"The Lost"

Part 14

-გამარჯობა გენაცვალე! ეუბნება გალფი და შემოდის უკან კი გაბი და მინგი მოჰყვება რომელსაც მართა უჭირავს ხელში.
ნატარიკა წამოჯდა. გაბი კი მისკენ გაექანა და ჩაეხუტა. ძალიანაც კი არ სიამოვნებს ეს ყველაფერი მაფრამ რას იზამს! მართას ძინავს.
-მამიდა ნატა...
-გაბი, მამიდა და დეიდა არა კარგი? ეუბნება და თმებს უსწორებს.
-კარგი ნატა!
-მშვენიერია! ფეხზე დგება.
-why are u bring these children here? I don't understand! ეკითხება ინგლისურად გალფს ისე რომ ბავშვს არ გაეგო.
-ხომ გითხარი არა! გაბის უნდოდა შენი ნახვა!თან მინგი ჩვენ გვწირდება საქმესტან დაკავშირებით!დღეს შუზომ გაგანთავისუფლათ, გაბის და მართას უნდა მიხედოთ!ამბობს გალფი და ბავშვის ჩანთთას დებს მაგიდაზე.
- are u kidding me?  No way! პასუხობს ინგლისურად.
-i am not kidding! Its serious so... we need him! Soo.... u dont have any choice!  ეუბნება გალფი და იცინის.
-i hate childrens!u know that! Dont get mad Ming! ეუბნება ნატარიკა.
-არაფერია!პასუხობს მინგი.
-i told u boss it was bad idea! ეუბნება მინგი გალფს.
-just calm down! Give me the baby! ეუბნება ჯონგჰო და ბავშვს ართმევს მინგს.
-წადით! მე მივხედავ!ეუბნება ჯონგჰო გალფს.
-ნატარიკა... გამიხარდება ცოტა თუ დაუფიქრდები შენს საქციელს და ბავშვივით მოქცევას შეწყვეტ! -ეუბნება ოდნავ ხმამაღლა გალფი - აწამდე არასდროს გავბრაზებულავრ მაგრამ იმ დონემდე ნუ მიმიყვან რომ..
-რომ რა! ეუბნება ნატარიკა და მისკენ მიდის.
-ნატარიკა! უკვე თითქმის ყვირილზე გადადიან.
-ხმას დაუწიე და წადი სადაც მიდიოდი! უყვირისი ნატარიკა და ჯონგჰოსკენ ბრუნდება.
-უფროსო წავიდეთ! ამბობს მინგი და გალფი გარეთ მიჰყავს.
-ashole ! ამბობს ინგლისურად ნატარიკა.
-are u alright?
-i am fine! ეუბნება და გვერდით უჯდება გაბის.
-ხომ არ შეგეშინდა? ეკითხება ნატარიკა.
-ცოტა!
-ნუ გეშინია არაფერია აქ საშიში!
-ნატა?
-ჰმმ...
-ჩემი და მართას მამიდა ხარ?
-ნუ... თუ მინგს გავითვალისწინებთ ეგრე გამოდის!ეუბნება ნატარიკა და თმებზე ხელს უსმევს.
-დამპირდები ერთ რაღაცას? ეუბნება და მისკენ ტრიალდება გაბრიელა.
-რას გააჩნია მაგრამ პირობების შესრულება მიყვარს!ეუბნება და ისიც მისკენ ტრიალდება.
-დამპირდები რომ მე და ჩემს დას არ მიგვატოვებ და დაგვიცავ?
-ოჰჰჰ... პატარავ ამას არ მოველოდი!
-ნატა! არ ვარ დიდი მაგრამ არც ისეთი პატარავარ! დამპირდები რომ არ მიგვატოვებ და დაგვიცავ მე და ჩემს დას? ეუბნება და ნეკა თითს წევს.
-გპირდები! ეუბნება ნატარიკა და ნეკა თითს აძლევს. ეხუტება გაბი....
მართა ატირდა.. სამზარეულოში შევიდნენ გაბი და ნატარიკა!
-რა ატირებს?  ეკითხება ნატარიკა.
-ალბათ შია! ამბობს გაბი და მისაღებში მიდის. ჩანთიდან საჭმელს იღებს და ისევ სამზარეულოში ბრუნდება.
-რადგან დედა მოკვდა ამას ვაჭმევთ! ამბობს და ნატარიკას აწვდის.
-და მე რა?
-დაიჭირო უნდა და აჭამო ეუბნება ჯონგჰო და ბავშვს უწვენს ხელებში.
-მაიცა ოე!
-უფროსო?! ეუბნება ჯონგჰო და უყურებს.
