NASZE NIESPEŁNIONE SNY (zawieszone)

rozdział trzynasty

Malfoy otworzył przed Hermioną drzwi do samochodu trzymając parasol nad jej głową, po czym szybko obiegł maskę i wsiadł na miejsce kierowcy, wpisał w dotykowym panelu cel ich podróży. Nawigacja szybko znalazła im najmniej zakorkowaną trasą.

- Gdzie mieszka na co dzień Twoja mama? - zapytała brunetka chcąc jakoś przerwać niezręczne milczenie. W samochodzie była bardziej niż kiedykolwiek świadoma obecności mężczyzny. Jego perfumy szybko rozniosły się po niewielkiej powierzchni, a ich zapach był równie upajający co w klubie.

- W Nowym Jorku. Pokochała to miasto. Mieszka na Upper East Side i bardzo szybko stała się częścią tamtejszej elity - zaśmiał się pod nosem najwyraźniej na jakieś miłe wspomnienie.

- Też tam mieszkałeś?

- Tak. Lubię Nowy Jork.

- To dlaczego wyjechałeś? - nie chciała być wścibska, ale jej pytania najwyraźniej mu nie przeszkadzały.

- Nie na stałe. Zamierzałem rozkręcić kilka biznesów w Londynie i wrócić do Stanów. Mam jednak sentyment do tego miasta.

- Ja też - spojrzała przez okno podziwiając miejskie zabudowania. Kusiło ją żeby zapytać o to dlaczego Malfoy żyje wśród mugoli, ale zabrakło jej odwagi. Pamiętała jego reakcję, gdy zapytała o to pierwszego dnia - Twoja mama na długo zostaje?

- Do końca tygodnia. Raczej nie przepada za londyńską pogodą.

- Nie dziwię się. Dzisiaj sama wspominałam czasy, kiedy mieszkałam w San Diego. Czasem brakuje mi tamtego słońca.

- Nie wiedziałem, że mieszkałaś w Ameryce - posłał jej zdumione spojrzenie, kiedy zmieniał pas. Hermiona musiała przyznać, że jechał bardzo pewnie i świetnie wyglądał za kierownicą.

- Raczej nie wiemy o sobie zbyt wiele.

- Raczej nie - przyznał.

Przestrzeń między nimi zgęstniała. Nie rozmawiało się im już tak swobodnie jak wtedy, kiedy toczyli dyskusje na temat sztuki czy książek stojąc w kuchni élaborer.

Kiedy dojechali pod La Rosa Hermiona odetchnęła z ulgą.

- Dziękuje, że mnie tu przywiozłeś - powiedziała odwracając się w jego kierunku.

- To ja dziękuje za pomoc z wyborem prezentu - uśmiechnął się delikatnie - Miłego wieczoru.

- Wzajemnie - przez kilka sekund patrzyli sobie w oczy. Przez kilka sekund Hermionie przeszło przez myśl, aby nie wysiadać z samochodu. Przez kilka sekund Malfoy miał nadzieje, że zostanie. Chwila ta jednak przeminęła równie szybko jak się zaczęła.

Hermiona wysiadła i przez chwilę stała jeszcze na chodniku patrząc na oddalającego się Bentleya. Wzięła głęboki oddech i przeszła przez ulicę, gdzie znajdowała się restauracja.

Zanim weszła wyciągnęła jeszcze telefon chcąc zobaczyć jak wygląda. Ku jej zdziwieniu na ekranie zobaczyła nieodebraną wiadomość od Olivera. Szybko weszła w jej treść.

„Kochanie wybacz, mam podbramkową sytuację w pracy. Musiałem zostać w biurze. Odwołałem naszą rezerwację. Wynagrodzę Ci to! Zadzwonię wieczorem"

W oczach błysnęły jej łzy złości. To był już kolejny raz, kiedy odwoływał ich spotkanie w ostatniej chwili. Obróciła się, ale czarny samochód Malfoya znikną jej już z pola widzenia.

Zrezygnowana zamrugała kilka razy chcąc powstrzymać cisnące się do oczu łzy. Spojrzała na telefon jeszcze raz. Wiadomość wysłano kilka minut po siedemnastej, ale była wtedy zajęta Malfoyem i nawet nie zwróciła uwagi na ekran. Pomyślała ze złością, że nie dość, że zrobiła blondynowi kłopot to jeszcze teraz musiała wracać taksówką przez pół miasta.