Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
--
Sabah ilk uyanan Jisung olmuştu. Gözlerini açar açmaz dün gece yaşadıklarını hatırlaması ile gülümsedi. Gerçekten hayatında yaşayıp yaşayabileceği en güzel geceyi Minho ona yaşamıştı.
Biraz hareketlendiğinde kalçasında ki tatlı sızı onu daha bir mutlu ederken hala bileğinde duran kelepçe de bileğine iz bırakmıştı ve acı veriyordu. Ama Jisung vücudundaki acıları önemsemeyerek Minhonun alnına düşen saçlarını parmakları ile yumuşak hareketler ile geri atmıştı.
Minho bu sayede uyanarak önce gözlerini kırpıştırarak ne olduğunu anlamaya çalıştı. Karşısında Jisungun kusursuz gülüşü ile o da dün geceyi hatırlamıştı.
"Günaydın yakışıklı polis beyim"
"Günaydın Jisung"
Minho ne yapacağını bilemezken Jisungun yataktan kalktı. E haliyle Minhoda onunla birlikte kalkmıştı.
"Çok mu ağrıyor? Yavaş olmaya dikkat etmiştim aslında.."
Jisung güldü. "Evet, yavaştın. Ta ki doruklara çıkana kadar. Ama önemli değil. Tatlı bir sızı ve bu bana dün geceyi hatırlatarak mutlu olmama sebep oluyor. O yüzden sevdim bu hissi"
Minho buna ne diyeceğimi bilemeyerek elini ensesine atarak kafasını aşağı yukarı salladı.
"Pekala, o zaman önce bir kahvaltı yapalım ve karakola gidip şunu çıkaralım."
Minho, kelepçeyi gösterek konuştuğunda Jisung iç çekti. Her ne kadar kelepçe ona zarar vermiş olsa da Minhoya bağlı olmak da hoş bir şeydi..
"Tamam."
Önce lavaboya giderek mecburen birlikte ellerini yüzlerini yıkayarak mutfağa gitmişlerdi.
Minho dolaptan hazır kahvaltılıkları ve meyve suyunu çıkarmıştı. Birlikte sessizce kahvaltı yapmışlardı ve masayı toplamışlardı.
İkisinin de aklında tek bir düşünce vardı. Minhonun cevabı..
Jisung alacağı cevaptan her ne kadar korksa da bundan sonra hayatına nasıl devam edeceğini öğrenmek için iç çekerek sormaya karar verdi.
"Yakışıklı polis beyim.."
Minho kafasını sakince kaldırarak Jisung ile göz göze geldi. "Hm?"
Jisung, Minhonun ellerini tutarak gözlerinin içine bakmaya başladı. "Ben hala senden hoşlanıyorum. Peki sen? Dün gece boyunca sevgilin oldum. Senin benim hakkımda olan düşüncelerin hala aynı mı yoksa değişti mi?.." Jisung gülümsedi. "..Umarım değişmiştir"
Minho gözlerini kaçırdı. Tekrardan aynı şeyleri yaşamak istemiyordu. Pek güzel şeyler yaşamamıştı. Tekrar aşık olup ona bağlandıktan sonra onun bir anda kaybolmasına katlanamazdı.
"Jisung, üzgünüm. Ben mesleğim ile ilgilenmek istiyorum. Hayatımda aşka yer yok. Seninle yaşadıklarım güzeldi fakat sen hala benim için aynısın. Değişmedin. Umarım dün geceden pişmanlık duymazsın. Bunu gerçekten istemem"
Jisung aslında bu cevabı bekliyordu. Minho gibi biri bir gece ona aşık olmayacaktı tabi ki.. Ama işte bir ümit olur diye düşünmüştü fakat olmadı..
Jisung ellerini yavaşça Minhonun ellerinden çekti ve oldukça buruk bir gülümseme ile Minhonun gözlerine baktı.
"Anladım.. Aslında bu cevabı bekliyordum. Ve asla seninle yaşadıklarımdan pişmanlık duymam. Buna emin olabilirsin. Şimdi.. Şundan kurtulalım ve birbirimizi tanımadan önceki hayatlarımıza geri dönelim"
Minho, Jisungun kelepçeli elini kaldırmasıyla birbirlerine kelepçeli ellerine baktı. İç çekti.
