"The Lost"

Part 18

.......

ჯონგჰო და ჩანი მივიდნენ იმ ადგილას სადაც გალფი ყავდათ!
იქ მხოლოდ ერთი ოდნავ ჩამონგრეული სახლი იყო. გარეთ ერთი მანქანა იდგა, რამოდენიმე კაცი მაგრამ არ იცოდნენ რომ შიგნითაც ეყოლებოდათ კაცები ამიტომ ნელ ნელა მოიუახლოვდნენ სახლს ყველა მხრიდან და მაყუჩიანი იარაღით დახოცეს ყველანი,ცხედრები კი გაიტანეს ისე რორმა რ დაენახათ.  კარებთან რამოდენიმე კაცი დატოვეს ისევე როგორც უკანა მხრიდან. ჩუმად შევიდნენ პირველ სართულზე არავინ დახვდათ. მეორე სართულიდან კი გალფის ყვირილი ისმოდა! ყველა ზევითაა! ნელნელა ავიდნენ კიბეებზე ყველა ოთახს ჩამოუარეს მაგრამ არავინ იყო! შემდეგ ჯონგჰოს გეგმით მოიქცნენ შემდეგნაირად: ჯეისი აღებს იმ კარებს სადაც გალფი ყავთ. კაცები ვინც არიან შიგნით მათ ესვრიან , ჯეისი, ჩანი და ჯონგჰო კი კარების გვერძე მხარეებზე იდგნენ. კედელს ესროლეს ამდენი ტყვია დ აისიც ვერ მოტვინეს რომ ლომის ხახაში არ ჩაყოფდნენ თავს. როდესაც სროლა შეწყდა გამოვიდნენ და სათითაოდ დახოცეს ტრიომ მოწინააღმდეგები. გალფი გაანთავისუფლეს. ჩანიე გრევე ჩაეხუტა.
-უფოროსო?!მაპატიეთ...
-არაფერი გაქვს საბოდიშო! დამშვიდდი! ეუბნება გალფი და თავზე ხელს უსმევს.
-ჯონგჰო ჩემი და?
-უფროსო, ის.... ის სეჰუსთან წავიდა!
-სწრაფად წავიდეთ!მისი კაცები ელაპარაკნენ და როგორც ჩანს იციან რომ ნატარიკა მისდევს! სწრაფად გამოვიდნენ და მანქანაში განაწილდნენ.

............

როდესაც იმ ადგილს მიაღწიეს სრული სიჩუმე იყო. მხოლოდ ერთი მანქანა იდგა. სწრაფად გადმოვიდნენ და ტყეში შეიჭრნენ. ადგილზე მისულებს კი ხელუხლებელი მიწა დახვდათ. ვერაფერი გაეგო ნატარიკას! ამ დროს გამოჩნდა სეჰუ თავისი ხალხით.
-კურდღელი მოვიდათავის მონადირესთან! ამაზრზენი სიფათით შეხედა ნატარიკას.
-იმედები გამიცრუე მეთქი რაღაც ჭკვიანურს იტყვის თქო! სამცინაავად ეუბნება ნატარიკა.
-ნეტა მაშინაც კარგ ხასიათზე იქნები როცა დაგმარხვ ცოცხლად?!
-სიკვდილის არ მეშინია!! ამიტომ ადამგონია შენი ანცოცხლად დამარხვის შემეშინდეს!
ეუბნება ნაგლად ნატარიკა.
-მაშინ გავრისკოთ! ესენი წაიყვანეთ! ანიშნებს შუზოზე იამატოზე. მანქანასტან კი თი დარჩა და ვინიცის რა ხდება იქ.
შუზო და იამატო მიჰყავთ.
სეჰუს  კი ნატარიკას სახეში ურტყავს და თიშავს. შემდეგ თავისი კაცების დახმარებით ოდნავ მოშორებით ამოთხრილ მიწაში აწვენენ და მიწას აყრიან. 10 წუთში უკვე ცოცხლად დამარხულია ნატარიკა. როდესაც მანქანაში ჩაჯდნენ და გზას გაუყვნენ. მთავარ გზაზე თი შუზო და იამატო, ასევე ლეისი დახვდათ პოლიციის ბრიგადით. სეჰუ კი დააკავეს.
