"The Lost"

part 21

.......
ხელი მოაწერეს და ნატარიკასაც კი არ შეუმჩნევია საბუთების სისწორე.
ბეჭდების გაკეთების პროცესში სრულ სიჩუმეში ვიღაცამ ტაშის დაკვრის მეტი ვერაფერი მოფიქრა,და სწორედ ეს მოუფიქრებელი ადამიანი იყო ჯონჰგო. გაკვირვებულმა ოჯახმა აღარ იცოდა რა ექნა ამიტომ უბრალოდ გაჩერებულები იყვნენ ერთადგილას. ხალხის ბრბომ კი მას გზა დაუთმო და ახლა უკვე კარგად ჩანდა ჯონგჰო რომელსაც საკმაოდ დახვეწილად ეცვა. შავი პიჯაკი რომელსაც მუქი წითლის ფერი დაჰკრავდა და თავი შარვალი, ფეხზე კი ისეთი ფეხსაცმელეი როგორიც ნატარიკას ეცვა რათქმაუნდა კაცის და შავი.
-იმედია არ დავიგვიანე! ეუბნება სმირკით ჯონგჰო ნატარიკა.
-ჰმმმ..... - ბეჭედს იხსნის მაგიდაზე დებს და საბუთებს იღებს - ნუ ცოტა ადრეც შეიძლებოდა მაგრამ სოულ არ მოსუვლელობას სჯობს! ეუბნება და სცენიდან ჩამოდის, მისკენ მიდის დაბუთებს მინგს აძლევს რომელიც გვერძე უდგას ჯონგჰოს და თვითონ კი ჯონგჰოს ჩაეხუტა.
-მომენატრე!
-მეც პასუხობს ნატარიკა და მინგი იმ წამსვე ხელს ტაცებს.
საბუთებს აჩვენებს და ეუბნება.
-ხელი მოაწერე! დროზე!
-რა?
-დროზე! კალამს აჩეჩებს მინგი და ნატარიკაც აწერს ხელს.
-ჯონგჰო გამომართვი! ეუბნება და ჯონგჰოც ართმევს საბუთებს.
მთიალი ისტორია არ იცის ნატარიკამ რაც მისი ძმის გაფრთხილებით არ უთხრა ჯონჰიუნმა.
-რა ხდება?! გამარკვიე!
-უფროსო ჯობია ჯონგჰოს გაჰყვეთ უკან!უთხრა და უბიძგა ჯონგჰოსკენ.
უკან გაჰყვა და თან უსმენდა ნატარიკა.
-პიტერ... ძალიან საინტერესო ადამიანი ხარ იცი? სმირკით ეუბნება ჯონგჰო და ნაბიჯებს დგავს მათკენ - იქიდან დავიწყოთ რომ მისი გატაცება როგორ გაბედე და იქიდან დავამთავროთ რომ ის ჩემი ცოლია!საინტერესოა არა? ეუბნება და საბუთებს ამგიდაზე ახეთქებს.
ნატარიკა სცენაზე ადის ისევ და საბუთებს აკვირდება. ეს ის საბუთების რომელზეც წეღან მოაწერიან ხელი მინგმა.
-გაღიარებ საყვარელო! ეუბნეაბ სიცილით ნატარიკა და ჯონჰიუნს ეძახის.
-მოდი აქ! ეუბნება და ხელს კიდებს ნატარიკას ჯონჰიუნი.
-ძალიან მიხარია! ეჩურჩულება ჯონჰიუნი.
-ჯერ ადრეა! წადი და მიგნთან იყავი! ეუბნება და ჯონჰიუნიც მიდის.
-ეს რას ნიშნავს? ის ჩემი ცოლია
-საბუთებს დახედე და მერე თქვი შენი ცოლია თუ ჩემი! ეუბნება ჯონგჰო და საბუთებზე ანიშნებს. რკდესაც საბუთებს კითხულობს და იაზრებს ყველაფერს ფეთქდება.
-შენ!! ყელში წვდა ნატარიკას.
