General Order

Chapter (1)

သစ္စာစောင့်သိမှု ကန့်သတ်ချက်ကား အဘယ်နည်း။ သည်းခံခြင်းသည် ဘဝတွင် အမှန်ကန်ဆုံး ရွေးချယ်မှုဖြစ်ပါသလား။

​ခြေလှမ်းတိုင်းက သူမျှော်မှန်း စိတ်ကူးထားတဲ့ ဘဝနဲ့ ဆန့်ကျင်ရာအရပ်ဆီဉီးတည်နေခဲ့တယ်....

ထိုအရာအတွက် အရေးကြီးဆုံးသောအကြောင်းပြချက်က ဘယ်သူများလဲ??

..................................

အစပြုခဲ့ချိန်မှာ....မည်သည့်အရိပ်လက္ခဏာမျှမရှိခဲ့ပေ.......

"ချန်းဇီမင်း အား မြို့စောင့်တပ် အရာရှိအဖြစ်ခန့်အပ်လိုက်သည်!!!"

အယောက်နှစ်ဆယ်ကျော်သော ချန်မိသားစုဝင်တွေက အသက်မရှူဝံံ့တော့သည့်နှယ် အမိန့်တော်ကို နာကြားနေကြတယ်။

မိန်းမစိုးတစ်ယောက်က အဝါရောင်ကျောက်စိမ်းလက်ကိုင်နှစ်ဖက်တပ်ဆင်ထားတဲ့ ပိုးသားအမိန့်လွှာကို လိပ်လိုက်ပြီး......

"လူအိုကြီး ကျေးဇူးပြုပြီး ဒါကို လက်ခံထားလိုက်ပါ..."

ဇနီးသည်နှစ်ယောက်ရဲ့ ဘယ်ညာနှစ်ဖက်ကနေ ကူညီဖေးမပေးမှုနဲ့အတူ ချန်ဝေ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး အမိန့်လွှာကို လက်ခံယူလိုက်တယ်။

"ဟန်ကုန်းကုန်း ပင်ပန်းသွားရပြီ....ကျေးဇူးပြုပြီး လက်ဖက်ရည်ကြမ်းသုံးဆောင်သွားပါဉီး...."

ချန်ဝေက ဇနီးသည်တွေကို အချက်ပြလိုက်တဲ့အခါ ဇနီးသာ်တစ်ယောက်က အလိုက်တသိနဲ့ ငွေချောင်းတွေ ပြင်ဆင်ဖို့ အိပ်ဆောင်ထဲဝင်သွားခဲ့တယ်။

တစ်ချိန်တစ်ခါတုန်းက ဒုတိယအဆင့်အမတ်အဖြစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ဖူးတဲ့ ချန်ဝေက ကျန်းမာရေးကြောင့် အနားယူခဲ့ရတယ်။လက်ရှိမှာ တာဝန်မထမ်းဆောင်နိူင်တော့သည့်တိုင် ဟန်ကုန်းကုန်းကတော့ ချန်ဝေကို အမတ်တစ်ယောက်အဖြစ် ရိုသေပြရဉီးမှာပါပဲ......

နေထိုင်မကောင်းဖြစ်ပြီးကတည်းက ဧည့်တွေ့လက်မခံတော့တဲ့ ချန်ဝေစီကို သားဖြစ်သူကောင်းမှုအကြောင်းပြုပြီး အမိန့်လွှာရောက်လာခဲ့လေပြီ....

ဒါတွေကို သိမြင်နေတဲ့ ဟန်ကုန်းကုန်းက ထူးဆန်းတဲ့ အပြုံးတစ်ခုနဲ့......