东宫 Eastern Palace: Chapter 17
ဘာလို့ ယောင်္ကျားလေးတွေက ဒီလိုအကျင့်တွေချည်းပဲ ရှိနေကြတာလဲ ?
ငါကတော့ မလိုက်လျောပေးနိုင်ပါဘူး ။
" နင်မနေ့ကငါ့ကိုအကြိမ်ပေါင်းများစွာနမ်းခဲ့ပြီးပြီလေ ။ ငါနင့်ကို ဘာအကြွေးမှ မတင်နေဘူး "
လီချန်းရင်က သူ့အင်္ကျီကို လှန်လိုက်ပြီး သူ့ဗိုက်ပေါ်က အမာရွတ်ကို လက်ညှိးထိုးပြရင်းနဲ့
" အဲ့တာဆိုရင် ဒီဟာအတွက်ကရော ?မင်း ငါ့ကို ဘယ်လို ကျေးဇူးဆပ်မှာလဲ ?"
ငါ အမာရွတ်ကိုကြည့်မိလိုက်တော့ သက်ပြင်းတစ်ခုက အလိုလို ချမိရက်သား ။
" လုပ်ကြံတဲ့လူက နင့်ကို ထိုးခဲ့တာပဲလေ ။ နင့်ကို ဓားနဲ့ ထိုးတာငါမှ မဟုတ်တာ "
"ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ငါ မင်းအသက်ကို ကယ်တင်ခဲ့တာပဲလေ ! တကယ်လို့ငါသာမင်းကို မင်းကိုမတွန်းထုတ်လိုက်နိုင်ခဲ့ရင် လုပ်ကြံတဲ့လူက ထိခိုက်အောင်လုပ်သွားမှာ မင်းကိုပဲ "
ငါ့မှာနောက်ထပ်ငြင်းဆန်ဖို့ နည်းလမ်းမရှိတော့ဘူး ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူပြောသွားတာကအမှန်တွေပဲလေ ။ ဒါပေမဲ့ ငါကတော့ ခေါင်းမာအုန်းမှာပဲ
" အဲ့တာဆို နင်လိုချင်တာက ဘာလဲ ?"
" နောက်တစ်ခါ မင်း မင်ယွီဖန်ကို သွားရင် ငါ့ကို ပါခေါ်သွားပေး "
ငါ အံ့ဩသွားရပြီ ။
"နင်.......နင်...."
"ထိုက်ဇစ်တျန်းရှက ဆောင်ကြာမြိုင်ကို သွားချင်တယ်!" လို့ ငါအသံခပ်ကျယ်ကျယ်နဲ့ အော်လိုက်တယ် ။
ဒီတစ်ခါတော့ ငါ့ပါးစပ်ကို အမြန်အပြေးလေး လာပိတ်ရတာ လီချန်းရင်ပေါ့ ။
"အော်ဟစ်နေတာကို ရပ်လိုက်တော! မအော်နဲ့တော့! ငါ က သွားကြည့်ကြည့် ချင်ရုံသက်သက်ပဲ၊ မကောင်းတာ တစ်ခုခု သွားလုပ်ဖို့မဟုတ်ဘူး !"
" ငါတို့ က ဒီမှာ အပိတ်ခံထားနေရတာ ၊ တကယ်လို့ ငါတို့သာ ထွက်မသွားနိုင်သေးခဲ့ရင် မင်ယွီဖန်ကို ဘယ်လိုသွားနိုင်ကြမှာလဲ..........."
YOU ARE READING
Eastern Palace (Goodbye my princess Myanmar Translation)
Historical Fiction🦊🏜️ ကောင်းကင်ဘုံ၏ အကြီးမားဆုံး သော အပြစ်ဒဏ်မှာ အရာရာကို မေ့ပစ်လိုက်နိုင်စွမ်း မဟုတ်ခဲ့ပဲ အရာအားလုံးကိုအမြဲ တစေ မှတ်မိနိုင်စွမ်းသာ ဖြစ်၏။ ________________________ ❗❗❗ I don't own this novel. This is fan translation . Fully credit to original autho...