ჩაიცინა, ხელში ჩაარტყა მოუკეცა, მოუბრუნა ჰალსტუხი და უკნდიდან მოუწირა ხელით.
-ყველამ კერგად მომისმინეთ! და შენ მისტერ კიჩი იარაღი მოაშორონ შენმა ვითომ დაცვამ თორემ  თითოეულს ამოვჟლიტავთ ვინც აქ არიან! დროზე! - უყვირა და უფრო მოუჭირა ჰალსტუხი პიტერს.კიჩმა კი იარაღები დაწევინა მათ ხალხს.
-ასე სჯობს! ახლა კი თუ შეიძლება!
ხელი ძალიან მოუჭირა და უთხრა- ეს კი სურისძიება შენი და შენი ძმის უსაქციელობის გამო! -უთხრა და გაუშვა. ხველა აუტყდა ნატარიკას და კისრის მოზელა თვითონ დაიწყო. ჯონგჰოსკენ წავიდა და მის გვერძე და ოდნავ წინ გაჩერდა.
-აქედან წავიდეთ! ცუდად ვარ!უთხრა და თვალებში ახედა.
-წავიდეთ! ამბობს გასაგებად ჯონგჰო და საბუთებს იღებს. მიდის მაგრამ მალევე ჩერდება რადგან ხვდება რომ ნატარიკა არ განძრეულა.
-ნატა? სიჩუმეში მხოლოდ ჯონგჰოს ხმა ისმოდა.
-ჩემი სახლიდან გაეთრიეთ სანამ ზომები არ მიმიღია!დაიყვირა კიჩიმ და ყველა შეხტა.
-მისტერ კიჩი!! გასაგებად წარმოთქვა მისი სახელი ნატარიკამ და მისკენ წავიდა. საყელოში ხელი მოკიდა და გაამფრთხილებელი ტონით უთხრა - გაფრთხილებთ კიდევ ერთხელ რომ გნახოთ ჩემი, ჩემი ოჯახის და ჯონჰიუნის 10 მეტრის მოშორებით რომელიმე თქვენთაგანი! არ დაგინდობთ! ის რაც ამ 1 კვირის მანძილზე ვჭამდი თავშეკავებულობა მეყოფა. აღარ ვაპირებ უკან დახევას! კიდევ ერთი მცდარი ნაბიჯი ჩემსა და ჩემი ძმის წინაშე და მკვდარი ხარ! ეუბნება და ხელს უხეშად უშვებს.
-აქედან მივდივართ! ამბობს და მათი ხალხი სახლს ტოვებს. გარეთ გადიან და მანქანაში ჯდებიან.
საჭესთან ჯონგჰო გვერდით კი ნატარიკა. უკან კი ჯონჰიუნი და მინგი.
-გალფი სადაა?? ეკითხება თუ არა მაშინვე გამოდის გალფი სახლის უკანა ეზოდან. ნატარიკა მანქანიდან
გადადის დის დანახვაზე კი მისკენ მორბის და ეხუტება.
-გალფ!
-ჩემო პატარა! უფრო კარგად ხვევს ხელს გალფი.
შორდებიან და ძმა თავის პატარა დას სახეს უკოცნის.
-აიშ!!!.. ამდენიხანი ძალიან მაკლდი, მენატრებოდი! ეუბნება და ისევ ეხუტება.
-კიდევ კარგი დროულად მოხვედით თორემ - მანქანისკენ მიდიან- ლამის გავთხოვდი!ამბობს ნატარიკა და მანქანაში ჯდება.
-ლამის არ ქვია მაგას! ადასტურებს გალფი და ისიც ჯონჰიუნის გვერდით ჯდება.
-ესეიგით შენ ხარ პაატრა ჯონჰიუნი არა?
-ეგეთი პატარაც არ ვარ! წუწუნებს და იბუტება.
-მაგრამ საყავრელი! ეუბნება გალფი და ხელს ხვევს.
-ნდობა მალევე ჩამოვაყალიბეთ მე და ჯონჰიუნს შორის! ის პატარა ძმასავითაა ამიტომ მოგესალმები ჯონჰიუნ "დაკარგულების" წრეში! ეუბნება ნატარიკა.
