Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başlıyoruz :) -
"Tamam hocam, var ol hocam! Eyvallah hocam. Hadi hadi." kulağıma dayadığım telefonla konuşurken bir yandan da annemin telefonuyla YouTube'den açtığım inşaat sesini hocama dinlettiriyordum.
Dönem ödevinin son günleriydi ve 'Dedem öldü.' demek yerine 'Mahallemizde inşaat var.' yalanına sığınarak ödevimi yapmıyordum.
"Ses buraya kadar geliyor Çilekcim. Anlıyorum ben seni, merak etme." Hocamın yemi yutmasıyla mutlu olurken aramıza başka bir ses daha girdi.
'Türkiye seksen ikincisi Fatıma Yavuz'un değerli velisi Mehmet Fatih Yavuz -'
Doping hafıza...
Benim baş düşmanım!
"Ne, hey ne oluyor?" hızlıca telefonu Matematik hocamın yüzüne kapatırken derin bir nefes aldım.
Allah'ım çok korkunçtu.
Derin derin soluklanırken odamın kapısı sertçe açılmıştı.
Hızlıca elime kalemi alıp, önümdeki problem soru bankasını çözüyor gibi yaparken annem başımda dikildi.
"Çilek." Adımla seslendi.
Acaba ne yapmıştım?
" Maaşını alamayan annem?" şu konu sinirimi bozuyordu.
"İstifa etmiyorum güzel kızım." annemin dediği şeyle ona baktım.
"Niye?" sinirlenmiştim.
Hem saatlerce çalış hem de para alma.
Oh! Ne Âlâ memleket.
"İş bizim sandığımız gibi değilmiş ki!" dediğinde merakla ona baktım.
"Nasıl yani?" annem önüme gelen saçları yana attı.
"Yanisi personel müdürü tarihleri karıştırdığı için maaşı yatırmamış. Patronumuzun haberi bile yokmuş bu olaydan. Öğrenince düzeltti." dediğinde kaşlarımı daha çok çattım.
