Secretly Married To My Professor √ [SB19 PABLO]

24

LIANA'S POV

I started to feel alone, iniisip ko pa din yung nangyayari kanina. Then when I look at the stage. Someone is singing, it was Drei.

Minamasdan kita... nang di mo alam

pinangarap kong ikaw ay akin

mapupulang labi, at matingkad mong ngiti.

umaabot sa langit.

He was singing a song... Is it for me? Hindi ko alam kung magagalit ako sa kanya kasi ginusto niya ako. Sa bawat salitang sinasabi niya gamit ang pagkanta. It means a lot, akala ko walang nagmamahal sa akin, ni hindi ko nga alam kung ano ang nagustuhan niya sa akin. I was just standing still habang kumakanta siya sa stage, he was smiling while delivering the lines. May kung anong kaba akong naramdaman... Napahawak nalang ako sa puso ko, normal pa ba ako?

Huwag ka lang titingin sa akin 

At baka matunaw ang puso kong sabik.

I remembered a lot of moments spending time with him, yung mga oras na nag aasaran lang kami at yung masaya lang. Hanggang sa narealize ko na... ganon pala talaga kami kalapit sa isa't isa. Paano kung kami talaga? 

''Sa iyong ngiti, ako'y nabibighani...'' The moment that he sang this line. nagsimula na akong mapangiti sa kanya, Ngayon ko lang napagtanto na... hindi naman siya ganito sa iba niyang naging karelasyon noon. Ang atensyon niya laging nasa akin simula nung pumasok ako sa buhay niya.''At sa tuwing ikaw ay gagalaw, ang mundo ko ay tumitigil'' 

Para lang sayo, ang awit ng aking puso

sanay mapansin mo rin ang lihim kong pagtingin... 

''Hi Liana.'' He was breathing heavily. Siguro hiningal dahil sa pagkanta niya. ''You know that I like you, and I'm serious about that. I know na sobrang bago lang sayo na ganito ang pag uugali ko, pero nabago mo ako. Binago mo ako,'' He said. ''Hinding hindi ako aalis sa tabi mo, Pangako.'' And he started singing again the next part. 

The way he said his words, his mesmirizing brown eyes, sobrang sinasabi niya sa akin ang mga nararamdaman niya. ''Minamahal kita, ng di mo alam... Wag ka sanang magagalit,'' Ito kaya yung rason kung bakit mas pinili niyang manahimik kasi ayaw niyang masira kami ni Kirk? 

''Tinamaan yata talaga ang aking puso, na dati akala ko'y manhid.'' Parang hindi naman siya yung manhid... Ako, Akala ko kasi ganon niya lang ako ituring pero may importansya naman pala ako sa kanya, I saw his friends supporting him from the stage. Sinabayan nila si Andrei sa pagkanta ng mga liriko para sa akin. 

''WOOO!!!!! BAKA ANDREI YAN!!!'' Sumigaw si Lucas. 

''ANDREI NA ANG PANALO!! WALA NANG ATRASAN YAN!!'' Paulo started screaming and clapping. Dumadami na din ang tao sa grounds, hindi naman siya artista pero sapat na yung pagiging varsity player niya para pagkaguluhan siya. 

''Ngayon niya lang yan ginawa sa buong buhay niya.'' nagulat ako nang biglang sumipot sa gilid ko si Luke at Chloe, naka akbay si Luke kay Chloe. 

''He really, really likes you ever since. Torpe lang talaga,'' Sabi ni Joseph. ''Pasensya ka na sa tropa namin, kailangan ng onti pang push bago mapa-amin.'' 

Kung hindi siguro ako kinasal, baka naging jowa ko to si Andrei.... pero deserve niya ba ako? Deserve ko ba siya? Matagal niya ng alam yung tungkol samin ni Kirk, alam kong nasaktan siya.