးယားစကား
မေျပာတတ္တာလား! "
ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရင္း ေငးၾကည့္သည့္ကေလးက
ေငးၾကည့္ႏွင့္ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။
ညေန ေနေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ အိမ္မျပန္သည့္သူဆို
၍ ကေလးေတြႏွင့္ Baekhyunသာ ရွိသည္။
အိမ္အျပန္ဝင္ဝယ္ထားေသာ ေခါက္ဆြဲထုပ္မ်ားႏွင့္
အတူ စတိုးဆိုင္ေသးေသးေလးေရွ႕ Baekhyun
တစ္ေယာက္တည္း မေက်နပ္ျခင္းတရားမ်ားကို
ခ်ျပေနမိသည္။
ေခါက္ဆြဲထည့္သည့္ ပန္းကန္ခြက္မ်ားႏွင့္
ဂ်ံဳမ်ားအေၾကာင္းကို ေလ့လာေနခိုက္မွာပဲ စာလာသင္
ေပးေသာ Chanyeolဆိုသူက ျပန္သြားခဲ့၏…။
ႏႈတ္ဆက္မသြားေသာ ေက်ာျပင္တစ္ခုကို မီးဖိုေဆာင္
ထဲမွ လွမ္းၾကည့္ရင္း Baekhyun ေတြးလိုက္မိ
သည္က ေလာကႀကီးတြင္ ရုပ္ေခ်ာသူတိုင္း အဆင္ေျပ
ၾကသည့္သူမ်ားမဟုတ္ဟုလို႔…။
" အင္း…သူက ရုပ္ေခ်ာတယ္…
အဲ့ဒါေတာ့ ငါ ေသးေသးေလးေထာက္ခံတယ္… "
" နည္းနည္းပါ… "
" ဟင္? "
စကားအသံုးအႏႈန္းအမွားကို နံေဘးက ကေလးတစ္
ေယာက္မွ ဝင္ေထာက္သည္။ ထိုအခါမွ သူ႔အနားတစ္
ဝိုက္ေရာက္ေနေသာ ကေလးမ်ားကို Baekhyun
သတိထားလိုက္မိ၏…။
ကုိယ့္အေတြးႏွင့္ကိုယ္မို႔ ဒီကေလးေတြ အနားကို
မည္သည့္အခ်ိန္ကေရာက္လာသည္လဲဆိုတာ သတိ
မထားမိလိုက္…။ ဆိုင္ထဲဝင္သည့္အခ်ိန္ကေတာ့
ဆိုင္ေပါက္ဝတြင္ ေအာ္ေနၾကတာ ျမင္လိုက္ရေသး၏။
YOU ARE READING
143 -N- 637
Fanfictionဂဏန္းနံပတ္တိုင္းမွာသာ အဓိပၸါယ္ေတြရွိခဲ့ရင္... ငါ့ရဲ႕ကုိယ္ပိုင္နံပတ္က... ဂဏန်းနံပတ်တိုင်းမှာသာ အဓိပ္ပါယ်ကိုယ်စီ ရှိခဲ့ရင်... ငါ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်နံပတ်က...
