You are my...?[COMPLETED]

》4《(1)

Unicode

Kim Seokjin သည်ပြတင်း​ပေါက်တွင်ရပ်ကာ အပြင်က မနက်ခင်းပတ်ဝန်းကျင်အလှတရားများအား​ငေးကြည့်​နေ​လေသည်။
ကုမ္ပဏီသွားခါနီးမို့ Suitအပြည့်ဝတ်ထားပြီး လက်တစ်ဖက်က ​ကော်ဖီခွက်အားကိုင်ထားကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်အား ​ဘောင်းဘီထဲသို့ထိုးထည့်ထားသည်။

​နွေဦးရာသီ​ရောက်ပြီမို့ ပတ်ဝန်းကျင်က တစ်မူထူး၍လှ​နေပြန်၏။
ဘာလိုလိုနဲ့ ​နွေဦးရာသီကို​တောင်ပြန်​ရောက်လာပြန်ပြီ။
အခုဆိုသူလဲအသက်၃၀ရှိ​နေပြီ​ပေါ့
တိတ်တဆိတ် ​ပြောင်းလဲ​နေတဲ့သူ့ရဲ့နှလုံးခုန်သံ​တွေကလွဲရင်​~~~
အရာရာတိုင်းက ပုံမှန်အတိုင်းမ​ပြောင်းလဲပါဘူး

​နေ့တိုင်းကို kookieနဲ့ပဲဖြတ်သန်း​နေရ​သည်မို့ သူ့အတွက်ငြီး​ငွေ့ခြင်းအလျှင်းမရှိ

"Joon​ရေ...
ငါ့အတွက်မင်းသား​လေးကိုချန်ခဲ့တဲ့အတွက် ​ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."

ဒါဟာ သူ​နေ့တိုင်း​ကောင်းကင်ကြီးကို​မော့ကာ​ပြော​သောစကားတစ်ခွန်း

"​သေ​သောသူကြာရင်​မေ့ ​ပျောက်သွားသူရှာရင်​တွေ့" တဲ့
သူက​တော့ joonကို ​မေ့မရခဲ့ပါဘူး
ချစ်ရသူအဖြစ်​မေ့မရတာမဟုတ်ဘဲ kookieကို ​ပေးထားခဲ့တဲ့ kookieကို သူ့ဘဝထဲ​ခေါ်​ဆောင်လာ​ပေးတဲ့ ​ကျေးဇူးရှင်တစ်​ယောက်အ​နေနဲ့​ ​မေ့မရခဲ့တာပါ...

Joonအ​ပေါ်မှာရှိတဲ့ သူ့ရဲ့ခံစားချက်​တွေက​တော့~~~

"ဦးဦးJin..."

ပြတင်း​​ပေါက်ကို​ငေး​​နေပြီး အ​တွေး​တွေပျံ့လွင့်​နေရင်းမှ kookieရဲ့ ​​ခေါ်သံ​ကြောင့် အ​နောက်အားပြန်၍လှည့်ကြည့်လိုက်​တော့

​ကျောင်းဝတ်စုံအပြည့်နဲ့ချစ်ဖို့အလွန်​ကောင်း​နေပါ​သော အလယ်တန်း​ကျောင်းသား kookie​လေးအား ​တွေ့လိုက်သည်။

သူ့ကိုကြည့်ရင်း ပြုံးကာ ရယ်​နေ​သောkookie​လေးမှာ ပါးနှစ်ဖက်က ပါးချိုင့်မမည်​သော ပါးချိုင်း​ရေး​ရေး​လေး​တွေရယ် ရယ်လိုက်ရင်​ပေါ်လာ​သောယုန်သွား​လေးနှစ်​ချောင်းရယ်ကလဲ ချစ်စရာ​ကောင်း​အောင်တည်ရှိ​နေ​သေးသည်။