General Order

Chapter (5)

အရှင်က သူ့ကိုပြုံးပြီးကြည့်နေတယ်....ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းကနေ အပူတွေလှိမ့်တက်လာပြီး ​​​ခြေလက်တွေဆီပျံနှံသွားတယ်....ဆေးအာနိသင် ပြနေပြီ.....ဒီဆေးနဲ့ဆို သူဒီနေ့ဒုက္ခခံစရာ သိပ်မလိုတော့ဘူးပေါ့....ဒါပေမယ့် ဆေးက သေလောက်အောင်ခါးတယ်...ခါးတာမှ လျှာဖျားမှာအရသာစွဲနေတဲ့အထိပဲ.....

မော့ကြည့်လိုက်တော့ အရှင်က သူ့ကိုပြုံးပြနေတယ်....အိပ်ယာပေါ်ဆွဲတင်ပြီးတာနဲ့ သူ့ရင်ဘတ်ကို လိုက်နမ်းနေပြန်တယ်...ချန်ဇီမင်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ပူလောင်နေပြီးမသက်မသာခံစားနေရတာကြောင့် ညီးညူလိုက်မိတယ်....အရှင်က မျက်လုံးထောင့်လေးတွေ ကွေးသွားတဲ့အထိပြုံးလိုက်ပြီး လက်ချောင်းတွေကို ချန်ဇီမင်းရဲ့တင်ပါးတွေကြားထဲ ထည့်လိုက်တယ်...နာကျင်မှုကြောင့် ချန်ဇီမင်း နိုးနိုးကြားကြားဖြစ်လာပေမယ့် ခုခံနိုင်စွမ်းမဲ့နေတာကြောင့် လှဲချခံလိုက်ရရှာတယ်.....

သိပ်မကြာခင်မှာ ခန္ဒာကိုယ်အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးအေးစက်လာပြီးနှစ်ခြမ်းခွဲလိုက်သလို နာကျင်မှုတစ်ရပ်က ချန်ဇီမင်းကို လှုပ်နှိုးခဲ့တယ်....မျက်လုံးသေချာဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ အေးစက်နက်မှောင်နေတဲ့ စကျင်ကျောက်သားကြမ်းခင်းပေါ်မှာ ခွေးတစ်ကောင်လို လေးဘက်ထောက်နေရမှန်း သတိပြုလိုက်မိတယ်...အရှင်က သူ့အနောက်ဘက်မှာရှိနေပြီး စည်းချက်မှန်မှန်လှုပ်ရှားနေတယ်....ထိုးသွင်းချက်တိုင်းက နှလုံးသားကို ဓားနဲ့စိုက်သလို နာကျင်လွန်းတာကြောင့် အံတင်းတင်းကြိတ်ပြီးခေါင်းငုံ့ထားလိုက်ရတယ်....သူ့ပေါင်တံနှစ်ဖက်စလုံးမှာ သွေးတွေအိုင်ထွန်းနေအောင်ယိုစီးကျနေတယ်....သူ ခပ်ဖျော့ဖျော့ပြုံးလိုက်မိတယ်...ဆေးကထင်သိပ်မပြင်းဘူးပဲ....ဒီလိုဆိုနောက်ထပ် ထပ်သောက်ရတော့မယ်ထင်တယ်....

အရှင်က သူ့ရဲ့ထူးဆန်းနေမှုကို သတိပြုမိသွားပုံရတယ်...သူ့ခေါင်းကိုဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး လျှာဖျားအချင်းချင်းရစ်ပစ်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်....

"ကိုယ်တော် ထင်ထားတဲ့အတိုင်း ကျပ်သိပ်နေတာပဲ...."

ချန်ဇီမင်း မျက်လုံးမှိတ်ချလိုက်တယ်...ဓားနဲ့ထိုးသလိုနာကျင်နေမှုကို ခံစားနေရတာက
သူ့ခန္ဓာကိုယ်လား...သူ့နှလုံးသားလား???