.....
როდესაც შუზო და იამატო გაიყვანეს მტავარ გზაზე თიმ დაინახა ამიტომ დაიმალა ლეისთან ერთად. კაცები დახოცეს და გაანთავისუფლეს უფროსები.
. .....
სეჰუ პოლიციის განყოფილებაში გადაიყვანეს. გალფს, ჯონგჰოს, ჯეისსა და ჩანს ვერავინ უკავშირდებოდა. როდესაც იმ ადგილას მივიდნენ სისხლით მოთხვრილი დახვდათ. შევარდნენ იმ ადგილას და არაფერი დახვდათ.
-რა ხდება აქ?! ყვირის ჯონგჰო.
-არა!!!
-რა ხდება? ეკითხება სასოწარკვეთილ გალფს ჩანი.
-ოღონდ ეს არა!  მახსოვს როგორ ახსენა სეჰუმ ტელეფონში ცოცხლად დამარხვა!
ჯონგჰო იმ წამსვე ტელეფონს იღებს და დარეკვას ცდილობს მაგრამ უკვე აქ არიან. მთელი პოლიციის ჯგუფი და მათი ჯგუფი.
-ნატარიკა ცოცხლად დამახეს!უნდა მოვძებნოთ! ამბობს ლეისი. ყველა უკლებლივ ყველა ძებნას იწყებს.
ყველა გაიფანტა. ჯონგჰო კი ცალკე მარტო ეძებდა. მარტო ძებნის დროს კი სულ ახსენდებოდა პირობა რაც მან და უფროსმა დადეს და იმედი ცოტაოდენი მაინც ქონდა დარჩენილი რომ ის ცოცხალია. დანარჩენები უფრო შორს არიან ის კი იქვე ტრიალებს იმ ქონების სამარხის გარშემო. საკმაოდ მოშორებულია ჯგუფს. ნაბიჯებს დგავს და ხვდება რომ რარაც უცნაურია! ჩერება და ამვირდები მის წინ რამოდენიმე დაბიჯის შემდეგ დაყრილ მიწას დ ახვდება რომ ეს ახლად დაყრილი უნდა იყოს. ხვდება რომ სანსი იმისი რომ მან თავისი უფროსი გადაარჩინოს არის ამიტომ დაუფიქრებლად მიდის მუქლებზე ეცემა და ხელებით მიწის თხრას იწყებს. თხრის და გადაქერცლილ და სისხლიან ხელებს ყურადღებას არ აქცევს, შიში რომელიც ახლა მთლიანად დაუფლებულიყო ჯონგჰოს სხეულს მანამდე არ გაუქარწყლდებოდა სანამ ნატარიკა არ იპოვნიდა. თხრის პროცესში მალევე დაინახეს ჯგუფმა და მისკენ წავიდნენ მაგრამ არავინ მისცა სასუალება მიუახლოებულიყო. გალფმა და თიმ თხრა განაგრძეს.
ჯონგჰო მაშინ შეჩერდა როდესაც ხელი დაინახა ხელი რომელსაც ათასში გამიიცნობდა. სახედან მიწა გადმოყარა და ამოუყვანა თავისი უფროსი.
-ნატარიკა! სასოწარკვეთილი გალფი, აღარ იცის რა გააკეთოს. სხვები კი ვერ ბედავენ მისკენ მისვლას.
-უფოროსო? თვალები გაახილეთ!გთხოვ თავლები გაახილე! -ანჯღრევს ნატარიკა ჯონგჰო მაგრამ საპასუხოთ რომ ვერაფერს იღებს გიჟდება - არა გთხოვ!გამოფხიზლდი! გთხოც ნატა! ეუბნება ოდნავ ხმადაბალზე იხუტებს.
-ნატარიკა!! გალფი ნატარიკას ხელსთავისაში იქცევს და ცრემლები მოსდის. მინგი მიდის და სხეულს აცლის. წყლის ბოთლს იღევს და სახეზე ასხავს შემდეგ მოუყვება წელამდე ყოფნის წყალი და როდესაც აღარ ყოფნის მეორე ბოთლს ითხოვს აგრძელებს და ნატარიკას მთლიანად ასველებზ წყლით.