-სიძე დაძარი მანქანა!
-ცოლიძმას დაალურჯებენ!! ამბობს ნატარიკა და ეცინებათ. მალევე კომპანიაში ბრუნდებიან. 1 საათში კი კაბინეტამდეც აღწევს ნატარიკა. რომელშიც ახლა ჯონგჰო ზის ხოლმე ზოგჯერ!
-როგორ მომენატრა! ამბობს და სკამზე ჯდება.
-აქ დაბრუნება... სიტყვას ნატარიკა აწყვეტინებს ჯონგჰოს
-გალფ დარჩი! მინგ ჯონჰიუნი წაიყვანე ცოტახნით მასთან დარჩი!
-კარგით უფროსო! ეუბნება და ჯონჰიუნის გაოგნებულ წინადადებაზე ყველას ეცინება.
-უფროსო?!
-ხო! ხომ იმედია გახსოვს რაც გითხარი ოთახში!
-კი მაგრამ ამას მნიშვნელობა არ აქვს! ჩემი უფროსი და მაინც იქნები ხომ ასეა?
-გპირდები! სიცოცხლის ბოლომდე შენი უფროსი და ვიქნები!
-კარგი! ყურებამდე გაღიმებულმა დატოვა კაბინეტი.
-კარები დახურე!უთხრა გალფს და კარების დახურვის შემდეგ მდივანზე დაჯდნენ. მაგიდის წინა მხარეზე კიდეზე ნატარიკა ჩამოჯდა.
-მომისმინეთ! ვიცი ამ თემას აღარ უნდა შევხებოდი
-მაშინ ნუ ეხები! აწყვეტინებს გალფი.
-ძმაო!აქ იმისთვი არ მოვსულვარ და არ დავრჩენილვარ რომ სუაბრის დროს კომენტარები ჩამირტყა რომ გავჩუმდე და უთქმელად წავიდე!- ეუბნება გალფს ნატარიკა გაღიზიანებულად - ისედაც მეყოფა რა ფორმაში მაცვია!
-მე მომწონს! ამბობს ჯონგჰო და ეცინებათ.
-მაგრამ ეგეთ ჩახსნილებს  ნუ მიეჩვევი
-ჩემს ცოლს ნუ აკომპლექსებ! ეცინებათ ისევ ჯონგჰოს ნათქვამზე.
-კარგით! მომისმინეთ ისევ ის თემა უნდა გავხსნა და არვიცი როდის დავხურავ! ისევ საქმეში უნდა ჩავდგე საქმე მეტად სერიოზულადა ვიდრე თქვენ გგონიათ. დამერწმუნეთ კიჩის პჯახი მხოლოდ პიტერისა და მაქსის სურვილებით არ შემოიფარგლება და არც მისი ცოლით!ჯონჰიუნის დახმარებით ბევრი რამ გავიგე მისი ოჯახისა და მათი სისტემის შესახებ.
-შენს დაბრუნებას დავუბრუნდეთ! ამბობს გალფი.
-საქმეში უნდა ჩავდგე რადგან ის რაც მე ვიცი სხვას არეცოდინება და არ ვაპირებ იმის გაზიარებას თუ ამ საქმეში არ ჩავდგები! ჯონჰიუნს კი რაც არუნდა უთხრათ და მოიგონოთ დამერწმუნეთ ჩემს გარეშე ხმას არ ამოღევს სულ რო მოკლან ან მოკლათ!
-პროვოკაციას აქეთ გივყენებ! ამბობს გალფი.
-მომისმინეთ! ეს საქმე უნდა დავიწყოთ და სისტემა დავანგრიოთ რადგან ამას მძიმე შედეგები აქვს. ამ საქმეს დავიწყებთ და სათავეში როგორც ყოველთვის წყვილში გავუძღვებით მაგრამ ახლა თითქმის უფრო ტრიო ვართ. მოკლედ ისევ სამქმეში უნდა ჩამრთოთ! მის ოჯახსა და ამ სისტემას ბოლო უნდა მოვუღოთ. პოლიციის გარეშე!
