S1: The Fighter Girl In Section GL (COMPLETED; Under Revision)

Chapter 21

Arabella's Pov

Nagising ako ng maaga ng dahil nag riring ang aking cellphone. Kinapakapa ko ito sa may lamesa na malapit sa higaan ko. Ng makapa ko 'to kinuha ko at sinagot habang nagmumuta ako.

"Aga-aga sino kaba?" Tanong ko.

"Beshi! Mwuaps mwuaps! Ohayou gozaimasu!" Saad ng nasa telepono.

Napabalikwasa ako ng bangon...t-teka? parang kilala ko 'to...Omg!! Wuaaahhh!! Si sakura!! Andito ba siya sa pinas? Gosh i miss this girll!

"Sakura!?" Gulat kong sabi.

"Haist...Watashi o wasureta no ka?" Parang bang malungkot niyang saad.

Ano daw?

"Ken u ples? Spek tagalog?" Tama ba pag english ko? Hayaan mo na! Half japan at half pilipina naman 'to.

"Hahah! Hindi ka parin nag babago, Ah-ah." Natatawa niyang saad.

Ah-ah ang tawag niya sa'kin pag magkausap kami pero pag sa personal 'Ar-Am' or 'Aram' andami ko nickname bakit kase ang ganda ng name ko.

"Ano ang kailangan mo at kay aga-aga dis oras ng madaling araw nambubulabog ka?" Tanong ko.

"Wala, 4:20 am pa naman dito. So? Uuwi ako diyan I don't know when." Saad niya.

"Ahh okay. Ako lang mag-isa dito sa bahay-No, kasama ko mga magulang ko. but tita emma and kuya gello they are not here." Saad ko sakaniya habang nakapikit ng mariin tumayo ako at binaba ko iyong phone. "Wait lang." Dagdag ko pumunta ako sa cr at umihi sunod naghilamos na at nag toothbrush bago magpunas ng mukha at kinuha ang phone sa lamesa.

Alas tres palang ang aga-aga ih nambubulabog. Pumunta ako sa terrace at umupo sa may upuan sa gilid kitang-kita ko ang buwan na napagandang buo.

"Sakura...What if? What if mag trabaho ako? Kaysa nandito lang sa bahay?" Tanong ko.

"Try mo. P'wede naman na ata 'yon." Sagot niya, Napangiti naman ako kahit kailan pag alam niyang seryoso usapan namin nagiging seryoso siya.

"Are you okay?" Tanong niya ulit.

Nope.

"Yes, I'm okay." Pagsisinungaling ko.

Alam niya kase kalahating pamumuhay ko dito sa bahay. Kahit hindi kami nag-uusap palagi alam niya 'yon, kaya hindi ako magtataka dito kung hindi ko malulusutan.

Hindi na kami nag kakausap noon dahil busy na rin siya sa japan katulad ko rin siyang barumbado. Kaya napapalipat din siya ng ibang school ang mama naman niya isang actress at model sa america o kaya sa japan.

"Liar." Saad niya.

Hindi talaga ako makakalusot dito.

"Oo na." Pag-amin ko.

"Kung kayo apat lang diyan? 'yong monster? Ginalaw kaba?" Tanong niya.

She know.

Napakagat naman ako sa ibabang labi. "Nope. Siguro? Kung mataas ako sakanila, Magagawa ko kung ano gusto ko, pero ayoko parin kahit mataas. Ang gusto ko lang gawin kasuhan si papa. Kaso...baka ako pa maging masama sa mata nila mama. Gusto ko mag-ayos kami pero parang kakampi parin siya kay papa," Mahaba kong sabi sakaniya.

"Did you see the moon?" Tanong niya.

"Yup." Sagot ko habang nakatingin sa buwan.

"Ang ganda ano? You know what? Whenever I'm sad. I always look up at the sky. Day or Night ginagawa ko 'yon. I don't care if masilawan ako ng ilaw, because the light made me feel that I was free from darkness." Saad niya, napangiti naman ako habang nakikinig sakaniya.