-არავინ შეეხოთ! ამბობს და ელოდება. ვერ ხვდებიან რას ელოდებიან!  უკვე ყველენაირი იმედი ამოწურულია როდესაც ნატარიკა ერთ დიდ ღრმა სუნთქვას აკეთებს, თვალებს ახელს და წამოჯდბეა უცბათ. შემდეგ კი ღრმა სუნთქვას იწყებს. გალფი ეხუტება მაგრამ ჯონგჰო უბრალოდ შოკიდან ვერ გამოსულა. გალფი შორდება და ხვდება რომ ეს ღრმა სუნთქვა არ უგურილდება ნატარიკას. გულზე ხელს იჭერს და ჯონგჰოს უყურებს. აზრზე მოდის და ხვდება რომ ასთმის წამალი თან არ აქვს! ის ნატარიკას უნდა ქონდეს მაგრამ აღარ ვარგა.
-რა სჭრის ჩემს დას!უყვრისი გალფი. ყვირილზე ჯონგჰო მაშინვე რეაგირებს და დგება. ნატარიკას ხელში იყვანს და მანქანიკენ მირბის. სხვავს და  მთელი სისწრაფით მიდის. როდესაც ხვდება ნატარიკა რომ მცირე შანსია იმისა რომ კიდევ ერთხელ ნახოს ჯონგჰო მხარზე თავს ადებს და ეუბნება:
-საუკეთესო მცველი იყავი დედამიწაზე! მაპატიე! ბოლო სიტყვები რომელიც მისგან გაიგო ჯონგჰომ. ნატარიკა ითიშება ჯონგჰოს მხარზე. აჩერებს მანქანას და გადმიყავს ნატარიკა.
მალევე ექიმებს მიყავთ ნატარიკა საოპერაციოში. ლიონი ჯონგჰოს დაელაპარაკა და ამბის მოსმენის შემდეგ თვითონაც შოკში ჩავარდა. გაუმართლა ნატარიკას რომ დონორი მალე იპოვნეს.  რამოდენიმე საათისბოპერაციის შემდეგ გამოდის ლოინი და ნაცნობ სახეებს ხედავს მათ შორის მის ძმასა და მის შეყვარებულს.
-ყველაფერმა კარგად ჩაიარა! რთული იყო მისთვის რადგან პირველ ჯერზე ვერ გაუზლო მაგრამ საბაოლოოდ გადავუნერგეთ გული! ასევე ასთმის პრობლემაც მოგვარებულია ამიტომ როდესაც გაიღვიძებს არარ მოუწევს ამაზე ეელვა! მაგრამ უნდა დაველოდოთ მის გამოკეთებას და ყველას გეტყვით რომ მისივე საკეთილდღეოდ ჯობია მან ამ სფეროს თავი დაანებოს! ეს ყველაფერი მისთვის ძალიანნმძიმე იქნება! ამბობს და მიდის. ალეკი კი ძმას მიჰყვება. ყველა დაძაბულია! ჩუმადარიან ვერ ბედავენ ხმის ამოღებას. ლეისი და ჯეისი მოვიდნენ.
-რამოდენიმე უნდა წამოხვიდეთ! გალფ ვიცი შენთვის ახლა რთული ლერიოდია მაგრამ უნდა წამოგვყვე!
-კარგი! დგება და გადის.
-ჩან შენ გაყევი გალფს! მინგ შენც წადი ბავშვებთან! ჯონგჰო... სიტყვა გააწყვეტინა შუზოს.
-მე აქ დავრჩები სანამ ნატარიკას ნახვის სასუალება არ მომეცემა!თქვენ წადით!
-ჯონგჰო! ლაპარაკი ამჯერად იამატოს არ დააცადა.
-უფროსო! გთხოვთ უბრალოდ წადით! მცველი თავისი პატრონის გვერძე უნდა იყოს! ის ჩემი უფროსია!-ბოლო წინადადება ჩუმად ჩაილაპარაკა- მის გარდა არავინ მყავს! თავისთვის ჩაილაპარაკა უკვე მარტო დარჩენილმა.
