"The Lost"

Part 6

ჯონგჰოს გვერდით ოდნავ შეუნელა, თვალებში შეხედა, ცალი თვალი ჩაუკრა და მის გასაგონრად თქვა "ცეცხლის აინთო". ჯონგჰომ კი მის გასაგონრად დაასრულა "თამაში დაიწყო" ამბობს და ორივენი სმირკს ირტყავენ სახეზე. აწ უკვე გასულ ნატარიკას თვალს ადევნებს ერთ ყლუპზე სვავს სასმელს.
-აქ დარჩი!მალე მოვალ!
-კარგი პასუხობს მეგობარი და თვითონ შეუმჩნევლად ყვება უკან ნატარიკას.
-საინტერესო ამბავია აქანე! ამბობს ნატარიკა და ოდნავ მოშორებით კაფისგან უკანა მხარეს მიყვება. იქ კი ორი მანქანაა სავარაუდოდ 10 ან 15 მაინც იქნებიან.
-იმედია ნებით ჩაჯდებით მანქანაში და არა ძალით! ამბობს კაცი და მანქანის კარებს აღებს. ნატარიკა უჩუმრად ჯდება მანქანაში და უკვე შეამჩნია კედელზე მიყურებული ჯონგჰო.
-სამწუხაროდ! თქვა და მეორე კარების ბოლომდე ჩაწეული ფანჯრიდან ამოსრიალდა მოხერხებულად ავიდა მანქანის სახურავზე. სროლა უნდა დაეწყოთ მაყუტიანი იარაღებით როდესაც ნატარიკამ უკვე მოასწრო მთელი ძალოთა და სიჩქარით გაქანები გადახტომა, ბრუნის გაკეთება და ჯონგჰოს გვერდით აღმოჩენა.
-დაიმახსოვრე ეს თამაში შენთვის ან კარგი იქნება ან ცუდი... გამოცდა რომელიც რეალურად საშიშია!ეუბნება ანტარიკა და ჩხუბს იწყებენ. საკმაოდ ძლიერი მეტოქეები არიან.  ერთად და სუფთათ ბრძოლა მოუწიათ მათ. რათქმაუნდა ბევრი დაასისხლიანეც ცემისგან მაგრამ იარაღს მაინც ა რიყენებდნენე. მათ არასათანადოდ შეაფასეს ნატარიკა და მისი გამოცდილება. ერთერთ კაცთან ჩხუბის დროს. როდესაც უკვე
ნახევარზე მეტი დასახიჩრებულია და მხოლოდ რამლდენიმეღაა შემორჩენილი გრძნობს ნატარიკა რომ იმ ტვირთისგან ვერ თავისუფლდება და ჩვეულებრივზე მეტად ადვიალდ იღლება და ძალა ეცლება.  წვიმა დაიწყო. კაცის შემმოქნეული ხელი ვერ აიცილა ამას მოჰყვა მეორე მესამე და ბოლოს მისის ძირს დაგდება წიხლით. მაღლიდან ქედმაღლურად უყურებს ნატარიკას. ის კი პირიდან სისხლს აფურთხებსდა ნანობს რომ საჭმელი არ შეჭამა.
-შე  ნაბიჭვარო ბო*ო! ეუბნება ნატარიკა რის გამოც მისგან წიხლს იღებს.
-ნატა! იძახის ჯონგჰო და პირდაპირ კისერში არტყავს იმ კაცს ხის რარაც ნაწილს რაც ძირს იპოვნა. ნატარიკას სისხლი წვიმას შეერია და ეს წვიმა ნავთივით ესხმება მის ყველა სათითაო ნაწილზე სხეულის. ისევ დაბლა გდია როგორც ნაჭერი და ვერაფერზე ფიქრობს.
-უფროსო! უყვრისი ჯონგჰო და ანჯღრევს.
-შემეშვი! უყვირის ნატარიკა და ძლივს დგება ფეხზე.
-ამათ..
-ამათი დედა ვატირე, დაიკიდე და დაბრუნდი საიდანაც მოხვედი! უყვირის და კაფის მიმართულებით მიდის.  ჯონგჰო არაფერს ეუბნება ნატარიკას. ნატარიკა თავის ადგილას დაჯდა უსიტყვოდ. ჯონგჰოც და თავის მეგობარს უამბო რაც მოხდა. ნატარიკას გრძნობს რომ წარბი და ტუჩი გახეთქილი აქ. ხელსახოცს იღებს და იდებს ტუჩის კუთხესთან.
