Silence in the Ocean Depth

chapter ii

ZAHARA ELLIS

"Okay ka na?" nag-aalalang tanong ni Mama nang makapasok siya sa loob ng sasakyan. Pinauna niya na kasi ako rito kanina habang nasa counter siya. Kanina pa kasi ako namamawis at nanginginig. Hindi talaga ako sanay lumabas at humarap sa maraming tao.

Pakiramdam ko kasi ay hinuhusgahan nila ako.

I suffer from a mental disorder called social anxiety disorder, also known as social phobia. Hindi ito katulad ng shyness kapag nakikihalubilo ka sa ibang tao. Shyness is a personality characteristic. Many shy persons do not experience the negative emotions and feelings associated with social anxiety disorder. They live a regular life and do not consider shyness to be a flaw. 

In my instance, when I have social phobia, I have a strong anxiety of conversing or engaging with other people, particularly strangers. Takot akong husgahan nila. Takot akong magkamali sa harapan nila.

Lagi-lagi kong iniisip ang mga bagay na mas nakakadagdag sa takot ko. Kung kapag ba ginawa ko ang bagay na gan'yan o gan'to ay huhusgahan ba nila ako?

Hirap na hirap na ako sa sitwasyon kong 'to. Gusto ko lang din naman maging normal katulad ng ibang tao. Gusto ko ring magkaroon ng kaibigan at makipaghalubilo. Gusto kong i-share sa kanila ang mga bagay na gusto ko.

Komportable kasi akong kasama ang pamilya ko. Hindi ako nauutal, namamawis o kung ano pa man. Sa kanila ko lang naipapakita kung anong ugali ko.

Medyo kumalma na nga ako kumpara kanina. Parang gusto ko na kanina na lamunin na ako ng lupa. Pakiramdam ko kasi ay grabe na nila akong husgahan dahil sa kinilos ko.

Siguro iniisip nila na may sakit na ako sa pag-iisip o 'di kaya ay napaka-arte ko lang talaga. Hindi ko naman kasalanan na magkaroon ng gan'tong sakit. Hindi ko maiwasan ang mamula, mamawis, at manginig habang nakikipaghalubilo sa iba.

"We're here," nakangiting saad ni Mama. I simply opened the door and proceeded to the car compartment to assist her in getting what we had purchased earlier. She was the first to enter the house, handing me two paper bags. I just followed behind her.

Mama is unaware that I have this disorder. Ayaw kong sabihin sa kanila, though ang alam nila ay sadyang mahiyain lang ako at ayaw makipaghalubilo sa ibang tao. Despite the fact that she is unaware of my social phobia, natutulungan niya pa rin ako dahil kapag kasama ko siya ay kumakalma ako.

It's been 7  years since I was diagnosed. I was just 12 years old that time when I discovered that I have this phobia. Mama has a doctor friend, specifically a psychologist. Napansin niya 'yong behavior ko kapag nasa harap ng maraming tao. Sinama niya ako sa hospital niya noon para suriin at lumabas ang resulta na may Social Anxiety Disorder ako.

Balak niyang sabihin iyon kela Mama pero sa kasamaang palad ay naaksidente siya habang papunta sa trabaho dahilan para 'di malaman nila Mama ang karamdaman kong 'to.

I had no intention of telling them because I knew they were still dealing with a lot of problems. There's just as much money to be spent at home. We only live here on a rental basis, therefore we must prioritize our basic necessities.