Secretly Married To My Professor √ [SB19 PABLO]

39

(for those who are asking why there are two songs? Wala trip lang, pinapakinggan ko kasi yan bago ko isulat tong chapter na to. Kayo bahala kung ano ang preffered niyo sa dalawa, kung saan kayo mas masasaktan na kanta na sobrang swak sa scene!)

ANDREI'S POV 

I know that this won't be too easy for me. I risked everything just to make her happy, but now.. I guess, hindi talaga kami ang para sa isa't isa? bawi nalang siguro next life? Seeing her happy with the person who makes her happy kahit na ako ang nasa tabi niya. Kahit naman na hindi si Kuya ang kasama niya, masaya naman siya. But that's different.

''Kuya...'' Lumapit ako sa kinahihigaan niya. Bruises are all over him, may bandage pa sa ulo. ''Are you okay? Pagaling ka ha.'' sabi ko, tulog kasi siya... Baka mamaya pa siya magising.

''Pinapaubaya ko na sayo si Liana, di na ako makikipag kompetensya sayo.. sayo na siya.'' I said. ''Sorry kung naingit ka sa akin noon, kasi tama ka.. ampon ako, kaya wala akong karapatan na umagaw ng atensyon...'' Kinuha ko yung upuan na nasa gilid at inilapit yun sa kama niya.

''I know that you are awake now...'' nakita ko kasing ginalaw niya yung kamay niya. ''Magpapangap ka na nga lang na tulog, yung di pa convincing.'' wala sa sariling sagot ko.

He smiled and smirked. ''Kuya, alam mo kung gaano ko siya kamahal.. protect her, wag mo siyang sasaktan. Kasi kapag sinaktan mo siya, uuwi ako dito para kunin ulit siya sayo.''

''Where are you going???'' He asked.

''London.'' tipid kong sagot. ''Gagawa ako ng panibagong buhay, I'll move on. At hahayaan ko na kayo maging masaya... Di ko na kayo guguluhin... Just...''

''Just take care of her...'' ang bigat pala sa loob.

''Nandoon ako, pero ikaw ang iniisip niya. Ganon ka niya kamahal, ganon siya ka importante at ganun ka kaimportante sa kanya.'' sabi ko, ang sakit pala ng mga sinasabi ko. ''I even risk my heart, kasi akala ko makakalimutan ka niya kapag ginamit niya ako, But I guess. Her love doesn't die.''

''Salamat din, kasi dahil sayo... i realized her worth.. napaka gago ko non, tignan mo.. nakarma pa ako.'' natatawang sambit niya, siraulong to kailangan pala para makarealize siya kailangan mong ipamukang maagawan  siya.  ''Inalagaan mo siya, nung wala ako sa tabi nya.. hindi man ako laging nasa tabi niya. Nandoon ka, I appreciate the effort kahit na alam kong nasasaktan ka.'' he offered me a fistbomb at tinangap ko naman yun. We're okay now, We are now settled. 

''Liana?'' sabay kaming napalingon ni Kirk, we saw Liana nasa wheel chair siya gamit niya yun para mapalapit sa amin. ''Dapat doon ka nalang muna, nagpapahinga.'' sabi ko.

''Gusto ko lang kayong kamustahin.'' sabi nito, he was beside Kirk. ''Hindi naman pwedeng di ko kayo makita, importante kayo sa aking dalawa eh.'' 

''Pwede bang mamaya na kayo maglandian? Pag lumabas na  ako????'' I said sarcastically. Yawa naman kasi!! Nasasaktan ako kahit na ganyan ang biro ko, but seeing them happy makes me happy too...

''Iiwanan ko na kayo.'' I slightly laughed. ''Kuya Kirk, pinaubaya ko sayo para pasiyahin mo, hindi para saktan mo.'' I saw Liana, slightly smiled at me. Now, binigay ko ang babaeng pinagkakaingatan ko.. kasabay nito ay pagpili ko sa sarili ko. Kailangan kong maging mag isa, para maging maayos ang puso ko. Nasaktan din ako, I need to heal myself.