24 საათის განმავლობაში ნატარიკა რეანიმაციაში ამყოფეს და შემდეგ პალატასი გადაიყვანეს!
მეორე დღისით კი გალფი და ჯონგჰო მივიდნენ.
-როდის გაიღვიძებს? ეკითხება გალფი და სკამზე თავსდება.
-არვიცი... ლიონის თქმით დღეს ან ხვალ. მოკლედ მალე! ამბობს და საზურგეს ეყუდება.
-მისი დაცვა ვერ შევძელი! -ამბობს გალფი- ვერ შევძელი ვერა!
-თავს ნუ იდანაშაულებ! შენი ბრალი არაა!
-მართალია შენი ბრალია! მასთან რომ ყოფილიყავი ასეთი რამ არ მოხდებოდა!
-რაა??
-რაც გაიგონე მასტან ერთად რომ ყოფილიყავიე ს ა რმოხდებოდა! ოდნავ ყვირილზე გადადის გალფი.
-რაებს ბოდავ! მან თვითონვე მანდო შენი სიცოცხლე! რაც არ იცი იმას ნუ ლაპარაკობ!შენი სიცოცხლე მე მანდო მე მანდო რადგან ყველაზე მეტად მე მენდობა! უყვირა გალფს და გაჩუმდა.
-არ შეგეძლო წინააღმ...
-არა!! შენ დას არ იცნობ! მასთან ჭიდილს აზრი არ ქონდა!! ის ჩემი უფროსია და რასაც მეტყვის ის უნდ აგავაკეთო თუე ს ყველაფერი ახალია შემთვის?! ეუბნება და წყნარდებიან ოდნავ ორივე.
-ისე ლაპარკაობ თითქოს აქამდე არასდროს გაგიწევია მისთვის წინააღმდეგობა!
-ასეთ საკითხებში არა! ისეთ საკითხებში არა როდესაც ასეთი სიტუციაა როდესაც შენი საყვარლეი ადამიანი მისი ძმის სიცოცხლეს განდობს! რას ეტყოდი ჩემს ადგილას რომ შენ ყოფილიყავი!ეტყოდი რომ შენი ძმის ისცოცხლეს ვერ ვინდობო?!!მიპასუხე რო მეჩხუბები! უყვირა ჯონგჰომ და ადგილზე დაჯდა.
-კარგი დამშვიდდი... ზედმეტი მომივიდა! ვეღარ ვაზროვნებ! ამბობს გალფი და თმებს ნერვიულად იწევს.
-ეგეთი რამ გთხოვთ აღარ მითხრათ! ამბობს და თავს საზურგეს ადებს, თვალებს ხუჭავს.
-გინდა რამე მოგიტანო მაღაზიიდან?
-ყავა!
-რომელი?
-კაპუჩინო უშაქრო!
-კარგი! გალფი გადის ოთახიდან. ის კი მარტო რჩება მის უფროსსთან.
მისკენ მიწია სკამი და შუბლზე აკოცა.
-დამპირდი! ყოველთვის ასრულებ შენს პირობას! ამჯერადაც შეასრულე! ამბობს და მის ხელს იჭერს. ცრემლის უვარდება რომელსაც იწმენდს.
-უფრო ძლიერი უნდა ვიყო იმისთვის რომ დაგიცვა! ეუბნება და იღიმის. თავზე ხელით ეფერება და თმებს უსწორებს. მალევე თვითონ გადის ოთახიდან. ნატარიკა კი ცოტახანში თვალებს ახელს. გალფი კაფეტერიაში შეყოვნდა, ჯონგჰო კი ლიონმა შეაყოვნა.
პირველივეჯერ თავის ჭრილობას ხედავს. არ შეუძლია წოლა ამიტომ ჯდება! ჭრილობა ასე თუ ისე არ აწუხებს ისე ძალიან! სიწყნარე მოსწონს ამიტომ ფიქრის საშუალება ეძლევა.
