Ο εγκέφαλός μου ξυπνάει και μου δίνει τον χρόνο να επεξεργαστώ τον λόγο που ξύπνησα. Το σώμα μου δεν πονάει πια. Τα κρεβάτια στο ορφανοτροφείο είναι σκληρά και κάνουν όλο το σώμα να πονουν ,αλλά εγώ τώρα δεν πονάω. Νιώθω πως είμαι κάπου μαλακά ξαπλωμένη ,δεν έχω ιδέα όμως που. Τα βλέφαρά μου είναι βαριά, παρόλα αυτά καταφέρνω να τα ανοίξω. Όταν όμως αυτό συμβαίνει έρχομαι αντιμέτωπη με ένα δωμάτιο που δεν έχω ξαναδεί.
Είναι μεγάλο , αλλά για εμένα είναι τεράστιο. Οι τοίχοι έχουν μια από τις αγαπημένες μου αποχρώσεις του ροζ και στο δωμάτιο κυριαρχούν χρωματά του μπεζ ,του άσπρου και του χρυσού ίσως. Κοιτάζω γύρω γύρω και βλέπω παντού αρκουδάκια και μαξιλάρια . Αυτό που μου τραβά όμως πιο πολύ τη προσοχή είναι τα τρία μικρά παράθυρα με τις άσπρες κουρτίνες δίπλα από το κρεβάτι και ο μικρός καναπές δίπλα τους. Σηκώνομαι γρήγορα και πηγαίνω προς το παράθυρο. Όταν τραβώ τη κουρτίνα έρχομαι αντιμέτωπη με το απόλυτο σκοτάδι. Δεν υπάρχει φως έξω. Τίποτα ,απλά μαύρο.
Και τότε αρχίζω να φρικάρω .
Ξαφνικά ,η πόρτα χτυπάει .
Τη κοιτάζω και πηγαίνω πίσω στο κρεβάτι όπου κρύβομαι πίσω από τα μεγάλα μαξιλάρια που διαθέτει.
Νιώθω σαν πεντάχρονο , δεδομένου όμως ότι είμαι με το ζορι 1,57 μου δίνει το πλεονέκτημα να βρίσκω τέτοιες κρυψώνες.
Ελπίζω να μην φαίνομαι όταν η πόρτα ανοίγει και εγώ μαζεύομαι στην κρυψώνα μου όσο πιο πολύ μπορώ.Ακούω βήματα στο δωμάτιο μέχρι που σταματούν δίπλα στους κρεβάτι.
«Ξέρεις τα τρεμάμενα μαξιλάρια δεν θα σε βοηθούσαν ακόμα και αν ήθελες να κρυφτείς.»ακούω μια γυναικεία φωνή που με κάνει να βγάλω το κεφάλι μου έξω.
Είναι μια κοπέλα που νομίζω υπό άλλες συνθήκες θα με τρόμαζε ,αφού μοιάζει με ζωντανή κούκλα.
Είναι αληθινή; Μήπως είναι ρομπότ;
Την κοιτάζω και καταλαβαίνει την σύγχυση στο πρόσωπό μου.
«Το ξέρω πως μάλλον σου φαίνεται περίεργη η εμφάνιση μου , αλλά δεν είμαι έτσι κανονικά αν αυτό σκέφτεσαι.» απαντά διαβάζοντας σχεδόν τις σκέψεις μου.
Τη κοιτάζω. Είναι μια πραγματικά όμορφη κοπέλα με ξανθα μακριά μαλλιά φτιαγμένα σε μπούκλες ,πράσινα μάτια και πολύ περίεργη επιδερμίδα ,αφού μοιάζει σαν να είναι από πορσελάνη. Φοράει ένα φόρεμα χρώματος πράσινου που ταιριάζει απόλυτα με τα μάτια της.
Θεέ μου μοιάζει με ζωντανή πορσελάνινη κούκλα! Αυτό είναι τρομακτικό!
«Είμαι η Ava Brandon. Εσύ πρέπει να είσαι η Mia Narrow.»λέει ευδιάθετη καθώς συστήνεται.
Γνεύω το κεφάλι μου ,δεν ξέρω τι να πω . Όχι ,βασικά ξέρω.
أنت تقرأ
The Dollhouse
غموض / الإثارةΗ Mia Narrow υιοθετείται ξαφνικά από έναν περίεργο άνδρα, τον James Peyton, ο οποίος προσπαθεί να την μετατρεψει σε μια "κούκλα" που μπορει να ελέγξει με κάθε τρόπο. Όταν οι γνωστές πρακτικές για τον έλεγχο της αποτυγχάνουν, βρίσκει έναν άλλον τρόπ...