სიჩუმემ დაისადგურა. ჯონგჰოს თავი ხელში ჰქონდა ჩარგული გალფი კი ფეხზე წამოდგა.
-დავფიქრდები! მაგრამ არვიცი...
ოთახიდან გადის. ნატარიკამ კი თავის მცველს შეხედა. არ იცოდა რა ეთქვა!
' რატომ ხარ ჩუმად? ხმა ამოიღე რა ? როცა უნდა მაშინ ლაპარაკობს და როცა არა დადუმდება ყველა უკუღმართი რატოა? ' ფიქრების გასაფანტათ თავი გააქნია.
ადგომას აპირებდა როდესაც ჯონგჰო სიტყვამ შეაჩერა.
-ოდესმე გყვარებია?
-არვიცი ალბათ
-გქონია ისეთი შეგრძნება როდესაც ვიღაც სულ გენატრება?
-კი მის გვერძე ჯდება ნატარიკა.
-შიში რომელიც ზედმეტი ფიქრისგანა
-რამდენჯერაც გინდა! ამბობს ნატარიკა და თავს მდივნის საზურგეზე დებს.
-გყვარებია! ნიშნავდეს გესმოდეს მისი, გიყავრდეს მისი თითოეული წერტილი, ნაკლი თუ უნაკლო.
-სიყავრულზე მორალის წაკითხვა?
არმომწონს შენგან, კარგად ხარ?
-არ ვარ!
-არც მე მაგრამ...
-ნატარიკა მომისმინე! მთელი ცხოვრება იმის შიშში ვერარ გავატარებ რომ  შეიძლება ერთერთი გასვლის დროს გარეთ მოკვდე. ამაზე ფიქრით უკვე ტვინი გამისკდა, ადამიანი ვარ და ამდენის ატანა მიჭირს.
-ეს ერთი საქმე და უნდ ამენდო. პირობა არ დამირღვევია და წლებია ამ პირობით ვაგრძელებ ცოცხალი! თუ არ მომენდობი და უკვე ვერარ მენდობი... ჯობია ჩვენი ურთიერთობა აქ დასრულდეს, იმასთან ერთად ვერ ვიცხოვრებ რომელსაც ჩემდამი ნდობა არ გააჩნია! თუ არ მენდობი და არ გჯერა ჩემი უკვე აღარ შეგიძლია პოზიციიდან გადადგე ან ჩვენს შორის მხოლოდ ოფიციალური და სამსახურეობრივი კონტაქტი იქნება! ეუბნება და სწორდება.
-გენდობი! სხვა არავინ მყავს რომ მივენდო. ჩემს სიცოცხლესაც კი დაუფიქრებლად განდობ მაგრამ მაინ მეშინია რომ რამე მოგივა!
-ეგ ნორმალური მეც ეგრევარ მაგრამ ყოველწუთას არ გეუბნები!
-ამ საქმის შემდეგ?
-ამ საქმის შემდეგ მინდა ამ საქმე სხელია ღარ მოვკიდო და ცხოვრება ჩვეულებრივი ადამიანმა მოქალაქემ გავაგრძელო!
-ამ საქმის შემდეგ შეგვიძლია ჩვენი ეს კარიერა დავამთავროთ და ჩვეულებრივ მოქალაქეებს შევუერთდეთ.
-ცოტახანი და ყველაფერი დამთავრდება! ეუბნება ნატარიკა.
-დამთავრდება! ჩვენ დავასრულებთ! საზურგეს ეყრდნობა ხელს ნატარიკას ხვევს და იხუტებს. ის კი მხარზეთავს ადებს და თავს დამშვიდებულად გრძნობს.
-მე ყოველთვის მხარს დაგიჭერ! გზაზე ყოველთვის შენტან ერთად ვიქნები და არასდროს შენს წინააღმდეგ!
-როგორც ჩანს გახსოვს ჩემი გაფრთხილება!
-მწარედ! ამბობს ჯონგჰო და ეცინებათ.