-ამისთვისნცალკე მოგთხოვ პასუხს. ეუბნება და მართას უყურებს.
მართა ჭამას იწყებს! ახლა დააკვირდა ნატარიკა ბავშვს ტუ მართლაც რიგორი ლამაზი იყო!თვალები ცისფერი ჰქონდა. მთელი დღე მთელი დღე...... ბავშვების გარშემო. უბრალოდ ძალიან დაირალა ნატარიკა. იქ მართა... იქ გაბი.... კიდევ კარგი რომ გაბი დიდია და იმდენი ყურადღებაც არ ჭირდება რამდენიც პატარა მართას. უკვე ღამეა გაბისთან ჯონგჰოა თავისი სურვილით, ნატარიკა კი მართას აძინებს. 2 საათი ცდილობდა რომ დაეძინებინა, ეს დღე მის ცხოვრებაში ყველაზე ცუდ და დამღლელ დღედ ჩაითვალა. მეორედ ნამდვილად აღარ დაიტოვებენ ბავშვებს რაზეც ჯონგჰოც ეთანხმება. საღამოს 8 საათზე გაიღვიძა და ახლა უკვე პირველი დაიწყო ძლივს ჩაეძინა მართას.
წყალი ძალიან უნდოდა ნატარიკას მაგრამ ადგომის თავი არ ჰქონდა. მართას კარგად თბილად გადააფარა. თვითონაც ოდნავ სციოდა მაგრამ იმდენად იყო გადაღლილი რომ ამის მოფიქრება მისთვის ნამდვილად დიდი ტვირთი იყო. მალევე კი ჩაეძინა
დაღლილს.
შემდეგ დილას- 12 საათი.
ნატარიკას უკვე მარტო სძინავს ლოგინზე მოკუნტული. საბანი კი გადაფარებული აქვს. უფრო იხუტებს როდესაც ხვდება რომ უფრო სცივა.
4 საათით ადრე გალფმა და მინგმა ბავშვები წაიყვანეს. წაყვანის შემდეგ კი ჯონგჰო ანტარიკასთან შევიდა და გადააფარა.
ახლანდელი დრო.
როდესაც უკიდურესად გრძნობს სიცივეს რასაც ვეღარ უძლებს იძულებულია თვალები გაახილოს.
სწორდება და ჯდება. კანკალებს.... ძლივს ძლიობით დგება და აბაზანაში შედის. ცხელი წყლის ქვეშ დგება და სიამოვნებს, იღებს შხაპს და იცმევს თბილ შავ შარვალს, მაღალყელიან ფეხსაცმელებს ოდნავ მაღალი და მოსახერხებელი ძირით, ზევით კი თბილ მუქ მწვანე ჰუდს. უკეთესადაა მაგრამ მაინც ყოველიშემთხვევისთვის უჯრიდან იღებს წამალს რომელიც მის ოთახში სულ უდევს, იღებს ერთ აბს და დაბლა ჩადის.  ეგრევე სამზარეულოში მიდის და უმართლებს რომ იქ ჯონგჰო არაა. ჭიქას წყლით ავსებს და წამალს სვამს.
-აიშ!!! ყელიც მტკივა..... ამბობს და ყელზე ხელს იკიდებს. მალევე კარის ხმა ესმის ამიტომ ხელს მაშინვე იშორებს ყელიდან და ცდილობს არაფერი შეიმჩნიოს.
-უფროსო? გაიღვიძეთ?!
კითხა და ორი პარკი დადო მაგიდაზე ჯონგჰომ.
-ხო! პასუხოსბ მოკლედ ნატარიკა.
-პროდუქტები გვაკლდა და ასე თუ ისე რაღაცეები ვიყიდე!ამბობს და პალტოს იხდის. ნატარიკა კი ამოლაგებას იწყებს და თან ალაგებს.
-კარგად ხართ ?
-კიუბრალოდ გუშინ ძალიან გადავიღალე!
-ჰომმ გუშინ საშინელება იყო!ამბობს და იცინის ჯონგჰო. ნატარიკას კი რეაქცია არ აქვს. ჰუდის ქუდი წამოიფარა.
-მართლა კარგად ხარ?
-კი.
-დარწმუნებული ხარ?
-კი.
-კარგი!საუზმეს გავა... სიტყვა გააწყვეტინა ნატარიკამ.
-არმინდა არ მშია! შენ თუ გინდა ისაუზმე მე უნდა წავიდე კომპანიაში.
