"The Lost"

Part 17

-ექიმი!! იყვირა შესვლის თანავე ჯონგჰომ. მასმერე რაც უყვებაჯონგჰო ექიმს  თუ რას სჭირს და რა მოუვიდა მის უფროსს მიჰყავთ! ჯონგჰო ელოდება სკამზე ვერ ისვენებს, ხან სიარულლს იწყებს  ხან კედელს ეყუდება!
გამოდის ექიმი.
-რა სჭირს?
-როგორც ჩანს წამლებს არ ირებდა სწორად და რეგურალურად, ამას დაემატა ასთმა. ამას კი დაემატა მისი გულის სისუსტე!
-რაა??
-გული ძალიან სუსტი აქვს ასთმა კი ამას აუარესებს! მისი სამსახური კი ყველაფერს თავდაყირა  აყენებს - ეუბნება ჩუმად ჯონგჰოს, ის კი ვერ ხვდება- მე ალეკის ძმა ვარ, ლიონი!
- გასაგებია! ანუ ამ სფეროს იცნობთ!,
-კი... მაგნუს რომა რ ვიცნობდე არ გამოდის! მოკლედ ახლა ამას მნიშვნელობა არ აქვს! ნატარიკა მალე გაურვიძებს მაგრამ ვშიშობ ყველაზე მეტად რაც არ უნდა იმის გაკეტება მოუწევს თორემ დიდი შანსია რომ მოკვდეს!
-რა უნდა გააკეთოს? აკანკალებული ხმით ეკითხება ჯონგჰო ლიონს.
-უნდა დაანებოს თავი თავის საქმიანობას! მისი მდგომარეობა გაუარესდება წინააღმდეგ შემთხვევაში და გულისოპერაციამაც შეიძლება ვერ უშველოს! ეუბნება და მიდის. პალატაში შედის ჯონგჰო, სკამს გვერძე ათავსებს და ჯდება.
ხელს თმაზე უსმევს.
-უფოროსო? ამბობს და წამოსულ ცრემლებს ვეღარ აკავებს. ხელს უკან აბრუნებს და პირზე იფარებს. ჩუმად ტირის. ალბათ ასე ძალიან მხოლოდ მისი საყვარლეი დის სიკვდილზე იტირა ბოლოს. მის შემდეგ არავის ენდობოდა და არავისი სჯეროდა!
არავის თავის ცხოვრებაში არ უშვებდა, იმ დღემდე.... იმ დღემდე სანამ ნატარიკას შესახებ არ გაიგო და არ დაინახა შემთხვევით ინსტაგრამზე. უბრალოდ მოეწონა რადგან ლამაზი იყო მაგრამ მალევე დაავიწყდა! ის ისედაც ამს ფეროში ტრიალებდა მისი დის სიკვდილის გამო მაგრამ ფულიც სჭირდებოდა! სამუშაო ადგილად კი მან და ჩენმა ეს კომპანია აირჩიეს.
ვერ ჩერდება!ცრემლები ისევ მოდის და ცდილობს ხმა არ გამოსცეს. ცოტა წყნარდება და პირიდან ხელს იშორებს. ცრემლებს იწმინდავს მაგრამ თვალები ჩაწითლებული რჩება. რამოდენიმე საათში იღვიძებს ნატარიკა.
წამოჯდა.
-რა მომივიდა!!?
-გონება დაკარგე!
-მოიწიე? ეუბნება ჯონგჰო კი მისკენ სკამს სწევს და იწევა.
-აქ ჩამოჯექი! ეუბნება და საწოლზე ანიშნებს.
წინ უჯდება და თვალებში უყურებს.
-თვალები ჩაწითლებული გაქვს! არც კი მინდა გკითხო რატომ! -ჯონგჰოს სახეს ხელებში იქცევს და თვალებზე კოცნის.- თან ცხელიც ხარ ცოტა! ეხუტება.- სიცხე გაიზომე? შორდება და ისევ საწყის მდგომარეობას უბრუნდება.