-სახლში არ წავიდეთ? ამ კაბას რა ჯანდაბა ვუყო?
-რა უნდა უყო? შეინახე? ან რავი ვინმეს მიეცი! ეუბნება ჯონგჰო.
-რამეს მოვიფიქრებ! რომც დამჭირდეს ისეთი ცუდი მოგონებები მაქ ამ კაბასთან არასდროს ჩავიცმევ! ამბობს ნატარიკა და სწორდება- არა ისე რა კაი ფეხები მქონია. არასდროს შემიმჩვნევია... არც გამხდარი არც მსუქანი, მემგონი თანდათან ჩემი თავი მიყავრდება! ამბობს სიცილით ნატარიკა.
-ეგრეც უნდა იყოს! - ხელით იხუტებს ნატარიკას, გვერდიდან თქვზე კოცნის და ეუბნება - სახლში წავიდეთ! -ხელს კიდებს და აყენებს. კაბინეტიდან გადიან და გზაში გალფიც ხვდებათ.
-სახლში წავალთ! უნდა გამოვიცვალო! ეუბნება თავის ძმას  რომელიც მათ ჩაკიდებულ ხელს უყურებს.
-თვალს გადევნებ! ეუბნება ჯონგჰოს და მიდის.
გაიცინეს და გზა გააგრძელეს.
-ჯონჰიუნი მერე წამოვიყვანოთ! ეუბნება ნატარიკა ჯონგჰოს კი მანქანა სახლის მიმართულებით მიჰყავს. მანქანიდან გადმოდიან და სახლში შედიან.
-სახლოოო!! ამბობს ნატარიკა და მდივანზე წვება.
-მართლა რა ჩახსნილია ეს კაბა!
-ოჰჰ რ ავქნა მერე მე! ადგა და ოთახში ასვლა სცადა მაგრამ ჯონგჰომ ხელზე მოკიდა და გააჩერა.
-რაიყო?
-ამ საქმის დასრულებამდე - ეუბნება და ჯიბიდან ბეჭედს იღებს - ცოლ-ქმარი ვართ არ დაგავიწყდეს! შენ ჩემი ხარ! ეუბნება სმირკით და ბეჭედს უკეთებს
-ვაღიარებ კარგი ბეჭედია! ეუბნება ნატარიკა და  ოთახში ასვლას ცდილობს მაგრამ ისევ ჯონგჰო აჩერებს. წელზე ხელს ხვევს და ზედ იხუტებს.
-ბოდიშით ხელს რომ გიშლით მაგრამ სინამდვილეში შენი უფროსი ვარ ამიტომ გაიწიე სანამ რაღაც გესროლე! 
ღრმად ისუნთქვას ნატარიკას სურნელს ჯონგჰო.
-არ მითხრა რომ შენც სუნებზე ხარ დამოკიდებული?! უთხრა ნატარიკამ სიცილით და ხელებზე მოკიდა ხელი თორე ისე ეტკინა წელი :D.
-კი! ყველა ადამიანის სუნს ვიმახსოვრებ მაგრამ რაც მუშაობა თქვენთან დავიწყე შენი ჩემი ფავორიტია! ეფლირტავება ჯონგჰო.
-ვაუ... -ხელები მხერბზე აწია ნატარიკამ და უფრო დაისვენა ტკივილისგან -ძაან არ მომიჭირო ხელები წელი მტკივა -ხელები ოდნავ მოუშვა ჯონგჰომ.
-და რას მივაწერო შენი ფლირტაობა!? ეუბნება ნატარიკა და იცინის.
-უბრალოდ როგორც ქმარს შეშვენის ცოლს ვეფლირტავები და არანაირად არ ვმალავ ამ ფაქტს! ეშმაკურად იცინის ჯონგჰო.
-მეც  კარგად ვიცი ფლირტაობა -ეუბენბა ღიმილით - მაგრამ უნდა გამივიცვალო და ის ჭუჭყი მოვიცილო!  ამბობს გაბრაზებულად რაზეც ჯონგჰოც სერიოზულდება .