-აიშ!!!... თქვა და სისხლიანი ხელსახოცი მაგიდაზე დადო. ლუკმა ჩაიდო  რომელიც გემრიელად მოეჩვენა მაგრამ ბოლოს სისხლის გემოც აერია და ამის გამოც კინაღამ ამოაღებინა. ლუკმა გადაყლაპა და ამას კიდევ მეორე.. მესამე...  ლუკმა მოჰყვა. რამოდენიმე წუთის შემდეგ.... ნატარიკა გრძნობს რომ იმდენად ძლიერ მოაწვა საჭმელი რომ თავს ვერაღ იკავებს ამიტომ პირზე ხელს იმწამსვე იფარებს და საპირფარეშოში გარბის! როდესაც თავის საქმეს ასრულებს სახეზე წყალს ისხავს იმშრალებს და გამოდის! გარეთ კი კედელზე მიყუდებული ჯონგჰო ხვდება.
-რა გჭირთ უფროსო? ეკითხება ნატარიკას ოდნავ ირონიით. ნატარიკას არაფრის თავი არ აქ ამიტომ ხმის ამოუღებლად მიდის თავის მაგიდისკენ. მიმტანს იძახებს და ეუბნება რომ მაგიდა აალაგოს. მიმტანიც ალაგებს. ნატარიკა ფულს იხდის და დგება. არავის და აღარაფერს აქცევს ყურადღებას!გარეთ გადის! წვიმა ისევ უწვავს ჭრილობებს.....საშინლად უწვავს!
ახალი გამოსული ჯონგჰო მეგობარს ემშვიდობება და ქოლგით ხელში ნატარიკას გვერდით ჩერდება.
-მიღებული ხარ!
.............
-რა? ახლა მაგის დრო არაა... ამბობს ჯონგჰო და იცის რომ შინაგანად უხარია რადგან იქ მუშაობა მისი ოცნება იყო.
-დავალება მაქ შენთვის რომელი მხოლოდ ჩვენს შორის უნდა დარჩეს!
-გისმენ!
-მანქანა გყავს?
-კი
-სახლში წამიყვანე!
მანქანაში ჩაჯდნენ ნატარიკამ კი მისამართი უთხრა. იქ რომ მივიდნენ ნატარიკა უარით გამოისტუმრნენ. ის ხომ გალფთან ცხოვრობდა და მისი ბინაში ახლა სხვა ცხოვრობდა.
წამოვიდნენ და ისევ მანქანაში ჩაჯდნენ.
-დამავიწყდა ამიტომ სადმე სასტუმროში დამტოვე!
-არა!ამბობს ჯონგჰო და მანქანის კარს კეტავს.
-აბა სად ?
-ჩემთან
-შენ გიჟი ხარ?!
-შეიძლება ასეც ითქვას!
რამოდენიმე წუთში მანქანას აჩერებს სახლთან. საკმაოდ მყუდროა ლამაზი შესასვლელი კარებით.
-მხოლოდ ამ ერთხელ და უკანასკნელად! ეუბნება მკაცრად ნატარიკა ჯონგჰოს და სახლში ყვება.  მისაღებში მდივანზე თავსდება.
-თავს ისევ ცუდად გრძნობ? ეკითხება ჯონგჰო და ნატარიკას აყენებს და სამზარეულოში შეყავს. სკამზე ჯდება ნატარიკა და თავს ძლივს იკავებს რომ აქვე გონება არ დაკარგოს.
-დაგპირდი რომ ეს ყველაფერი ჩვენი საიდუმლო  იქნება! მობრუნდა და წინ რაღაც  სითხე დაუდო ჭიქით.
-ეს რა...
-დალიე გამოკეთდები! ერთ მოსმაზე სვავს ნატარიკა. ფეხზე დგება...
-ჰეი... ეუბნება ჯონგჰო და ატრიალებს. ნატარიკა ნელნელა უახლოვდება ჯონგჰოს, ხელებს კი მხრებზე ხვევს და ეხუტება. ახლა მხოლოდ ჩახუტება უნდა უბრალო ჩახუტება. უფრო და უფრო მოუჭირა ხელები....
-უფროსო?!
-ჯონგჰო... ცრემლები გადმოსდის თვალებიდან.
