Who Are You? | Jungkook Centric | Onhold

Chapter 7

උදේ ඇස් ඇරියෙ ඇස් දෙක කඩාගෙන යන්න තරම් මූණට වැටුණ ඉර එළිය නිසා..ආහ්..මේ ජනෙල් සන්ලයිට් පෘෆ් නෙමෙයිනෙ..හරිම කරදරයක්...

ඇඳ උඩ වාඩිවුණ මං වටපිට බැලුවා..අතීතයේ ගෙවපු පළවෙනි රැය..හොඳයි..කරදරයක් නැතුව නින්ද ගියා..කාමරේට හීටර්ස් හයි කරලා නැති වුණත් සනීපෙට නින්ද ගියා..

අප්පාගෙ ඇඳුමක් ඇඳගෙන හිටිය නිසා ඇඟට දැනුනෙ ලොකු උණුසුමක්..අප්පා..අනේ මන්දා..ඒක ඇත්තටම හරිම අමුතු දෙයක්..තමන්ගෙම වයසෙ කෙනෙක්ට අප්පා කියලා කතා කරන එක..විකාරයක් වගේ..

ඇඳෙන් බැහැලා මං හිරි ඇරියෙ අත් දෙක උඩට උස්සන ගමන්..කාමරෙන් එළියට ආවම ඇහුණෙ වතුර වැටෙන සද්දයක්..සමහර විට අප්පා බාත්රූම් එකේ ඇත්තේ..

ඇස් දෙක අතින් පොඩි කරගන්න ගමන් මම ගිහින් සාලෙ කවුච් එකෙන් වාඩි වුණා..තාමත් ඇස්වල තිබ්බ නිදිමතට ඇස් පියවෙන්න වගේ..මං ආයෙත් හොඳින් වටපිට බැලුවා..

කාටද ලැබෙන්නෙ මෙහෙම අත්දැකීම්???

මේ වගේ අමුතු ජීවන රටාවක් අත්දකින්න මට ඇරෙන්න වෙන කාටද අවස්ථාවක් ලැබෙන්නෙ??

ඒත්..මට දැනෙන්නෙ...අප්පා හිතේ මොකක් හරි ලොකු දෙයක් තියාගෙන ඉන්නවා වගේ...ලොකු දුකක් හිරකරන් ඉන්නවා වගේ..එයා මොනවාම හරි දෙයක් හංගනවා..මට ඒක දැනෙනවා..

අප්පා තමයි මගේ හොඳම යාළුවා..ගොඩක් වෙලාවට දුවෙක් වඩාත් සමීප වෙන්නෙ ඔම්මාට වුණත් මම සමීප වුනේ අප්පාට..අපි දෙන්නා අතරෙ වෙලාවකට අප්පා දුව කියන සම්බන්ධයට එහා හොඳම යාළුවො කියන සම්බන්ධයයි තිබුණේ..මගෙ පොඩි වෙනස්වීමක් වුණත් අප්පා ඉක්මනින් හඳුන ගන්නවා වගේ තමයි අප්පගෙ වෙනසක් වුණත් මට අඳුන ගන්න පුළුවන්...

"ජන්ග්කුකා........"

මං කල්පනාවෙ ගිලිලා ඉන්න අතරෙ එකපාරම දොර ඇරගෙන කෑ ගහගෙන කවුරුහරි ගේ ඇතුළට එද්දි මම ගැස්සිලා වාඩිවෙලා හිටිය තැනින් නැගිට්ටා..නැගිට්ටා නෙමෙයි...නැගිට්ට වුණා..

මං කටත් ඇරගෙන බලාගෙන හිටියෙ මගෙ ඉස්සරහා හිටගෙන හිටිය කොල්ලො දෙන්නා දිහා..ඒ දෙන්නත් වෙනසක් නැතුව මං දිහා ඒ විදිහටම බලාගෙන ඉන්නවා කියලා මට තේරුණා..