Possessive You (Enhypen Series #2)

29

xxix.

Tahimik kaming kumain ni Yeonjun, hindi siya umimik, nakamasid lang siya sa akin na tila gustong magtanong ng marami. Pinunasan ko an bibig ko saka hinarap siya.

"Oh itanong mo na ang gusto mong itanong." sabi ko.

Umayos siya ng upo saka nag cross arm na humarap sa akin, "Kamusta ka?" tanong niya.

Napaisip din ako, kamusta nga ba ako? After a month of disappearing in Enhyfun at bumalik ulit, nakita ang pito at nakausap pa ang isa sakanila, kamusta na nga ba ako?

Hindi ako makasagot, I am not fine, but I am not also not okay. How is it? How is it a simple question makes me hard to answer.

Nag kibit balikat nalang ako sakaniya saka nagpatuloy sa pagkain. But I know deep inside, hindi ako okay. Sa loob ng isang buwan na nawala ako sa Enhyfun, inalis ko lahat ng contact ko roon and right now sa unang araw ko ulit roon ay siya pa ang una kong makikita.

Sana pala naghanda ako.

"Nay!" tawag ko.

Lumabas siya ng kwarto at agad kong yinakap. Ngiting ngiti ito kaya nagtakha ako, anong meron?

"Naku anak! Tignan mo na't bagay na bagay talaga sayo ang uniform ng Enhyfun!" aniya. "Gusto ko rin naman sa Toduro, maganda din, pero iba kasi ang spark ng uniform ng school na ito."

I sighed, kumain na kaming dalawa ni Nanay dahil mamayang gabi pa uuwi si Tatay. Tahimik kaming kumain at pagkatapos ay naghugas na ako ng pinagkainan. I wondered if may stars ba sa labas?

Umupo ako sa may hagdanan ng bahay saka tumingala sa langit, mayroon namang mga visible stars pero hindi lahat kita. Kakaunti lang ang natatanaw ko, tumitig ako roon ng ilang minuto saka na tumayo. Napatingin ako sa may garden ni Nanay, suddenly a memory flashed back at natawa nalang ako.

The very last time na nagkausap kami ng matino.

Umirap ako sa hangin, pumasok na ako sa loob ng bahay saka ginawa ang mga assignments ko, doon ko naalala ang camping na tinutukoy nila na magaganap weeks from now.

Kumatok ako sa kwarto nina Nanay, "Nay?" agad naman nila itong binuksan kaya nagpaalam na ako. "Mayroon daw po kaming camping sa school-"

"Ah kailan?"

"Next week po, tatlong araw din po yata iyon." I said.

Pag iisipan daw niya kaya wala na akong magawa, pero sa totoo lang mas gusto ko na talagang sumama muna sa byahe para maalis sa isipan ko ang lahat. Hindi ko rin naman kaklase sa homeroom ang isa sa mga lalaking iyon kaya ayos lang.

Nag fill up ako ng form noong break time, pinayagan naman ako ni Nanay basta daw mag ingat ako. Hinahanap nya nga sina Jake at Jay pero hindi ko siya sinagot. Wala parin siyang alam sa nangyari, and wala na akong balak ipaalam sakaniya iyon.

Dala ang isang libro ay tumambay ako sa isang bench malapit sa may garden ng school, pero sobrang ingay ng mga estudyante at hindi ako makapag focus dahil may laro sa may gymnasium. Naglakad ako at dumaan na lang sa may puno malapit sa gymnasium dahil mainit maglakad sa may hallway, when I accidentally bumped into someone.

"S-" I wanna say sorry pero nakita ko na si Jay ay nilagpasan ko nalang sila.

Narinig kong tinawag ako ni Jay, "Karen..." napahinto ako sa paglalakad at saglit na tinignan ito.

Hindi pa ako handang harapin ka.

Nagpatuloy nalang ako sa paglalakad habang nanggigigil sa sama ng loob. Is that how you really approach someone you played? Ang kapal ng mukha.

Pumwesto ako sa isang bench na hindi masyadong napapansin ng mga tao, kakaunti nalang din ang ingay kaya nakapag focus na ako sa binabasa ko. Buti nalang at dalawang libro ang dala ko ngayon kaya nang ma bored ako sa Accounting book ay ang isang wattpad book naman ang binasa ko.

Hindi ko napansin ang oras, nguni't ang babaeng umupo sa tabi ko ang napansin ko. She's Yvette, the woman who always helping me whenever her best friend was bullying me, and also the woman na nililigawan ni Ethan.

I heard her sighed and she rested her head on the bench na tila pagod na pagod, when I got my chance ay tinanong ko ito.  "Are you close to Jay Solarez?"

Nagulat pa siya noong narinig ako, napatingin siya sa akin saka ako tinuro. Maybe trying to remember who I am.

"T-Teka...ikaw yun--"

"Karen Emille, nice to meet you." Pagpapakilala ko, her eyes saying everything. "I ignored him earlier that shocked you right?"

Tumango siya sa akin, "Girls will go crazy if their idol will do the first move, but as of my place...I am not worthy to be called aa his fan." sambit ko.

Mukhang hindi na niya ako naaalala, panay ang galaw niyang parang kiti-kiti na hindi ko masabi. Maybe she's not comfortable.

"Sorry, does my actions or movements makes you uncomfortable?" tinanong ko na, para naman makaalis ako kung di nga siya comportable.

Agad siyang umiling, "H-Hindi ah! Namangha lang ako kasi, napaka ganda mo." Huh? Lumalabo ba ang mata niya? But still it's my first compliment.

Tumawa ako, "Coming from a Garcia, huh? Well then if this is your definition of beautiful, thank you."

Nagkwentuhan kaming dalawa, it turns out na mayroon din kaming pagkakatulad, I became so comfortable with her. I hope we can be friends, but I remembered that she's close with the seven too. I sighed defeated.

Tinipon ang mga estudyante ng Enhyfun na nasa college level. Inorient kami sa magaganap na 3 days camping at doon ko nalaman na may kapartner ang BS Accountancy, at iyon ay ang Culinary Arts. Sumakit ang ulo ko dahil doon, so it means na magkasama parin kami even this camping? Ganito ba talaga ako gaguhin ng tadhana?

Mabilis akong umalis sa room after kaming i dismis ng prof, nagpunta ako sa may student council area saka pilit na binabawi ang form ko.

"Sorry miss, but the deadline of all consent was 12pm. And kung babawiin mo siya ngayon, wala kanang mababawi pa dahil ipinasa na iyon sa Dean." paliwanag noong secretary.

"Wala nabang ibang way para mabawi ko? Hindi kasi ako pinayagan, nagbago isip ni Nanay ko." pagsisinungaling ko.

"Sorry miss pero hindi na talaga pwede." aniya.

"Wala kana bang magagawa? May sakit si Tatay kaya hindi ako pinayagan. Walang makakatulong sakanila kapag umalis ako." pagmamakaawa ko.

But still, defeated.

I sighed and called Yeonjun, "Hi, Hello miss beautiful, what can I do for you?" sagot niya sa phone kaya umirap ako.

"Saan ka?"

"Sa puso mo, emz."

Natawa ako, "Saan nga?"

"Sa Toduro pa, bakit? Miss mo na ba agad ako?"

Pinatay ko ang tawag saka na naglakad pauwi, sabay sana kami kaso nasa school pa pala siya. Agad kong tinext na uuwi na ako dahil baka sunduin niya pa ulit ako gaya ng kinasanayan.

While I was about to send my message, isang malakas na busina ang narinig ko. And the light was too bright for me to handle and I didn't knew what happened next.