Arch Academy: School of Spirit Guardian

Chapter 23: Love doesn't hurt

Chapter 23: Love doesn't hurt

It's too late.

That's all I can say, it's too late for me to see who I really am... I'm not fake, it's too late for me to realize that no one is waiting for my return... if only I had come back early it wouldn't have happened.

"Are you okay?" marahan akong lumingon kay Alicia, her soft voice calm me dow i don't know why. Tumaas ang kilay ko. "You look like sad. What's wrong?" napabuntong hininga ako at umiling.

"I'm fine, don't worry about me." i said.

"Oh... Okay." muli syang bumalik sa kanyang pwesto. Nakaupo kaming lahat sa couch sa isang kwarto ng kastilyo... dito lang may liwanag na nanggagaling sa dalwang chandellier.

"Curious ako kay Trevor..." napabaling ang atensyon namin kay Jedryl ng mag-salita sya. "What? Kayo ba hindi? Huwag nyong sabihin na hindi kayo curious kung sino ba talaga yang si Trevor. Lalo lang akong na-curious dahil sa kwento nila." sabay turo sa aming tatlo.

"Me too. Hindi ko alam kung kakaawaan ko ba sya o kung ano... nakocunfuse ako sa sarili nya." napabuntong hininga ako sa sunod na sinabe ni Jayne, napayuko ako at marahang umiling. "Sa sinabe ni Aldrin na huli na ng marealize ng anak na wala na syang babalikan... I'ts mean buhay pa ang isang anak ni Trevor?!" lahat sila ay napaigtag sa sigaw ni Jayne.

"D-Damn it!" marahang napahimas si Keara sa dib-dib nya ng sumigaw si Jayne.

"Pero sino? Kilala nyo ba Aldrin?" nanlaki ang mata ko sa tanong ni Elijah, napalunok ako at mabilis na nagpawis ang noo ko pababa sa pisngi ko mabuti nalang at hindi naman gaanong malakas ang luwanag safe ako na hindi nila makikita ang reaction.

"Uhm... I don't know." sagot ko at tumikhim nakahinga ako ng maluwag ng nagtanguan sila at nag-tuloy sa paguusap para sa mission namin.

"Eh yung reyna? May nakakaalam sa inyo?" napalunok na naman ako ng magtanong si Damien... Damn, hindi pa ba sila napapagod kakatanong? Iimik na sana ako kaso naunahan ako ni Alicia.

"Queen Alice. Yun lang ang alam namin, hindi namin alam kung Hallowshift ba ang surname ng reyna." napatango silang lahat kaya nakahinga muli ako ng maayos.

"Hayst, nakakacurious talaga yang si Trevor." hindi ko na kaya tong topic na to kaya marahas akong tumayo na hindi ko naman sinasadya, lahat sila ay napatingin sa akin nanlaki ang mata ko lumunok bago tumikhim.

"Lalabas lang ako..." hindi ko na hinintay ang tugon nila dahil mabilis akobg naglakad palabas ng hallway, narinig ko pang sinigaw nila ang pangalan ko pero hindi na ako lumingon pa, mabilis akobg naglakad paakyat sa last floor ng kastilyo.

Wala naman akong narinig na kakaiba kaya nagtuloy ako sa pag-pasok sa nagiisang kwarto sa last floor. Kung saan tanaw rito noon ang malawak na halamanan, magagandang bulaklak at malamig na hangin. Napabuntong hininga ako at umupo sa kama, isang ling size bed, may mga painting rin ang nakalagay sa loob ng kwarto ngunit hindi ko na maaninag.

Tumayo ako at naglakad palapit sa nag-iisang painting, isang painting na sira dahil para bang kinalmot ng kung sino ang painting na ito, dahil ang mukha ng reyna, hari ang ang sanggol na hawak nila ay punit...

"Who are you?" nanlamig ako, nanlaki ang mata ko, nanigas ako sa kinatatayuan ko napatigil ako sa pag-hinga at mabilis na kumabog ang dib-dib ko ng mabilis. "I say. Who. Are. You." mariin nyang tugon, pero malamig na ang boses nya wala na ang dating... "Who are you?!" napaigtag ako sa gulat at mabilis na humarap kay Trevor. Nanlilisik ang mata nya, tiim bagang ang panga nya pabaling-baling ang tingin nya sa akin at sa painting na nasa likuran ko.