-ჩვენი საიდუმლო და პირობა არ დაგავიწყდეს! ეუბნება  ჩურჩულით ნატარიკა და გონებას კარგავს. ჰონგჰო გრძნობს როგორ დუნდება მისი უფროსის სხეული და ცდილობს მთელი ძალით დაიკავოს. მალევე ხელშიაყვანილს ოთახში ათავსებს და საბანს აფარებს იმისთვის რომ არ შეცივდეს. თვითონ დაბლა ჩადის და საჭმლის კეთებას იწყებს. უკვე რამოდენიმე საათია რაც ჯონგჰო უფროსის გამოღვიძებას ელოდება ოთახში. უკვე ჩაძინების პირასაა როდესაც ხმა ესმის. თვალებს ახელს და გაღვიძებული ნატარიკა ხვდება.
-დიდხანს ვიყავი ასე?
-რამოდენიმე საათი უკვე ჩამოღამდა!
-აიშ!! ჯანდაბა! ამის დედა ვატირე!ამბობს და დგება.
-სად მიდიხარ? ეკიტხება ჯონგჰო და კიბეებზე მოსიარულე ნატარიკას უკან ყვება.
-სახლში... თქვა თუ არა შეჩერდა -ნუუ კომპანიაში წავალ! ამბობს ნატარიკა და განაგრძობს სვლას.
-მოიცადეთ უფროსო! ეუბნება და ნატარიკაც ჩერდება, უბრუნდება და ეკითხება
-რა გიინდა?
-რატომ დაკარგე გონება? ან რატომ მეუბნები რომ საიდუმლოდ შევინახო შენი ასეთი მდგომარეობა?
-მანდამაინც უნდა მოგიყვე? უკმაყოფილოდ აატრიალა თვალები ნატარიკამ.
-..... *კაი რა* თვალებით შეხედა ნატარიკას.
-კარგი... რადგან პირობა დადევი... მოკლედ... ყველაფერი მოუყვა ნატარიკამ ჯონგჰოს.
-არ მოველოდი... თქვა გაოგნებულად ჯონგჰომ.
-არცმე... კაი წავედი ეხლა მე და იცოდე პირობა არ დაგავიწყდეს თორემ თავს წაგაცლი!
-კარგი უთხრა ოდნავ სიცილით მაგრამ სერიოზულად.
-დღეს აქ დარჩი წვიმაა ცუდი ამინდია....
-არა იყოს...
-კაი რა... ბარემ ამასაც საიდუმლოდ შევინახავ....
-არა წავალ!
-უფროსო?.
-ჯონგჰო!
-კაი როგორც იტყვი! მდივანზე დაჯდა ჯონგჰო და ტელევიზორი ჩართო. ნატარიკა კი ჩაცმას შეუდგა.
ტელევიზორში ამიდმა გამოაცხადა რომ მთელი ღამე წვიმა და სეტყვაც იყო მოსალოდნელი.  ადგილზე გაიყიდა ნატარიკა.
ჯონგჰომ კი ჩაიცინა.
-წავალ  თეთრეულს გამოვიღებ! ადგა ჯონგჰო და მეორე სართულზე ავიდა.
ნატარიკამ კი გაიხადა ტყავის ჟაკეტი.
ავიდა ზემოთ და იმავე ოთახში შევიდ ასადაც გაიღვიძა.  უთქმელად შევიდა და ერთად გადააკრეს ლოგინს.
-ახალი პიჟამოები ვიყიდე გუშინ... თავის ოთახში გავიდა და ისევ შემოვიდა ისევ ოთახში.
-აიღე ჩაიცვი...
-კარგი... ჯონგჰო გადის. ნატარიკა იცვლის. ტანსაცმელს სკამზე კიდებს ტელეფონს და ყურსასმენებს რომელიც ყოველთვის თან დააქვს ტუმბოზე დებს. იარაღი დაბლა ტყავის ჟაკეტში უდევს, დანა (კუნაი იაპონური სახელია) რომელიც სულ თან დააქვს და შარვლის წინა ან  უკანა ჯიბეში უდევს სულ. დანა ამოიღო შარვლიდან დარწმუნდა რო კარები დაკეტილი იყო,  კუნაი ბალიშის ქვეშ დადო და თვითონაც დაწვა. ყურსასმენები მოირგო თავისი fav list ჩართო და თვალები დახუჭა.  ვისღა ახსოვდა საწმელი... ახლა ნატარიკა მთლიანად ფიქრებში იყო გადავარდნილი და აღარ იცოდა რაზე ეფიქრა. არარ იცოდა როგორ აეხსნა ეს ყველაფერი გალფისთვის... საბოლოოდ კი როდესაც მიხვდა რომ უკვე ჩაეძინებოდა მოიხსნა ყურსასმენები და ტელეფონი საწოლის ცარიელ მხარეს გადადო. მალევე ჩაეძინა.