LOVING A SEMINARIAN

CHAPTER XX MADNESS

JOYCE

Twenty three years of being alive. 23 years of living my life the way I thought is enough. 23 years of being contented of what I had. Until now. Things change  but it change for much better.

I started to have a dream, to have something to look to in the future. I started to imagine life not being alone anymore. I'm dreaming for the future with Johann with me. It's quite impossible but for now I just feel I deserve it.

Unti unti nararamdaman ko ang pagkukulang sa buhay ko mula noon. Kung paano ko kinalimutan ang maging isang ordinaryong babae para lang hindi ko maramdaman na nag iisa lang ako. Na sa pag uwi ko walang sinuman ang nasasabik na makita ako. Akala ko non sapat na lahat pero dahil sa mga nangyayari alam ko na may mga bagay pang iba sa mundo na magbibigay ng sari saring emosyon sa tao.

Johann awakes my senses. He touch my inner innocence and showed me that in my own world there's another world around.

That night when I met his Mom and witnessed his secret love for me ever since was just a start of everything. I'm also aware that in order to make all these dreams I have, I know I need to overcome every inch of struggle that will comes. Hindi man ako sigurado kung kaya ko basta ang alam ko magiging masaya kami.

Nakatingin ako sa sarili ko sa salamin na nakangiti at excited na simulan ang araw. Looking forward to see him and be with him. Everything's change, really but in a most goodly way.

Glimpsing to my side table, I feel sad looking on my planner. Hindi ko na talaga nahahawakan ilang araw na at okay lang naman pala. Maybe, learning to live without rules is something gives color to life. We need to break rules. To commit mistakes. To learn from it so we can be a better person. Because being flawless is boring.

I smiled again amazed on the way I thought.

Yesterday he asked me to have a day off with him. He said friday will be perfect for us to have our day. Siyempre sabi ko Oo kahit na hindi ko alam kung paano siya makakalabas na buong araw at kung papayagan ba ako ni Tatay Bert. I'm being insane na talaga and I'm sure mas mababaliw pa ako lalo.

Gaya ng nakagawian,Tatay was sitting on the table outside with his coffee in his hand. Wala siyang sinasabi sa mga nangyayari bagamat alam ko na masaya siya para sa akin.

"Good morning Tay.."

Masigla kong bati sa kanya at tumabi sa upuan.

"Mmmmm...sabihin mo nga sa akin kung lutang ka lang ba o lumilipad ka na?"

"para lang naman akong nasa outer space.."

He smiles playfully.

"Naku mawawalan ka ng hininga niyan..mag oxygen ka."

"mamaya na.."

"mag alas nuebe?"

Pinandilatan ko siya at natatawang tumayo at iniwan siya don. Hindi na talaga siya nawawalan ng hirit kahit sa anong pag uusap. Lahat alam niya ang isasagot.

Sumunod na rin siya sa akin at inayos na namim ang Cafe para makapag bukas. Kinuha ko ang phone ko at binuksan ang music. Nasasanay na akong nakikinig sa nga kanta don. Makikinig habang naghihintay ng mga costumer.

"Cafe ba tayo o disco bar?"

pabiro na sabi ni Tatay. Kunwari akong sumayaw na hindi siya sinagot.

"honestly... masaya ako kasi masaya ka.."

"Tay naman...drama ba yan?"

Lumapit ako sa kanya at humawak sa kanyang braso.

"but alalahanin mo, di lahat ng oras tatawa ka lang minsan kailangan mo rin umiyak at masaktan.."