"The Lost"

Part 8

-ჩაიცვი და კომპანიის წინ ერჭე 15 წუთში!
-რახდება უფროსო?
-ნახავ 15 წუთში იქ იყავი!
-კარგი!
ნატარიკა მაშინვე დგება აპაუზებს ფილმს საჭმელს ისევე ტოვებს. ყავას ამთავრებს. ჯინს იცმევს, ზევით კი რბილ შავ ზედას. ტელეფონს და გასაღებს იღებს და გამოდის. მალევე კომპანიასთან არის. როგორც კი მივიდა იმ წამსვე მივიდა ჯონგჰოც.
-კარგი ბიჭი ხარ! ეუბნება ნატარიკა და კომპანიაში შედიან. დაცვას ესალმებიან.
-რა ხდება?
-მინგის ლოკაციები უნდა შევამოწმო და ყველა შესაძლო ადგილი უნდა მოვნიშნო! ჯერ კიდევ ბევრი პასუხგაუცემელი კითხვებია!ეუბნება ნატარიკა და კაბინეტში შედიან. ნატარიკა სკამზე ჯდება და ლეპტოპს ხსნის და ყველა შესაძლო დგილსამყოფელს ამოწმებს და ინიშნავს.
უკვე 3:37 სთ-ია.
-და ახლა რატომ გაგახსენდა ეს ყველაფერი? ეკითხება ჯონგჰო.
-სანამ არ გავარკვევ რომელ მხარეზეა მინგი ვერ დავისვენებ... თუ ჩვენს წინაარმდეგ დიდი სიამოვნებით გაუხვრეტ შუბლს!.. ფურცელს იღებს ნატარიკა და ზედ წერს პაროლს
19**********013.
-გამომართვი! აძლევს მის გვერძე მჯდომ ჯონგჰოს.
-რაარის?
-პაროლი!
-რისი?
-ყველგან ეს პაროლია რაც მე მეხებაგქონდეს დაიმახსოვრე ზეპირად ეგ თუ გეცოდინება დამეხმარები კიდევაც! გამოსადაგერი მცველი იქნება რა!
-კარგი! ამბობს დ აჯიბეში იდებს.
მალევე მორჩა საქმეს ნატარიკა.
მდივანზე გადაჯდნენ.
-აიშ!!! მეზარება სახლში წასვლა! ამბობს ნატარიკა და თავს მდივნის საზურგეს აყრდნობს.
-გვეზინება ორივეს! დღეს ხოარ დაგავიწყდა?
-არა მახსოვს ჯონგჰო! ეხა გაჩუმდი ცოტახანი და დავიშალოთ! თქვა ნატარიკამ და თვალები დახუჭა. ცოტახანი გაჩერება ვერ შეძლეს რადგან ორივეს ჩაეძინა.
დილის 7 ის ნახევარია. ნატარიკამ გვერდი შეიცვალა და ჯონგჰოსკენ გადატრიალდა. კომფორტის მიზნით კი ფეხი გადაადო და ხელიც ზედ მიყვა. ჯონგჰომ კი ავტომატურად ძილში ნატარიკა ახლოს მიიხუტა თავისკენ ისე თითქოს იგრძნო რომ ნატარიკას შესცივდა. ნატარიკა ფაქტიურად ჯონგჰოს ყელში ერგო თავი. ჯონგჰოს სიცივისგან გაეღვიძა.
თვალები გაახილა და უხერხულობაში ჩავარდა ასეთ პოზაში რომ ეძინათ. ოდნავ შეანჯღრია ნატარიკა რამაც მეორე მხარეს გადაბრუნება გამოიწვია მისი. ახლა უფრო ადვილად ადგა ჯონგჰო და ტანსაცმელი გაისწორა. თავის მოსაცმელი ნატარიკას გადააფარა და დაბლა ჩავიდა ორი ყავით კი ისევ ოთახში დაბრუნდა. ნატარიკას უკვე ეღვიძა და ტანსაცმელს ისწორებდა.
-დილამშვიდობის უფროსო!
-დილამშვიდობის!ეუბნება და ყავას ართმევს. თავის სავარძელში ჯდება.
-მადლობა მოსაცმელისთვის!
-არაფრის! ჯდება მაგიდის წინ ერთერთ სკამზე და ყავა სვამს.
-ყავა დავლიოთ და წავიდეთ! ეუბნება ნატარიკა. 15-10 წუთში გამოვიდნენ კაბინეტიდან. გზაში გალფი, თი, შუზო და იამატო შეხვდათ.
-ორი დღე ხომ იცი? ეუბნება შუზოს.
-კი ვიცი... გალფი ყველაფერს მიხედავს... ეუბნება შუზო.
-რა ხდება? ეკითხება გალფი.
-ორი დღეს შენი მეწყვილე არ იქნება!ამბობს თი.
-საქმეები აქვთ!ამბობს იამატო.
-მოგხვდებათ ასეტი ლაპარაკისთვის ეუბნება ნატარიკა.
ჯონგჰოს კი ეცინება.