-იყოს მაშინ წავიდეთ! ამბობს და სახლიდან გადიან. კომპანიაში შევიდნენ და ოდნავ გააკანკალა ნატარიკას. თავის კაბინეტში ავიდა და მაგიდად მიუჯდა. როგორც ყოველთვის არანაკლები საქმე  დაუგროვდა ამიტომ საქმეს უდგება დასადაც წასსვლაა საჭირო ბიჭებს გზავნის რადგან თვითონ გარეთ გასვლა არუნდა. თბილა... კარგად თბილა თავის კაბინეტში რაც სიამოვნებს. უნდა კიდევ ერთი და ბოლო შეხვედრა მოუწყოს სეჰუს მაგრამ ახლა არა, ამ მდგომარეობაში!
კომპიუტერში ფულის გათეთრების საბუთს ელოდება იმეილზე და მასთან კიდევ სხვა მნისვნელოვან დოკუმენტების ასლს. ელოდება და თვალები ეხუჭება!
კარების კაკუნზე ფხიზლდება.
-შემოდით! ეუბნება და საზურგეს ეყუდება.
-შეიძლება? ნატარიკას მისი დანახვა ყველაზე მეტად გაუკვირდა.
-არ მოველოდი!რა სიუპრიზია მაგნუს! ამბობს ნატარიკა და დგება. ხელს ართმევს და ისევ თავის აგილზე ბრუნდება.
-დაჯექი! ეუბნება და სკამისკენ უთითებს. მაგნუსიც ჯდება!
-რამ შეგაწუხა? რამ მოგაგონა ჩვენი თავი! ეკითხება და ლეპტოპს ხურავს.
-ბიძაჩემის საქმეზე მოვედი!უფრო დაჩქარდა მოვლენები ვიდრე ველოდი!
-ბიძაშენის საქმე ჩვენ კომპანიასთან რა კავშირშია! ეკითხება ნატარიკა და როგორც კი სიტყვა სასრულებს მაშინვე კაბინეტის კარსგალფი აღებს.
-გალფ არმითხრა რომ შენს დას არაფერი უთხარი! ამბობს მაგნუსი.
-დაჯექი!ეუბნება ნატარიკა გალფს მკაცრად. ისიც ჯდება.
-ახლა კი მაგნუს შენისნებართვით მოყევით რა ჯანდაბა ხდება აქ? ! ამბობს ნატარიკა გაბრაზებულად.
-რამიდენიმე დღის წინ მაგნუსმა დარეკა და შემიტავაზება შმეოგვთავაზა რომ თუ მის ბიძას დავიხსნიდით თურქეთიდან მაშინ ის ჩვენი მთავარი იარარის უსაფრთხოებას შეგვპირდა.
-მოგეხსენება შენდამი ჩემიდ ამოკიდებულება მაგრამ შენმა ძმამ შეგცვალა!ის წავა და თუ იქიდან ცოცხალი და უვნებელი ცამოვა ბიძაჩემთან ერთად მზად ვარ იარაღის უსაფრთხოებაზე ვიზრუნო!როგორც აშშ ის ელჩი სიტყვას ყოველტვის ვასრულებ,მიტუმეტეს თუ ეს ფურცელზეცაა აღბეჭდილი! ეუბნება ნატარიკას.
-ამ თემაზე  დავილაპარაკებთ გალფ თან კარგა! შეცვლა მაგნუს ?
-ვერ შევცვლით გალფ, ის უკვე დარეგისტრირებულია რომ შევცვალოთ ეჭვს მიიტანენ, რაც უარესად აურევს გეგმებს და ყველაფერს თავდაყირა დააყენებს.
-გასაგებია!.....
-აი საბუთები!-ამბობს მაგნუსი და საბუთებს მაგიდაზე უდებს - მინდოდა პირადა მეთქვა და გადმომეცა!ამბობს და დგება.
-იმეილზეცაა გამოგზავნილი იმედია! ეუბნება ნატარიკა.
-კი როგორც ყოველთვის !უკვე დიდიხანია ვთანამშრომლობთ ამიტომ ვიცი როგორც უნდა მოვიქცე! ხელი ჯერ გალფს შემდეგ კი ნატარიკას ჩამოართვა.
კაბინეტიდან გადის ელჩი.
სავარძელში ჯდება ნატარიკა და ოხრავს.
გალფი კი ვეღარც ჯდება.
-გისმენ!- ეუბნება ნატარიკა მშვიდად-ან ერთი წამით! ეუბნება და ტელეფონს იღებს. ჯონგჰოს ურეკავს მაგრამ უთიშავს. იმ წუთასვე კარებს აღებს ჯონგჰო.
-უფროსო?
-1 ჭიქა სოჯუ და 1 ჭიქა წყალი მომიტანე!
