[Zawgyi]
အေျခအေနေတြေသြဖည္ေျပာင္းစြာ Baekhyun၏
အေနာက္မွေန Chanyeol တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္
လိုက္ေနမိသည္...။
ငံု႔ထားေသာမ်က္ႏွာက ေျခေထာက္တစ္ခ်က္ယိုင္ခနဲ
ျဖစ္သြားသည့္တိုင္ ေမာ့မလာ...။
Chanyeol တစုိက္မတ္မတ္ၾကည့္ေနမိသည္မွာ
မ်က္စိေရွ႕တည့္တည့္မွ ျဖဴႏုေနေသာ လက္ေခ်ာင္း
ေလးမ်ားကိုပင္... ပိုတိတိတိက်က်ညႊန္းဆိုရလွ်င္ေတာ့
သူ႔လက္ကို ဆြဲကိုင္ထားေသာ Baekhyun၏
လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ား...။
တန္ဖိုးထားရေသာအရာတစ္ခုကို မလႊတ္တမ္းဆုပ္
ကိုင္ထားသကဲ့သို႔... ထိုလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက
သူ႔လက္ကို ၿမဲၿမဲၿမံၿမံဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း အေရွ႕ကိုေမာ့မၾကည့္ပါဘဲ... ... ...
ခလုတ္တိုက္၍ ယိုင္ခနဲျဖစ္သြားသည့္တိုင္...
Chanyeol မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ေမာ့မလာျခင္းျဖစ္၏။
ထိုလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ယံုၾကည္အားကိုး၍...။
ေျခလွမ္းတို႔ အေတာ္မ်ားမ်ား လွမ္းၿပီးသည့္ေနာက္တြင္
Chanyeol... ေျမျပင္အေနအထားကို က်င့္သားရ
လာသည္။ သူတို႔ရပ္ကြက္ပိုင္းထဲသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီပဲ။
စဥ္ဆက္မျပတ္ေရွ႕ဆက္ေနေသာ Baekhyun၏
ေျခေထာက္ေလးမ်ားလည္း ရပ္က်သြားသည္...။
" Chanyeol... "
အသိေပးသလိုေခၚလာသံက နားထဲ သိမ္ေမြ႔စြာ တိုးဝင္ လာခဲ့၏...။
ထိုအခါမွ ေတာက္ေလွ်ာက္ငံု႔က်ထားေသာ သူ႔မ်က္ႏွာ
က အလိုလိုေမာ့လာခဲ့သည္။
" အဆင္မေျပဘူးမလား... "
ပံုမွန္ေမးေလ့ေမးထရွိေသာ "အဆင္ေျပရဲ႕လား" ေမးခြန္းမဟုတ္ပါပဲ တိုက္ရိုက္ဆန္စြာေမးလာေသာ
ေမးခြန္းက Chanyeol ရင္ထဲကို ျမွားတစ္စင္းလို
ဝင္ခ်လာခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္... ထူးဆန္းစြာ Chanyeol စိတ္တို႔
တင္းၾကပ္ေနတာေလ်ာ့က်သြား၏...။
Baekhyunသည္ Chanyeol၏လတ္တေလာ
စိတ္ခံစားခ်က္ကို ေၾကညက္စြာသိေနခဲ့သည္ပဲ...။
" ငါ... တကယ္ကို... အဆင္မေျပေနဘူူးပဲ... "
ျပတ္ေတာင္းေတာင္းစကားလံုးမ်ားသည္
Chanyeol ႏႈတ္ခမ္းထက္မွ အစီအစဥ္က်စြာ
ခုန္ဆင္းက်ဖို႔ အေတာ္ႀကိဳးစားေနရသည့္ပံုျဖစ္ေနသည္။
YOU ARE READING
143 -N- 637
Fanfictionဂဏန္းနံပတ္တိုင္းမွာသာ အဓိပၸါယ္ေတြရွိခဲ့ရင္... ငါ့ရဲ႕ကုိယ္ပိုင္နံပတ္က... ဂဏန်းနံပတ်တိုင်းမှာသာ အဓိပ္ပါယ်ကိုယ်စီ ရှိခဲ့ရင်... ငါ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်နံပတ်က...
