[Zawgyi]
" သူ႔ကိုေသခ်ာမွာလိုက္တယ္
ဒဏ္ရာနားကို အလႈပ္အေရြ႕သိပ္မလုပ္ခဲ့ဖို႔ "
ဆရာဝန္က သူ႔အမွားမရွိေၾကာင္း သြယ္ဝိုက္ေျပာလို
ဟန္ျဖင့္ ေျဖရွင္းခ်က္ကို ခပ္ဆိုင္းဆိုင္းေျပာလာသည္။
အနည္းငယ္ပင္ ေသြးစို႔ေနၿပီျဖစ္ေသာ ခြဲစိတ္ဒဏ္ရာ
သည္ ဆရာဝန္ကိုသာမက Baekhyunကိုပါ
ေကာင္းေကာင္းႀကီးမ်က္ႏွာပ်က္ေစခဲ့သည္…။
" ကိစၥမရွိပါဘူး Baekhyunee…
အဆင္ေျပသြားမွာပါ "
ဆရာဝန္၏ကုသမႈကိုခံယူေနေသာ Chanyeol
အဖို႔က ဒဏ္ရာကိုအာရံုေရာက္ရမည့္အစား အနားမွ
Baekhyunကိုသာ အာရံုေရာက္ေနမိသည္။
ငိုခ်ေတာ့မတတ္ပင္ျဖစ္ေနေသာ Baekhyunသည္
Chanyeol ၏ ဒဏ္ရာျပန္ျဖစ္လာျခင္းအေၾကာင္း
တရားကို ေသခ်ာစြာရွာေဖြမိဟန္တူပါ၏…။
Baekhyun… Chanyeol လက္ကို ဘယ္
ေလာက္ေတာင္ ခုန္ေပါက္လႊဲခဲ့လိုက္မိသလဲ…။
" ဆရာ… ပိုးေတြဘာေတြဝင္ႏိုင္သလား "
" အဲ့လိုေတာ့မျဖစ္ပါဘူး
ျပန္ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ေသခ်ာျပန္
ေဆးထည့္လိုက္တာဆိုေတာ့ အဲ့လိုကေတာ့ စိုးရိမ္စရာ
မရွိပါဘူး "
" ဒါဆို… အေၾကာေတြဘာေတြလိုက္ၿပီး
ဒဏ္ရာေယာင္လာတာမ်ိဳးေတြေရာ "
" ဒဏ္ရာေယာင္တာမ်ိဳးလည္းမရွိပါဘူး သခင္ေလး "
" ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ရာသီဥတုေအးရင္ ကိုက္ခဲလာတာမ်ိဳး
ေတြေရာျဖစ္ႏိုင္လား
ဒီက အေအးဓာတ္ကို ဒဏ္ရာက ခံႏိုင္ရည္မရွိမွာ
ကြ်န္ေတာ္စိုးေတာ့ အဲ့လိုမ်ိဳးေတြ… … … "
" Baekhyunee ေတာ္ေတာ့…
ဆရာတို႔ သြားလို႔ရၿပီေနာ္…
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
စိတ္ကူးထဲေပၚလာေသာ ေတြးမိသမွ်စိုးရိမ္ျခင္းတို႔ကို
အျပင္သို႔ေခၚေဆာင္ထုတ္ေမးေနေသာ
Baekhyunကို Chanyeol ျဖတ္တားဆီးလိုက္
ရသည္။ မဟုတ္ပါက… ဆရာဝန္ခမ်ာ ေမးသမွ်အေမး
တို႔အတြက္ စိတ္ေက်နပ္စရာအေျဖရွိေနႏိုင္ပါ့မလားဆို
တာ Chanyeol သံသယဝင္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္
ျဖစ္၏…။
လက္ကေလးတစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ကာ
Chanyeolက Baekhyunကို အနားသို႔
ဆြဲေခၚသည္။ ဆရာဝန္ႏွင့္လက္ေထာက္အကူက
အခန္းထဲမွ အလိုက္သင့္ထြက္သြားၾကသည္။
တကယ္ေတာ့… သူတို႔တစ္ေတြ အခန္းထဲမွထြက္ခ်င္
ေနၾကသည္မွာ အနည္းငယ္ေတာ့ၾကာၿပီဟုထင္ပါ၏။
YOU ARE READING
143 -N- 637
Fanfictionဂဏန္းနံပတ္တိုင္းမွာသာ အဓိပၸါယ္ေတြရွိခဲ့ရင္... ငါ့ရဲ႕ကုိယ္ပိုင္နံပတ္က... ဂဏန်းနံပတ်တိုင်းမှာသာ အဓိပ္ပါယ်ကိုယ်စီ ရှိခဲ့ရင်... ငါ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်နံပတ်က...
