Birbirini çok sevdiği halde boşanan kadın ve adam..
Arada kalmış üç buçuk yaşında bir kız çocuğu..
~
Ayrılık acısını hep kadından okuduk. Biraz da adamdan okuyalım.
~
Ben boşlukta yalnız kalmış sadece onun elini uzatmasını bekliyordum. Ben Erdem Aks...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ve basket!"
"Yuh! Kaç kaç oldu oğlum?"
"50-49"
"Hacı ne kaçtı senin içine? Böyle değildin oğlum sen." Ensemi kaşıdım.
"Yapıyoruz bir şeyler." Kenara geçip oturdum. Ellilik setler yapıyorduk ve bu üçüncü setti. Haliyle pertim çıkmıştı. Suyu kafama diktim. "Sende bayağı değiştirmişsin burayı." dedim etrafıma bakınırken.
"Elimden geldiğince düzelttim kardeşim."
"Eline sağlık." Başını salladı.
"Uzun zamandır düşünüyordum seninle şurada maç yapmayı."
"Eyvallah." Gözüm bir süreliğine daldı. Geldiğimizde biraz olsun yemek yemiştim. "Umut?"
"Söyle bro." Dalgın bakışlarım ona döndü.
"Ne buluyorsun oğlum sen bende?" dedim sakince. Birkaç saniye boş boş yüzüme baktı.
"Ne demek ne buluyorsun?"
"Ne buluyorsun bende işte? Yanımda kalacak kadar ne buluyorsun oğlum bende?" Ayağa kalktım. "Oğlum beni babam sevmemiş, sen bende ne buluyorsun?" Ayağa kalkıp karşıma dikildi.
"Saçma salak konuşma oğlum! Mal mal iş yapıyorsun, beni delirtme geç otur şuraya." İşaret parmağıyla omzumdan itti. "Babası sevmemişmiş!" Üzerime yürüdü. "Baban şerefsiz oğlum senin! Ne kendine mâl ediyorsun lan?!"
"Bir tek babam mı oğlum?" dedim yorgun bir şekilde. "Sence bir tek babam mı sevmiyor beni?"
"Erdem bak saçma-"
"Karım lan! Karım boşandı benden! Yanımda senin dışında kim var lan?! Kim var?! Yok kimse! Arkadaşım yok! Karım yok! Babam yok! Kimsem yok! Sende bırak oğlum! Boşver beni! Bak hayatına! Ben dert torbasıyım oğlum, beni hayatında tutmana değecek hiçbir şey yok!" Üzerime gelip yumruğunu geçirdi yüzüme.
"Lan gerizekalı! Sen çıkartmadın mı beni pisliğin içinden?! Ne saçmalıyorsun şimdi? Kardeşiz oğlum biz seninle!"
"Seni o bataklıktan çıkarttım diye yanımda durmana gerek yok. Bırak oğlum beni! Sende bırak!" Bir yumruk daha attı. Kaşım sızlamaya başlamıştı ama umrumda olmadı. "Annem arayıp sormuyor oğlum beni, kendini mecbur hissetme. Hiçbir işe yaramayan, ailesini bir arada tutamayan, etrafında kimse kalmamış bir herifim oğlum ben.." Omuzlarım çökmüştü. "Boşver, bırak beni!" Bir yumruk daha attığında dizlerimin üzerine çöktüm. Karşıma geçip yakalarımdan tutarak ayağa kaldırdı.
"Bana bak Erdem Aksungur!" Başım önüme eğikti. "Bana bak dedim!" Yavaşça başımı kaldırdığımda sıkı sıkı sarıldı. "Şu an tek yaptığın şey saçmalamak. Kardeşiz dedik oğlum biz, var mı ötesi? Kan bağı olması mı gerekiyor illa? Kızın bana amca diyor, gerçi amca değil amça diyor ama konumuz bu değil." Güler gibi verdim nefesimi. "Sen beni ne zaman bıraktın? Benim başıma çok kolay şeyler gelmedi, oturduğum yerden sallamıyorum yani. Sen bunun da üstesinden geleceksin kardeşim. Ben yanındayım. Atlatacaksın.."
