Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
--
"Biraz dağınık, kusura bakma."
Minho, etrafa saçılmış kıyafetlerini toplarken Jisung da daha önceden geldiği evin salonunda tekli koltuğa oturdu.
Evet, detaylıca konuşarak ne yapıp edeceklerine karar vereceklerdi. Bu yüzden sessiz ve baş başa olacakları yer olarak Minhonun evini seçtiler.
"Sorun değil Minho. Otur lütfen"
Jisung, etrafı toplayan yakışıklı polis beyine gülümsediğinde Minho da kafasını salladı ve Jisungun karşısında ki tekli koltuğa oturdu.
İkisi de nereden başlayacağını bilmiyordu. Minho, karakolda söylediklerininin arkasında durarak ilk konuyu açmaya çalıştı.
"Jisung, karakolda da söylediğim gibi ben tüm sorumluluğu sana yükleyemem. Bu yüzden elimden geldiğince hatta daha fazlası olacak şekilde sana yardımcı olacağım."
Jisung ne kadar mutlu olduğunu anlatamazdı. 2 aydır nasıl söyleyeceğim diye kıvrandığı adamdan böyle bir tepki almak mutluluktan havaya uçmasını sağlıyordu.
"Minho, ben böyle bir tepki vereceğini bilseydim en başında sana gelirdim. Ben korktum. Kötü bir tepki verirsin diye, saçmalar kalbimi kırarsın diye korktum"
Minho hafifçe gülümsedi. "Jisung, ben o kadar adi bir insan değilim. Bak kabul, bebek için hazır mıyım? Sanmıyorum. İyi bir baba olabilir miyim? Hiç emin değilim ama deneyeceğim. Sonuçta bilinçli bir şekilde birlikte yaptığımız bir şey bundan kaçamam."
Jisungun gözleri dolmuştu. Hamileliğinde vermiş olduğu duygusallık onu bitiriyordu. "Minho, sana sarılabilir miyim?"
Minho hızla ayağa kalktı ve Jisungun yanına giderek sarıldı. Jisung tüy kadar hafiflemiş hissediyordu Minhonun kollarında. İki ay sonra huzura ermişti.
"Bende korkuyorum Jisung. Benim yüzümden sana veya bebeğe bir zarar gelirse diye. İlk duyduğum andan beri bundan korkuyorum"
Minho iç çekti. "Jisung, ben polisim. Düşmanlarım çok fazla. Ve bunların benim canımı yakmak için size zarar verecek olmasını düşünmek bile beni korkutuyor."
Jisung da korkmuştu şuanda. Ama belli etmek istemedi ve tekrar Minhoya sarıldı. "Sende polissin işte. Yakalarsın onları ve bize zarar vermezler. Yakışıklı polis beyim"
Jisung kıkırdadığında Minho da gülmüştü. Yeniden yakışıklı polis beyi olmuştu demek..
"Ee, bana bu hamilelikten bahsetsene. Nasıl öğrendin?"
Minho bu konuda meraklıydı. Jisung da heyecanla neler olduğunu anlatmaya başladı. "Şimdi ilk önce bizim kafede çalışırken midem bulandı tamam mı? Sonra Felixim Birtanem ikizim beni hastaneye götürdü. Birde baktık ben hamileyim. Çok şaşırdım, korktum falan. Sonra işte.."
Jisung iki aydır yaşadığı her şeyi nefes almadan Minhoya anlatıyordu. Hiçbirşey olmamış gibi, bir anda eski haline dönmüştü Jisung. Minhodan aldığı küçücük bir sarılma bile onu eski Jisung yapmıştı bile..
Jisung gerçekten aşıktı.
"... İşte bugün de kontrolden çıkmıştım. Normalde Felixle gidiyorduk ama o birazcık hasta oldu. Bünyesi zayıf yataklara düşüyor hemen. O yüzden tek gittim. Kontrolden çıktım o adamı gördüm. Karısını dövüyordu ve kadın hamileydi."
Jisung elini küçücük bir çıkıntı halinde olan göbeğine koydu. "İşte bende dayanamamadım girdim aralarına. Adama vurdum biraz. O da biraz beni sarstı falan. Laf dalaşına girdim sonra. Onda çok iyiyim çünkü. Güç pek kullanamıyorum ama çenem kuvvetli. Neyse, sonra polis geldi kadın benden şikayetçi oldu. Oysaki ben onu kurtarmaya çalışmıştım.."
Minho dişlerini sıktı. Bu konuda oldukça sinirliydi. "Boşver Jisung. Neyseki sana bir şey olmadı. İyisin değil mi? Ağrın falan yok."
Jisung kafasını sağa sola salladı. "Yok, iyiyim"
Minho derin bir nefes aldı. "Güzel. Peki... Şimdi ne olacak?"
"Ne, ne olacak?"
Minho elini ensesine atarak gözlerini kaçırdı. "Yani, bebek var. Hamilesin falan. Bende babası oluyorum"
Jisung, Minhonun bu utangaç tavırlarına gülümsedi. MİNHO ÇOK TATLI BÖYLE
"Evet Minho, sen babasısın"
"O zaman sen benim evime taşınacaksın. Yani, hani bebek için"
Jisung böyle bir şey söyleyeceğini beklemiyordu. Minhonun evine taşınmak mı?
"Senin evine mi taşınalım?"
Minho kafasını aşağı yukarı salladı. "Yani, öyle olmuyor mu? Ben babasıyım. Benim yanımda kalmanız gerekmiyor mu? Birlikte kalmamız.. Sonuçta bizim bebeğimiz"
Jisungun tekrardan gözleri dolmuştu. Doğru kişiye aşık oluğunu bir kez daha anladı.