-რას ნიშნავს ჭუჭყი?! -გაბრაზება აშკარად იგრძნობოდა ხმაში, თვალებში კიდევ ერთხელ ჩახედა ნატარიკას.
-სიტუაცია რომ არ გამძაფრებულიყო არაფერს ვაკეთებდი!- ეუბნება და გვერდულად თავს ადებს ჯონგჰო მკერდს. ჯონგჰოც უფრო ხვევს ხელებს.
-ყველაზე მეტად რისი გაგონებაც არ მინდოდა?! ის შეგეხო?
-დაიკიდე! მაგიტომ მინდა შხაპის მიღება მაგრამ ამინც არ მშველის.
-ნატარიკა!  შემოხმედე! -ნატარიკამაც შეხედა თვალებში - ის შეგეხო არა?! -ძარღვების დაჭიმულობაც ნატარიკა კი არა მთლიანი სახლი გრძნობდა ამ სიბრაზეს. პასუხი არ გაუცია ნატარიკას მხოლოდ ტუჩის იმ კუთხეში მოისვა ხელი სადაც შეეხო პიტერი და მკალავებზეც. ეს კი ჯონგჰოსთვის საკმარისი პასუხი იყო.
-არც კი მინდა...
-არა! მხოლოდ ეს! ეუბნება ნატარიკა და ისევ თავს ადებს.
-მაგ ნაბიჭვარს ყველაფრისთვის პასუხს მოვთოვ განსაკუთრებით კი იმისთვის რომ შენ შეგეხო! ეუბნება  ჯოგნჰო.
-არც მე დავტოვებ პასუხგაუცემელს! ბინძური... ამბობს ამაზრზენად - ახლა გამიშვი ოთახში უნდა ავიდე!
-მიდი! ეუბნება შუბლზე კოცნის და ნატარიკა ოთახში ადის. აბაზანას იღებს და კომფორტულ ტანსაცმელს ირგებს ამ ჯერზე თბილ სპორტულს თავის ჰუდით. დაბლა ჩამოდის და სამზარეულოში მიდის. ათვალიერებს მაგრამ არაფრის გაკეთების თავი აქ აქ. მაგიდის კიდეზე ჩამოჯდა და თვალი გაუშტერდა.
-გშია?
-ძალიან!
-წამოდი გარეთ ვჭამოთ!
-ოუუუუუუ მეზარება!
-ნუ დუდღუნებ წამოდი! ხელი მოკიდია და წაიყვანანატარიკა.
გარეთ რესტორანში წავიდნენ.
-რამე შეუკვეთე! არააქვს მნიშვნელობა! ეუბნება ნატარიკა.
ჯონგჰო საჭმელებს უკვეთავს და მალევე მოაქვთ. ჭამას იწყებენ და შუა ჭამაში ხველება უტყდება ნატარიკას.
წყალს აწვდის ჯონგჰო.
-რა გჭირს? კარგად ხარ??
წყალს სვამს და ოდნავ კიდევ ახველებს.
-კარგად ვარ.... კარგად! - სუნთქვას არეგულირებს - საჭმლის მიღება ძალიან მიჭირს, ასე მგონია ერთხელაც ვეღარ შევჭამ! ეუბნება და ისევ წყალს სვამს. ჯონგჰო თავის ადგილიდან ნატარიკას გვერძე ჯდება.
-არ მინდ არამე დაგემართოს! ეუბნება და გვერდულად იხუტებს.
-მადას ნუ დაკარგავ შევეცდები კიდევ შევჭამო იმედია არ ამოვაღებინებ მიდი შეჭამე გთხოვ! ეუბნება ნატარიკა ჯონგჰო კი ადგილზე გადადის. 
ისევ ჭამას იწყებენ, ნატარიკა ცოტას ჭამს ძალიან ცოტას ჯონგჰოც ნელ ნელა ჭამს და თან აკვირდება.
-დარწმუნებული ხარ რომ დაბრუნდე?
-კი ეს საქმე უნდა მოვათაოდ და მალე დავიწყებ მოქმედებას! ეუბნება ნატარიკა და ჩანგალს დებს.