-დამთავრდა!საბოლოოდ დამთავრდა! ტელეფონს ირებს და მაგნუსს ურეკავს.
-ნატარიკა?
-ხო მე ვარ!
-როგორ ხარ! გამოფხიზლდი??
-კი და კარგად ვარ! რისთვის გირეკავ! შეთანხმება იმედი არ დაგვიწყნია!
-არა! დამსვიდდი მზად ვარ თქვენი ქონების უსაფრთხოებაზე ჩემი მთლიანი ძალებით ვიზრუნო!
-ძალიან კარგ საქმესაკეთებ მაგნუს!
-ის რაც ალეკისთვის გააკეთეთ დიდი მადლობა! ყოველთვის ჰქონდეთ ჩემი იმედი!
-მადლობა მაგნუს!
-ნატარიკა თავია რ დაიღალო და მოუარე ! ტელეფონში ეჩრება ალეკი და ეცინებათ.
-შევეცდები ალეკ!! ეუბნება სიცილით ნატარიკა.
-კარგი წავედი!
-მიდი!
უთიშავენ და ტელეფონს ადგილზე აბრუნებს ნატარიკა.
-რო ავდგე ძაან მეჩხუბებიან?! ამბობს სიცილით და ჯდება შარვალს იცმევს ფრთხილად, მაიკის ჩაცმას იწყებს როდესაც ჯონგჰო კარებს აღებს. შემოდის და ტრიალდება როდესაც ზურგით ხედავს ნატარიკას.
-ბოდიში!
-არაუშავს მაცადე! ეუბნება ნატარიკა და საბოლოოდ იცმევს მაიკას.
-მოდი! ეუბნება და მისკენ ჯდება.
-ვინ მოგცა უფლება იმისა რომ ჩაგეცვა! პირველრიგში დატუქსვა დაიწყო ჯონგჰომ.
-იქნებ ჯერ მოგეკითხე ! ამბობს ნატარიკა და დგება.
-დაჯექი რა! ეუბნება და ამჯერად სკამზე ჯდება.
-არ მინდა წოლა ვა! ეუბნება და ისვენებს.
-ასთმა აღარ შეგაწუხებს მაგრამ ცოტახანი რამოდენიმე კვირა გული მალე დაგეღლება! ცდილობს ყველანაირად რომ სწორად გამარტულად და კარგად ილაპარკოს.
-რა გჭირს? ასე დამშვიდებულად პირველად მელაპარაკები ასეთი ამბის შემდეგ ! ეცინება ნატარიკას.
-მე წავალ ცოტახანი! ამბობ ჯონგჰო და გასვლას აპირებს.
სახეს ასერიოზულებს ნატარიკა და ეძახის.
-მოდი აქ ! დაჯექი! საწოლზე ჯდება ჯონგჰო დიდი ყოყმანის შემდეგ.
-გისმენ! ყველაფრის გარეშე პირდაპირ!იცი რომ ვერფაერს გამომაპარებ! ეუბენბა სერიოზულად და სკამის საზურგეს ეყრდნობა.
-ეს ყველაფერი სარისკოა! ზედმეტად ასე ვეღარ გავაგრძელებთ! - ამბობს და ნატარიკას უყურებს რომელსაც დიიდ კითხვისნიშანი აწერია სახეზე - იმის თქმა მინდა რომ თუ გინდა რომ შენი ჯანმრთელობის მდგომარეობა სტაბიილური და კარგი იყოს...
-თქვი...
-ამ საქმეს უნდა ჩამოშორდე! მაფიაში კიდევ ერთხელ შენმა ჩართვამ შეიძლება შენი სიცოცხლე შეიწიროს!
სიტყვას ამთავრებს თუ არა ნატარიკა საყელოში კიდებს ხელს და მასთან ერთად დგება.
-რას ბოდავ?! ჯონგჰო! ეუბნება გაბრაზებული.
-ნატარიკა!დამშვიდდი...
