''Nasıl yani? Biri artık konuşs-'' annem cümlesini tamamlayamadan kapıdan çıkartılan babamı gördüm.
''Anne, babam geliyor.'' diyerek o tarafa doğru birkaç adım attım.
Babamlar tam önümden geçerken yüzüme dahi bakmamıştı.
''Benden bu kadar mı nefret ediyorsun?'' önümde eli kelepçeli bir şekilde, askerler tarafından tutulan babama baktım.
Konuşmamla duraksamışlardı.
Galiba son kez vedalaşan baba kız sanıyorlardı.
İçimdeki bütün her şeyi kısaca konuşmaya karar verdim, az önce olanları unuttum.
''Öleceğimi bile bile o günü yaşattın bana, bu kadar mı nefret ediyorsun?'' sen o gün beni öldürmedin belki ama bir çocuğun ruhunu öldürdün baba.
''Anneme çok benziyorsun.'' alayla gülümsedim. Babaannem ne alaka bilmiyordum sormakta istemiyordum.
''O da aynı senin gibi bakardı, yakardı canımı.'' bir katile acımayacaktım, küçükken ne yaşadıysan hak etmişsin.
''Babaannenden de nefret ediyorum senden de.'' kafamı yan yatırdım, canım yandı.
''Ben babaannemi tanımadığım için bir şey diyemiyorum ama...'' dolu dolu gözlerimle ona baktım.
''Senden nefret dahi etmiyorum baba.'' keşke bana biraz acısaydın.
Gözlerimin en içine baktı.
''Bunu ne zaman anladım biliyor musun?'' gözlerinden tuhaf bir ifade geçti.
Sana acımıyordum, ne olursa olsun acımıyordum. Ne yaşadıysan başkası yaşamasın diye uğraşmak yerine öldürmüştün beni.
''Senin benden canımı aldığın masada başka bir adamın bana can verdiği zaman anlamıştım.'' gözlerim babamın arkasında duran savcıya döndü.
''İki savcı ikisi de annemi sevmiş.'' alayla gülümsedim.
''Ama biri daha sonra her şeyi berbat etmiş.'' kollarımla göz yaşlarımı sildim.
''Bu beni son görüşün olacak her zaman ki gibi. Ne seni ziyarete geleceğim ne de bir telefon açacağım, umarım bize tercih ettiğin, mahkemeye bile gelmeyen karın seni yalnız bırakmaz.''
''Bak...'' ağzını açıp bir şey diyeceği zaman sustu.
Adımı unutmuştu.
Ağlamamak için kendimi kasarak boğazımı temizledim.
''Çilek, adım Çilek.'' kafasını sadece tamam anlamında salladığında askerler babamı götürmek için hareketlendi.
Onlar yanımdan geçip giderken ellerim yumruk oldu.
Bunu demeden onu yollamayacaktım.
''Samet Aydın!'' yüksek sesim boşlukta yankılandı, arkamı dönmedim. Askerlerin izin verip, babamın bana bakmasını sağladığını hissettim.
''Benim hakkım sana helal değil, sen de etme. Allah karşısında adaletli bir hesaplaşmamız olsun.''