-გამსინჯეს წამალიც დამალევინეს! ნუ იღელვებ!ეუბნება და სკამზე ბრუნდება.
-რა მჭირს?
ყველაფერი უთხრა ჯონგჰომ რაც ლიონმა უთხრა.
-ტყუილად ლაპარაკიბს ლიონი! მაგას სიკვდილი მირჩვენია! ამბობს და დგება. ფეხზე იცმევს.
-ნატარიკა გეყოს და დამშვიდდი! დავიღალე უკვე ამდენის მოთმენით! ოდნავ ხმამაღლა უყვირის და წინ უდგება.
-გზაზე მეღობები!ეუბნებ მაგრამ ჯონგჰო არ იწევა.
ეხუტება...
-ვერ დაგკარგავ!
-რაი?
-შენც ვერ დაგკარგავ! არ შემიძლია!  ეუბნება და უფრო ეხუტება. ნატარიკას ეხუტება.
-არმინდა! სხვა არავის მყავს! სიცოცხლის მიზეზი აღარ მექნება თუ შენ მოკვდები!  არვიცი ვინ არ რა ხარ ჩემთვის მაგრამ უბრალოდ არ შემიძლია შენი დაკარგა! ვერ შევძლებ!- ცრემლი მოსდის ჯონგჰოს-
არ შემიძლია! ეუბნება ჩურჩულით.
-მაგას soulmate (სოულმეითი- მინათესავე სული) ქვია ! ეუბნება, თავს კომფორტულად აქცევს ჯონგჰოს მკლავებში და თვალებს ხუჭავს.
-გპირდები რომ არაფერი მომივა!
შორდება ჯონგჰო.
-მპირდები?
-ხო ! ეუბნება და ნეკა თითს უშვერს. ჯონგჰოც კიდევს ნეკაზე ნეკას და პირობას დებს ნატარიკა რომ მას არაფერი დაემართება.
-პირობაას ყოოოვეკთვის ვასრულებ! ეუბნება და გარეთ გადიან. ლიონს გამიელაპარაკნენ და სახლში წავიდნენ. იქ კი მუშაობდნენ იმაზე თუ სად შეიძლებოდა გალფი ყოლოდათ.
მინგი კი ზოგ ინფორმაცას აწვდიდა. ლეისაა და ჯეისზე პოლიციელ და ძმაზე ინფორმაციას გადახედა. დაურეკა და შეხვედრა დაუნიშნა  საღამოს 5 საათზე. რომელზეც მაგნუსი და ალეკიც იქნებოდა.
შეხვედრაზე
-დაგეხმარებით ეს ჩვენი მოვალეობაა!
-ჩუმად უნდა ვიმოქმედოთ და შევეცადოთ რომ სეჰუმდე ა რმივიდეს ეს ამბავი!
ბევრი ილაპარაკეს და გეგმაც დაისახეს. მინგმა სეჰუს სახლში პატარა სათვალთვალო მოწყობილობები დააყენა. იმ უბანში კი სადაც სეჰუ ცხოვრობს ყველა კამერაზე წვდომა ჰქონდათ ამიტომ თავისუფლად შეეძლოდ სეჰუსთვის თვალყურის დევნება.
4 თვე
4 თვე უთვალთვალებდნენ მაგრამ მიანც ვერ გაარკვიეს გალფის ადგილსამყოფელი. ეს დრო ნატარიკასთვის ზედმეტად რთული იყო! რთული და სტრესული! ამ დროის მანძილზე ვერ ვიტყოდით რომ კარგად გრძნობდა თავს, შიგნიდან შიში ჭამდა შიში რომ ძმას ვეღარასდროს ნახავდა მაგრამ სხეულის რაღაც ნაწილს სჯეროდა რომ ისევ ცოცხალი იყო გალფი.