-ეს ისაა რაზეც მთელი ჩემი ბავშვობა გავატარე რაზეც მიმაჩვიეს და ამღზარდეს, იმის გამო რომ ჩემი მშობლები მოკვდნენ! მათი სიკვდილის შემდეგ მე ასეთად ჩამოვყალიბდი და ჩემზე იმოქმედა ვერ ხვდები? ნუტუ ვერ ხვდები რომ მაფიის გარეშე ნატარიკა არ არსებობს! ნუტუ ვერ უფიქრდები რომ მაფია ჩემთვის როგორც ნარკოტიკი ისეა ვერ ხვდები?!! დაუყვირა, ხელი გაუშვა და უკან დაიხია.
ამასობაში გალფიც მოვიდა.
-ნატარიკა?! თქვა და ორი ყავის ჭიქა მაგიდაზე დადო. მასთან მისვლა სცადა მაგრამ ნატარიკამ შეაჩერა.
-გაჩერდი! ეუბნება გალფს.
-გთხოვ ძმაო! ახლოს არ მოხვიდე! არც შენ!- ეუბნება ჯონგჰოს-გალფ გთხოვ მარტო დაგვტოვე!
-რას ამბობ?!
-გთხოვ! როგორ უმცრისი და ! ვერარ ეკამათება და გარეთ გადის.
-გეყოს! უკვე ეს ყველაფერი მომბეზრდა! -ეუბნება ჯონგჰო- არასდროს მიფიქრი თუ ამის გაკეტება მომიწევდა ოდესმე! მე ჩემიცხოვრება არაფრად ჩავთვალე და იმდენად მიგეჯაჭვე რომ შენი soulmate-ი გავხდი! შევძელი ის რასაც ჩემი მთელი ცხოვრება ვერ შევძლებდი და ის გავაკეთერაზეც ვერასდროს ვიოცნებებდი! ახლა კი ის ვისაც ყველაზე მეტად ვენდობოდი მაფიას ირჩევს საყავრელი ადამიანების ნაცვლად?!
-ეგ არ მიგულისხმია!რაებს ბოდავ! უყვირა ნატარიკამ. გალფმა ვერ მოითმინა და ოთახში შემოვიდა.
-საკმარისია!!ნატარიკა აქამდე არასდროს გვიჩხუბია მაგრამ უკვე ზედმეტია ეს ყველაფერი ზემდეტი! არჩევანის წინაშე გაყენებთ ჩვენ ან მაფია და ის ბინძური გარემო რომელშიც ტრიალებ!გადაწყვეტილება შენზეა და ამაში ნამდვიალდ ვერ გავერევი მაგრამ დაფიქრდი იმას რასაც ამ კითხვაზე უპასუხებ შენთვის ბოლო წერტილი იქნება! ჯონგჰოს ხელს კიდევლბს და ოთახიდან გადიან ნატარიკა კი ვერ ფიქრობ რადგან გონება დაებინდდა. საერთოდ ვეღარაფერს ვეღარ ფიქრობს. თავს უკვე ცუდად გრძნობს ამიტომ ჯდება.
იმავე დღის საღამოს წამოვიდა საავამდყოფოდან. სახლში წავიდა! როდესაც გალფის კითხვა და არჩევანი გაახსენდა... უფრო განადგურდა. არუნდა რომ კიდევ ერთხელ დაკარგოს ძმა არუნდა.. რადგან საკმაოდ დიდხანს მოუწია მისი ძებნა. მასთან ბედნიერი წუთების გატარება კიდევ უნდა კიდევ უნდა რომ ბევრი კარგი მომენტები ჰქონდეს მის ძმასთან. შესვლას ვერ ბედავს ამიტომ კარების გვერძე იკუზება ოდნავ ტკივილს გრძნობს მაგრამ არაფერია ჯდება და ეშვება ტკივილიც. თმებს ნერვიულად იწევს და ვერ ხვდება რა გააკეთოს!
-ნეტავ შემეძლოს რომდ რო უკან დავაბრუნო! -ამბობს და გალფზე ფიქრობს-ნეტავ შემეძლოს რამის შეცვლა! ჩურჩულებს და ცრემლები მოსდის.
-წარსულს ვერ შეცვლი მაგრამ შეგიძლია მომავალი შეცვალო უკეთესობისკენ!