The Dollhouse

Κεφάλαιο 28ο

(ΟΣΟ ΔΙΑΒΆΖΕΤΕ ΤΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΝΑ ΑΚΟΎΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΠΟΥ ΕΧΩ ΠΡΟΣΘΈΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΊΟ ΕΊΜΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΌΝ ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ. ΚΑΛΉ ΑΝΆΓΝΩΣΗ ❤️❤️)

Συγγνώμη, δεν κατάλαβα.... ΤΩΡΑ ΘΈΛΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ; ΑΦΟΥ ΠΡΙΝ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΏ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΏ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΜΈΝΕΙ ΣΕ ΑΥΤΌ;

Τον κοιτάζω άφωνη για μερικά μόνο δεύτερα και τότε σχηματίζω ένα ψεύτικο χαμόγελο στο πρόσωπό μου, αλλά πριν προλάβω να πω οτιδήποτε η φωνή του δίνει λίγο φως στη σκέψη μου:

«Αφού ξυπνήσεις αργότερα, θα φτιάξουμε αν θες κάποιο παζλ ή κάποιο κάστρο με τουβλάκια.» λέει καθώς τεντώνεται πάνω στο κρεβάτι για να πιάσει το χειριστήριο του κλιματιστικού και να το ρυθμίσει.

Δεν μπορώ παρά να γνέψω ανακουφισμένη.
Πρώτη φορά σώζομαι τόσο γρήγορα! Αν και νομίζω πως η τρέλα μου έχει χτυπήσει το νευρικό σύστημα.

«Ναι ναι ό,τι θέλεις, αλλά όχι πολύ δύσκολο παζλ...» λέω σαν αθώα περιστέρα καθώς γυρίζω το σώμα μου για να ξαπλώσω.

Πριν όμως προλάβω να φτάσω στο μαξιλάρι, το χέρι του Peyton αρπάζει τον αστράγαλο μου και με τραβάει πάλι κοντά του.

«Δεν μπορείς να ξαπλώσεις χωρίς να βάλουμε γάζες, δεν θέλουμε να μολυνθεί η πληγή και να πονούν τα ράμματα μετά.» λέει σαν να ήταν κάτι που μόλις θυμήθηκε.

Η αλήθεια, ένα δίκιο το έχει... Γνέφω καθώς τον παρατηρώ να σηκώνεται από το κρεβάτι και να πηγαίνει πίσω στο μπάνιο. Και τι δεν έχει μέσα σε εκείνο το μπάνιο πια...

Κοιτάζω βεβιασμένα γύρω μου για οποιαδήποτε άλλη σακούλα ή σάκο που θα μπορούσε να αποτελεί στοιχείο. Στοιχείο για τι... δεν ξέρω ακόμα. Αλλά νιώθω πως οτιδήποτε καινούριο μπορεί αν φανεί χρήσιμο αργότερα.

Η σκέψη μου τρέχει τόσο γρήγορα μέχρι τη στιγμή που ο Peyton γυρίζει με τις καθαρές γάζες πίσω στο δωμάτιο.

Δεν ξέρω τι πάει στραβά αυτή τη στιγμή , αλλά θα ορκιζόμουν ότι τα πάντα συμβαίνουν σε slow motion. Ο Τύραννος κάθεται δίπλα μου και με απαλές κινήσεις τοποθετεί τις γάζες πάνω και γύρω από το κεφάλι μου. Δεν ξέρω καν γιατί μπήκε στον κόπο να μου κάνεις κοτσίδες αφού, εν τέλει, πάλι θα βάζαμε τις γάζες. Από την άλλη είναι απόλυτα λογικό.

Όμως τίποτα από όσα κάνει και συμβαίνουν σήμερα δεν μου φαίνεται λογικό σήμερα.

Τελειώνει με το κεφάλι μου και μένει για λίγο να με κοιτάει, τον κοιτάω και εγώ.