-დავნაყრდი! მოვალ ახლავე! დგება და საპირფარეშოში გადის. შესვლისთანავე საჭმლის ამოღებას იწყებს. საშინლად სტკივა ყელი და სახეს იბანს პირში წყალს ივლებს და გადის.
მაგიდასთან მიდის და ჯდება.
-რა გჭირს? , სახეზე ფერი არ გადევს
-კარგად ვარ!
-ნატა გეყოფა ერთიდაიგივეს ძახილი!
-კარგად ვარ თქო და იყავი ეხლა ეგრე! წყლის ჭიქა აიღო მაგრამ ჯონგჰომ დაადებინა.
-მაშინ ჭამე საჭმწლი!
-ხომ გითხარი არა?? აღარ მინდა! ა-ღ-ა-რ ! ეუბნება მკაცრად და ჭიქას ხელს უხეშად უშვებს.
-წავიდეთ! ფულს ტოვებს ჯონგჰო და ტოვებენ რესტორანს.
-სახლში? მანქანაში ჯდებიან.
-კი! დაწვები და დაიძინებ!
-ბარემ გადამაყენე... ეუბნება ნატარიკა მობეზრებულად.
მანქანა უეცრად დაატორმუზა.
კინაღამ თავი მიარტყა წინ ნატარიკამ.
-გაგიჟდი! უყვირის და ჩუმდება.
-საჭმელს რატომ არ ჭამ წესიერად?
-არ...
-გთხოვ - თავი საჭეზე დაადო -  გთხოვ! მორჩი! ძალიან გთხოვ! ეუბნება და ჩუმდება.
-არვიცი, რამოდენიმე დღეა თუ კვირა არ ვჭამ წესიერად! უბრალოდ მადა არ მაქ.
-დარმწუნებული ხარ რომ არაფერია სერიოზული?
-მართლა არაფერი დამშვიდდი! დაძარი მანქანა!
-კარგი! ამბობს და სახლისკენ მიყვას მანქანა. შედიან სახლში...
-ჩემს ოთახში ვარ! ეუბნება გატეხილი ხმით და თავის ოთახში ადის ნატარიკა. - და მარტო ყოფნა მინდა! ეუბნება კიბეებიდან.
ოთახში შედის კარებს კეტავს და საწოლზე ეცემა. იკუნტება და გვერდულად წვება. ცრემლები სდის.. მხოლოდ ცრემლები.
- ოდესმე დასრულდება ჩემი ტანჯვა? რა კარგი იქნებოდა უბრალოდ ჯანმრთელად ვყოფილიყავი შეიძლება?!ყოველთვის ჯანმრთელობაზე ვჩიოდე მომბეზრდა ეს ყველაფერი!! ამბობს და ცრემლები მოსდის.
- გთხოვთ... გთხოვთ... აღარ მინდა ეს ყველაფერი.... ტირის და ცრემლები უფრო და უფრო მოსდის.
-ნატარიკა?! რბილად ეუბნება გარედან ჯონგჰო მაგრამ ვერაფერს იგებს. ნატარიკა ისევ აგრძელებს გრძნობებიგან დაცლას. წამოჯდა... და ამდენი ნერვიულობისგან კი გულის რევის შეგრძნებაც დაეწყო. სააბაზანოში შევიდა და.... არაფერი რა უნდა ამოეღო როდესაც არაფერი არ ქონდა ნაჭამი. მაგრამ მაინც მოახერხა.... პირი მოიბანა და შეიმშრალა. გამოვიდა და იმ წამსვე შემოვიდა ჯონგჰოც. გასაღებით გააღო გარედან.
-მეორედ არასდროს გააღო კარები! წინადადების გაგრძელების თავი არ ქონდა ამიტომ პირდაპირ ლოგინისკენ წავიდა და შეწვა.
-ჯერ გამოგეცვალა!
-არ მაქ ძალა! ძილი! ეუბნება მოკლედ და თვალებს ხუჭავს.
-კარგი ! რადგან არაფერი გჭირდება წავალ.