Yeni Ailem

Bölüm 6

 *4 gün sonra Aysu'dan*

Bu 4 gün boyunca her şey normal geçmişti. Sabırsızlıkla cumartesiyi bekliyordum. Haftada 1 gün işe gitmeme hakkım vardı. Bende bu hafta cumartesi kullanıyordum.

Yasin abinin odasına girdiğimde bana kederli bakışlar atıyordu. 

" Ne oldu? " Dedim.

" Abicim sen... %99,9 ihtimalle Atlas ile ikizsin " Dedi.

Bunu bekliyordum ama sanki beklemiyormuş gibi şaşırmıştım. Sonuçta sindirmesi kolay bir şey değildi. Boğazım düğümlenmişti. Biliyordum aslında, ama bir ihtimal diyordum. Bir ihtimal kardeş değilizdir...

" İyi misin? " Dedi.

" E-evet. Zaten belliydi " Dedim.

" Onlarla konuşacak mısın? " Dedi.

" Hayır, onlara göre şu an bir çalışandan farksızımdır eminim ki " Dedim.

" Bence onlar seni özlemişlerdir. Sonuçta, sen doğmuştun Aysu. Sen onlar için vardın ama onlar seni öldü biliyor " Dedi. 

" Dediklerini düşüneceğim " Dedim ve odadan çıktım.

Harika, gerçek ailemin  evinde çalışıyorum. Nasıl bir duygu diye sorarsanız, mükemmel ötesi!

Eve yaklaştığımda geçen gün gelen yetimhane görevlilerini gördüm. Beni bekliyorlardı. Kaçmalı mıydım? Saniye teyze onlarla konuşuyordu.

" Teyze hiç yalan söyleme akraba falan değilsiniz " Dedi biri. 

Arkamı döndüm ve koşmaya başladım. Şu an yetimhane işleri ile uğraşamazdım. Ama illa ki gidecektim... Reşit değildim. Aslında abilerim vardı. İkizim vardı... Onlara söylersem, reşit olmadığım için onların evinde kalırdım. İstemesem de. Ama söyleyemezdim. Önce biraz birbirimize alışmalıydık. Saat hala 17.30 değildi. Bende Aksoy ailesine, kendi aileme gitmeye karar verdim. Yemek yapmak için. 

" Aaa, biz bugün yoksun sanıyorduk " Dedi Yağız.

" İşlerim erken bitti. " Dedim ve içeri geçtim. Mutfakta yemek hazırlarken Atlas geldi.

" Bugün yoksun sanıyordum " Dedi.

O an o kadar dalgındım ki, ne dediğini anlamamış " Hı hı " Demiştim.

" Hı  hı mı? İyi misin? " Dedi

" H-ha, şey aynen " Dedim.

" Bir şey mi oldu? " Dedi.

Gözlerim doluyordu. 

" Y-yetimhaneye gitmek zorundayım " Dedim. Evimi terk etmek istemiyordum.

" Senin adına üzüldüm. Ama emin ol sorun yaşamazsın " Dedi.

" Nasıl bu kadar eminsin? " Dedim.

" Sen her şeyin üstesinden gelebilirsin. Reşit olunca yeni bir ev alırsın kendine, sabret sadece " Dedi ve ellerini yanaklarıma koydu. 

Kafa sallayıp yemek yapmaya devam ettim. Onlara yemeklerini yapıp evden çıktım. Yetimhane görevlileri gitmişlerdir değil mi?

Tahmin ettiğim gibi gitmişlerdi. Eve girdim ve olanları düşündüm

*Ertesi gün* 

Sabahın 6'sında beni uyandıran şey kapıydı. Delikten baktığımda yetimhane görevlilerini gördüm. Has, bunlar bana kafayı takmış. Hiç ses çıkarmadım. Benim evde olmadığımı düşünsünler diye. Konuştuklarını duyabiliyordum.

" Of bıktım şu kızdan. Gecemiz gündüzümüz burada ama kız yok " Dedi biri. Ben sana bir yumruk geçiririm..

" İstifa et o zaman beyinsiz " Dedi diğeri. Sonra da gittiler. Ucuz atlattık.

Aksoy ailesinin kahvaltısını hazırlayıp salona geçtim. 10 dakika sonra Atlas geldi.

" Sorun çözüldü mü? " Dedi.

" Bugün sabah 6 da buradalardı. Kapıyı açmadım " Dedim. 

" Vay, güzel taktik " Dedi.

" Ama muhtemelen bugün yarın zorla götürürler " Dedim.

" Seni kurtarmak isterdim " Dedi. Gülümsedim. Yetimhaneye gitmek zorunda değildim. Onlara DNA testini gösterip kurtulabilirdim. Ama onlar Aksoy ailesini arardı. Herkes her şeyi öğrenirdi. Belki de söylemeliydim onlara. Kararsızdım. Ne yapmalıydım? 

Eve doğru yürüdüm. Ama kendi evime değil Saniye teyzenin evine yol aldım. Kapıyı çaldım. Saniye teyze bana sıkıca sarıldı. 

Kulağıma, " Seni asla vermeyeceğim " Diye fısıldadı. Bende,

" Asla gitmeyeceğim " Dedim. İçeri geçtik ve sohbet ettik. Ona her şeyi anlatmaya karar verdim. Sonuçta o beni korumuş, değer vermişti.

" Saniye teyze. Annem beni Aksoy ailesinden çalmış. Geçen gün DNA testi yaptırdım. Aksoy ailesinden Atlas'la ikizim" Dedim.

Gözleri şokla aralandı.

" Nasıl? " Dedi.

" Annemin doğurduğu kız ölünce annem de böyle bir şey yapmış. Biliyorsun annemgil bu çocuk için yıllarca uğraşmış " Dedim.

" Yavrum, o zaman yetimhaneye gitmene gerek yok " Dedi.

" Bende sana bunu soracaktım. Sence onlara söylemeli miyim? " Dedim.

" Tabii ki kızım. Yıllarca ayrı kalmışlar senden. Yetimhaneye de gitmezsin hem " Dedi.

Bende kafa salladım. Bir bakıma haklıydı. Açıklayacaktım onlara. Belki onlar da isterlerdi beni. İstemeseler de yetimhaneye gider, çalışmaya devam eder, yetimhaneden çıkınca başımın çaresine bakardım.

Eve gitmek istemediğim için Saniye teyze bana koltuğu hazırladı. Bende yarın olacakları düşünüp uyudum...

---

Atlas ve Aysu valla çok iyi best friend olurdu ikiz olmasalardı :D

Arkadaşlar okullar açıldığı için artık günde bir bölüm atamayabilirim :( Ama vakit buldukça yazıp yayımlayacağım 👍

Yıldıza basar mısın 🥺