-კარგით !ამბობს და გარეთ გადის.
-ახლა კი: რატომ დამიმალე ეს ამბავი?
-ვიცოდი რომ შემაჩერებდი ამიტომ იმ დღეს დავეკოდე როდესაც უკვე ვეღარაფერს შეცვლიდი.
-წესს არღვევ!
-ვიცი!
-მაშინ რატომ აკეთებ?!-ეუბნება მობეზრებული ხმით - თუ იცი მაშინ რატომ აკეთებ საწინააღმდეგოს რატომ არ ეუბენბი შენს მეწყვილეს ამის შესახებ!?
-....ნატარიკა!
-კარგი ვიცი !მივხვდი.... არ მაქ გაბრაზების ან ჩხუბის თავი! აზრი არ აქვს ვეღარფერს შევცვლი!მხოლოდ ერთს გეტყვუ თურქეთიდან სახსალამატი უვნებელი და მძევალიანი ჩამოდი! ახლა კი გთხოვ ... ეუბნება დ აკარებისკენ ანისნებს.
-ნატა...
-ძმაო გთხოვ! შემოდის ჯონგჰო.
წამლებს აწვდის ნატარიკას. სანამ მათ დალევს უნდა რომ ერთი ჭიქა სოჯუ დალიოს ამიტომ სვამს და შემდეგ აყოლებს წამლებს. ისევ სუნთქვის უკმარისობა ამიტომ ისუნთქავს სამჯერ და მშვიდდება.
-აქ იყავი!ცოტახანი წავალ!
-უფროსო?
-ბრძანებაა იმედია წესები არ დაგავიწყდა რაც ახსნილი მაქ შენთვის!
-კარგით უფროსო!ამბობს და ითახში რჩება. ნატარიკა კი შენობიდან გამოდის და მანქანაში ჯდება.
კაფეში უნდა რომ იყიდოს გემრიელი ორცხობილები. მანქანის გასაჩერებელი ადგილი არ იყო ამიტომ ოდნავ მოშორებით მოუწია გაჩერება. გამივიდა უკვე ნაყიდ ორცხობილებთან ერთად ჩაჯდა მანქანაში და ისევ დაბრუნდა კომოანიაში. კაბინეტში შევიდა, მაგიდაზე დადო და თვითონ მდივანზე გადაწვა. სუნთქვა დაირეგურილა და დაწყნარდა.
-ორცხობილები?
-ხო! მაგრამ მგონი მადა გამიქრა!
-ძალიან გემრიელია უნდა გასინჯო!ეუბნება გამიტენილი პირით ჯონგჰო. მისკენ იხედება ნატარიკა და ეღიმება. ტეხავს იმდნეს რომ ნატარიკამ დაღეჭვა შეძლოს და მასთან მიდის. ნატეხს აჭმევს...
-გემრიელია? ეკითხება ჯონგჰო.
-ჰმმმ... ეუბნება ნატარიკა და თავს უქნევს უარის ნიშნად როდესაც კიდევ ერთ ნატეხს აწვდის ჯონგჰო.
-უფროსო?
-ჰო!
-თუ გინდათ მე წავალ შეხვედრაზე თქვენს მაგივრად! ძალაიან დაღლილი
ხართ!
-კარგი იქნება !
-წავალ!
-ეხლავე უნდა წახვიდე მაშინ! მისამართი ლეპტოპშია გახსენი!
ნატარიკას სავარძელში ჯდება და ლეპტოლს ხსნის. პაროლსაც ხსნის და მისამართს სურათს უღებს.
-კარგი უფროსო წავედი!
-კარგი! რომ მიხვალ სემატყობინე და გამოხვალ თუ არა მაშინაც!
-კარგით უფროსო! ტავს გაუფრთხილდით! ეუბნება დაგადის.
-ეს წინადადება საიდანნ ისწავლა! ამბობს და ეთვლიმება. 1 საათი ძილის შემდეგ ეღვიძება!
-ჩამეძინა!ჯანდაბა! ამბობს და ჯდება!ტელეფონს იღებს და როგორც ცანს ხმა გამორტული ჰქონდა. 2 გამოტოვებული ზარი აქვს. ორივე ჯონგჰოსგან.
-როგორც ჩანს მივიდა მაგრამ ეტყობა ჯერ არ წამოსულა!
ეს დარეკვის საათის მხიედვით დაადგინა რადგან ამ ორ ზარს შუა მხოლოდ 1 წთია სხვაობა.