-შენ ნუ იცინიხარ თორე!!! გამაფრთხილებელი ტონით ეუბნება ნატარიკა.
-კარგი ჩუმად ვარ!
-წავედი და აბა ჰე... არ გადაწვათ კომპანიები! ეუბნება ირონიით ნატარიკა და გამოდის. მანქანაში ჯდებიან. ჯონგჰო ქოქავს მანქანას და მიდიან.
-როდის უნდა უთხრა უფროსო?
-როცა საჭირო დროს შევარჩევ! ეუბნება ნატარიკა.  ისევ ჯონგჰოს სახლის ნახვამ ნატარიკას ძველი მოგონებები გაახსენდა რაც მალევე დაიკიდა. ის არასდროს ცხოვრობდა წარსულით და არც ახლა იცხოვრებს. წარსული წარსულია და იქ უნდა დატოვო. შეიძლება ის დაივიწყო მაგრამ არ უნდა დიავიწყო რაც მისგან ისწავლე ესაა მთავარი. დაივიწყებ მაგრამ ის ჭრილობები და გაკვეთილები არ გავიწყდება რაც მან გასწავლა... არასდროს. მას დიიდ ტკივილის მოყენება შეუძლია მაგრამ ნათქვამია ღმერთი ისეთ გამოცდასა და ტკივილს არ მოგვცემს რასაც ვერ გადავლახავთ ეს ასეა და მუდამ ასე დარჩება!
1 საათამდე საგულდაგულოდ მუშაობდნენ. ნატარიკას და ჯონგჰოს როგორც ჩანს ორივეს კარგი ნიჭი ჰქონდ აკულინარიაში კარგი, გემრიელი და ლამაზი კერძები მოამზადეს. ჯონგჰოს თქმით აქ მისი დის შეყვარებული , მისი და და ის მეგობარი მოვა რომელიც კაფეში ახლდა. იმ მეგობართან კი დიდი გეგმები აქ ნატარიკას.
-სადარის??? ეკითხება ჯონგჰო ნატარიკას.
-შეჩემა წინ რო გიდეს ვერ ხედავ თუ რა ბაზარია! უყვირის ნატარიკას. იმ წამსვე შემოყო თავი ჯონგჰომ თავისი სალფეტკებით.
-უფროსო?? წაიდუდღუნა და უკმაყოფილო მზერით მიაჩერდა ნატარიკას.
-უფროსო.... -გააჯავრა ჯონგჰოს- კარგი შევეცდები არ გაგლანძღო მაგრამ შენც შეეცადე საბაბი არ მომცე!გამაფრთხილებელი ტონით უთხრა და ხელი ტილოზე შეიწმინდა.
გარეთ ეზოში გავიდნენ იქვე ახლოს საქანელაში ჩაჯდა და ჯონგჰოს აკვირდებოდა ტუ როგორ ალაგებდა სალფეთკებს.
-მაცა!
-რა? მოუტრიალდა ჯონგჰო ნატარიკა კი ქანაობს.
-5 ზე რატოა 4 ნი ხართ? შენ მგონი მატემატიკაში 2 იანი უნდა გეწეროს!ეუბნება ნატარიკა.
-უფროსო... გამომწვევად უთხრა ჯონგჰომ.
-შანსი არაა არ მიყვარს ოჯახური ვახშამები თუ სადილები...
-ვალში ხარ ხო არ დაგავიწყდა!
-ეგ მაგაში არ შედის!
-შედის... ამ დენ რარაცაში მომეხმარე და გთხოოოოოოვვვვ! თუ არადა იცოდე ყველას ვეტყვი იმ ღამეს...
-ენას მოგაჭრი ვინმეს თუ ეტყვი!
-კაი კაი უბრალოდ მაინც ვერსად წახვალ ხვალაც აქ უნდა იყო აზრი!
-მკიდია არ მიყვარს თქო და მორჩა!! უთხრა მკაცრად, ადგა და სახლში შევიდა.ჯონგჰოც უკან გაყვა
- რატო მოიხსენიებ ოჯახს როგორც რაღაც ცუდს?
-ვითომ არ იცოდე! ზღვარს ნუ გადახვალ შენი ადგილი იცოდე! დაუყვირა ნატარიკამ გაუცნობიელებლად. ჯონგჰოს თვალებში ჩახედა და პირველად ინანა თავისი საქციელი.
-ჯონგჰო!?...
-კარგი ბოდიში ზღვარს გადავედი... შეგიძლია წახვიდე არავინ არ გაკავებს... და ნუ გეშინია არავის ვეტყვი არაფერს... დავიწყებულია მაინც და მადლობა! ამბობს და სამზარეულოში შედის. იქვე  მდგარ მდივანზე ჩამოჯდა.
-ამის დედასშევეცი! რატომ ვერვაკონტროლებ თავს! თავისთვის ლაპარაკობს და ბრაზობს საკუთარ თავზე.
-ამის დედავატირე! ამბობს და საბოლოოდ ჩუმდება. მხოლოდ სიჩუმე რომელიც შიგნიდან ჭამს.
3 წლის შემდეგ