Possessive You (Enhypen Series #2)

31

xxxi.

"Karen!" Jay called me.

Another day of him annoying me. Bakit hindi nalang siya tumigil at tanggapin na hindi na ulit kami magkaka ayos? Mahirap bang intindihin iyon? I was really pissed at him!

"Sasama akong dadalaw kay Yeonjun hyung sa hospital mamaya-"

"What?!" I asked.

Bakit naman siya sasamang dadalaw? Ayoko siyang makita roon! Ayoko!

"Oh ayaw mo nanaman ako pumunta doon? Desisyon ka girl? Saka nagkita na kami ni Yeonjun hyung noon pa bago kita makilala." aniya.

"I didn't asked for you to tell me a story, pwede ba? Umalis ka sa harapan ko, nakakairita!" sigaw ko at nilagpasan siya, pero hindi parin siya nagpatinag.

"Ano ba?!"

He looked at me with his powerful eyes. Bakit ba sa tuwing tinitignan ko ang mga mata niya'y para akong nanlalambot? Is it because of his powerful stares? Or something? I don't know.

All day today, walang ibang ginawa si Jay para mangulit at kausapin ako. Pinagtitnginan na ulit kami dahil dito, ang iba ay masasama pa ang tingin. Kasalanan ko bang habulin ako ng isang Jay Solarez? Sainyo na ang manlolokong iyan!

Someone texted me, "hi, what r u doing? lmao, i'm in guidance office fr ngl."

Is this a kind of prank? Napatingin ako kay Jay na nakikitingin din sa phone ko, but then he looks at me back. Sobrang lapit ng mukha namin sa isa't isa! Nakakalula siyang tignan kaya nasampal ko.

"What the?" mahina niyang daing.

"S-" hindi ko nanaman naituloy ang Sorry ko, at umalis ako sa harapan niya.

Sinundan nanaman niya ako, "Sino yung nag text sayo? Jowa mo ba? Bakit ganoon ang typings nya? Hindi ko ma gets. Ganoon ba ang tipo mo?" sunod sunod niyang sabi.

Naiirita ako, grabe. Lumabas na ako ng school pero nakasunod pa rin sa akin si Jay, para syang anino na kung saan man ako ay naroon siya.

"Please Karen, talk to me." pagmamakaawa niya.

"Now, I'm talking to you. Please tantanan mo na ako!" sigaw ko habang hindi lumilingon sakaniya.

Hinigit niya ang kamay ko at pinaharap sakanya ng pilit, I saw him slightly pout. "Ano bang pwede kong gawin para mapatawad mo ako?" he asked.

Hindi ako sumagot, umirap lang ako sakaniya saka binawi ang kamay ko. Akala niya ba makukuha niya ako sa isang nguso niya? Eh kung paputukin ko kaya ang labi nya ng mga suntok ko? Porke pogi dapat nabang patawarin?

Niloko ako, hindi ako papaloko ulit. Baka kulang pa ang perang nakuha niya? Pare-pareho lang talaga sila.

Umabot kami sa bahay at nakasunod parin siya sa akin, nakita tuloy siya ni Nanay. Ngumiti si Nanay sakaniya saka lumabas si Tatay sa kwarto. Nice, favorite niya yan.

"Nako Jay hijo!" salubong sakaniya ni Tatay, hindi talaga ako ang anak niya. "Ang tagal na kitang hindi nakita ah, halos isang buwan na." tawa pa nito.

"Ah opo, medyo na busy lang po sa school saka po sa work." aniya.

Napatingin tuloy ako dito, "Work? May trabaho kana?" Tanong nila. "Sabagay, mukhang mayaman ka naman at may trabaho kana talaga." aniya pa.

Pumasok ako sa loob para magbihis, pupunta na ako sa hospital ngayon para kay Yeonjun. Hindi ko tuloy alam kung ano na ang pinag uusapan nila dahil napatagal din ako sa pagbibihis, at nang lumabas ako ay nakapamewang sa harapan ko si Nanay.