თვითონ ურეკავს მაგრამ ტელეფონი გათიშული აქვს ამიტომ კიდევ ერთხელ დარეკვას სცდილობს! ისევ იგივე! დგება, იარაღს იღებს თან იდებს და თან გადის ოთახიდან. მანქანაში ჯდება და შეხვედრის ადგილისკენ აწვება იმის მიუხედავად რომ ისევ ცუდად გრძნობს თავს უფრ ცუდად კი არა უარესად ცუდად.
მისულს სახანძრო ბრიგადა დახვდა და შენობა ცეცხლში! მანქანიდან შოკირებული გადმოვიდა.
-ჯონგჰო! ჩურჩულებს და წინიდან ეყრდნობა მანქანას.
-ჯანდაბა! ამბობს და ცეცხლისკენ მირბის. რათქმაუნდა მეხანძრეები აჩერებნ მაგრამ მაინც არ ჩერდება. ვერ ჩერდება!ნამდვილად არუნდა დაინახოს თუ რგორი გამოიტანენ ჯონგჰოს მკვდარ სხეულს. მთელი ძალით აწვება მეხანძრეებს და ცეცხლ მოკიდებულ შენობაში შედის!
ირგვლივ სულ ცეცხლი და ალია!საშინელებაა.... ახლველებს შიგადაშიგ კვამლის გამო.
-ჯონგჰო! უყვირის ნატარიკა. რამაოდენიმეჯრე კიდევ ყვირის და აძებნას აგრძელებს. ძალიან ცხელა! უკვე სუნთქვაც უჭირს! შეტევა ეწყებადა თვალებში გამსიახულება ერევა. ვიღაცას ლანდავს მაგრამ ასთმის წამალს ეღებს ვე რპოულობს როგორც ჩანს ან მანქანაშია ან სადღაც დაუვარდა!
-ჯონგჰო! ისევ ჩურჩულებს და თავისი ჭკუით ყვირის.
ძირს ეცენა უსიცოცხლოდ! ფიწრობს რომ მოკვდება! შეგრძნებად კარგადვს! რამიდენიმე წუთში კი აცნობიერებს რომ ასთმის წამალს ასუნთქავენ. ისუნთქავს და უკეთ გრძნობს თავს აღარ ცხელა  უკვე მისთვის ახლა ზედმეტად სიცივეა!
-უფროსო?!
თვალების გახელას იწყებს და ოირველივე ჯონგჰოს ოდნავ გაშავებულს სახეს ხედავს.
-შენ!ეუბნება და დგება.
-ცოცხალი ხარ?
-კი.... ძირს დაგდებული უგონოდ გიპოვე ხმით. აღარ უსმენს და მანქანაში ჯდება ვვერძე ჯონგჰო უჯდება. სახლში მიდიან.... შესვლისთანავე ნატარიკა ყვირის:
-ამის დედაც შევეცი!ამბობს და გახდილ მოსაცმელს დაბლა აგდებს მთელი ძალით. მხარზე ხელს ადბე ჯონგჰო, იშორებს და ხელს კრავს.
-აიშ!! ამბობს და რამოდენიმე წამით ჩერდება. შემდეგ კი ვერ ითმენს და ეხუტება ჯონგჰოს. თვითონაც ხელს ხვევს და მაგრად იკრავს. მალევე შორდება ნატარიკა და  ბუხართან მიდის. უფრო აკანკალდა მაგრამ ტავს იკავებს რომ ჯონგჰომ არ შეიმჩნიოს არუნდა ზედმეტი ზრუნვა!
-სულ კანკალებ! ეუბნება ჯონგჯო და უკნიდან ყელზე ეხება, შემდეგ კი შუბლზე, ლოყებზე...
-ცუდად ხარ? ეკითხება და წინს იმუხლება.
-არა კარგად ვარ
-რანაირად ხარ თავიდან ძარღვებამდე კანკალებ და ტუჩები გაგილურჯდა! ეუბნება და შუბლზე ადებს ხელს.
-დაბალი სიცხე გექნება ჩემი აზრით! ამბობს, მასთან მიდის და ხელში იყვანს.
-ოთახში აგიყვანო თუ აქ დაგაწვინო?
-აქ. ახლა იმ ოთახში არიან სადაც ფილმს უყურებენ ხოლმე, ბუხარიცაა და რათქმაუნდა მდივანიც. აწვენს და ბალიშს უსწორებს. გადასაფარებლითა  და სიცხის საზომით ოთახში ბრუნდება. აფარებს და სიცხეს უზომავს. დაბალი სიცხე აქვს!
-ძალიან მალ მალე ხდები ავად!ეუბნება ჯონგჰო და მდივაზე ჩამოჯდა.
-დეჟავიუ მაქ! ამბობს ნატარიკა და ჯონგჰოს უყურებს.