Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
!!ARKADAŞLAR ÖNCELİKLE ARAŞTIRDIM PEK FAZLA BİLGİ EDİNEMEDİM TIP KONUSUNDA BELKİ BİLGİ YANLIŞI YAPABİLİRİM O YÜZDEN 'SAÇMA' OLARAK BELİRTECEK KİŞİLER BUNUN SADECE KURGU OLDUĞUNU VE İNTERNET ÜZERİNDEN HER ŞEYE ULAŞAMAYACAĞIMIZI GÖZ ÖNÜNDE BULUNDURARAK KONUŞSUN. Teşekkürler.!!-
KAAN'DAN
Çaresizlik...
Her insan oğlunun en az bir kez tattığı bir duydu.
Duygu muydu?
Hastane koridorunda yaşanan çaresizliğin haddi hesabı yoktu.
''Biricik, değerler değeri kızım gözlerimin önünde eriyor.'' kulağım çınladı, yüreğimde bir ağırlık oluştu.
Gidecek misin Çilek?
Anneni düşünmeden onu terk mi edeceksin?
Doktorun odasından geldiğinden beri sadece yüzünü kapatıp ağlayan kadına baktım.
İki gündür bu siktiğimin koridorunda bekliyorduk.
İyi değildik, hiçbirimiz iyi değildik.
Çilek'in öyle yatması hiçbirimizi iyi hissettirmiyordu.
Her şey çok güzeldi, eğlenmiştik, acısını paylaşmıştı evine bırakmıştım o kadar iyi gidiyordu ki o gün dünyanın en hafif insanı gibi hissetmiştim kendimi.
Evde otururken Çilek'in bana verdiği oyuncakla iç çatışma yaşarken Eylem'in aramasıyla bütün mutluluğum son bulmuştu.
Hastaneden aranan bir telefondu.
Ağlayarak konuşan bir anne tüm dünyanın yükünü taşıyan çocuğunun o yükün altında kaldığını söylemişti.
Çilek'in diğer böbreğinin iflas ettiğini söylemişti.
Öldü sanmıştım.
Yemin ederim ki öldü sanıp kendime gelememiştim ta ki Eylem'in benden yardım istemesine kadar iyi olmamıştım.
''Kırk sekiz saat...'' Gözlerimi Eylem'e çevirdim.
''Kırk sekiz saat içinde uygun nakil bulunmazsa benden güzelimi alacaklar.'' dudaklarından arasından hıçkırık koptuğunda derin bir nefes aldım.
