Kintsukuroi ✨

Bölüm 5

Tetsuro çok kötü uyanmıştı. Hep kaçınıyordu o korkunç günden. Geçen sene neyse ki kimse evde değilken geçip gitmiş erkenden uyuyup düşünmemişti. Ama bu yıl farklı hissediyordu. Duyguları da aklı da karmakarışıktı. Bugün Kenma'nın ölüm yıldönümüydü.

"Tetsu" kapısı çaldı. "Günaydın" Keiji girdi yanına. "İlacını al." yatağına oturdu.

"Teşekkür ederim."

"İyi misin sen? Uyuyamadın mı?"

"Yoo iyiyim. Hasta gibiyim biraz." dedi. Okula gitmeyeceğini söyleyecekti. Keiji'nin eli yüzündeydi hemen.

"Neyin var?"

"Bilmem biraz halsiz gibiyim sanki. Evden çıkmayacağım."

"Gitmeyecek misin okula?"

"Hayır ama sizi bırakabilirim."

"Gerek yok metroyla gideriz ama sen iyi olacak mısın? Kalayım mı yanında?"

"İyiyim sadece birkaç saat uyuyacağım."

"Keiji çıkıyorum ben." içeriden Bokuto'nun sesi geldi.

"Geliyorum şimdi" dedi ona. Birkaç dakika sonra döndü. Elinde derece vardı.

"Ateşine bakalım, anlayamadım." dedi. Biraz bekledi. Tetsuro onun bu ilgisini çok seviyordu ama anlatmak istemiyordu neden kötü hissettiğini. Artık ağlayıp durmaktan bıkmıştı.

"Ateşin yok Tetsu."

"Öyle hasta gibi değilim. Yorgunum sadece."

"Tamam Kei şimdi sana kahvaltı hazırlıyor. Biraz uyu dinlen tamam mı? Ben erken gelmeye çalışacağım."

"Gerek yok, iyiyim."

"Endişelenirim. Bize sık sık yaz tamam mı?"

"Mhm merak etme."

Kei de geldi yanına "Kahvaltın hazır." Diğer tarafına oturup yanağını sıkıştırdı "Ne oldu sana?"

"Bilmiyorum."

"O zaman tembellik yap biraz bugün." Güldü. "Bir şey olursa haber ver gelirim. Kalabilirim de istersen."

"İyiyim gerçekten."

"Görüşürüz o zaman çıktık biz de."

"Görüşürüz."

Arkadaşları çıkınca kalktı yataktan. Bilgisayarını açıp eski fotoğraflara baktı. Üçü de hatırlamamıştı. Onların hatırlamasını beklemiyordu tabii. Bir kere mezarında görmüşlerdi ölüm tarihini. 8 ekim, doğum gününden birkaç gün öncesiydi sadece. Videolarını izledi. Çok özlemişti onu. Artık kabullenmişti de. Onsuz yaşamak zorundaydı. Aklı duyguları karışıktı, arkadaşlarına karşı hisleri düşündürüyordu onu.

Kenma sence ne yapmam gerek mırıldandı. Onları seviyorum, aşık oldum affeder misin beni? Seni de seviyorum hala ama onlara aşık oldum Kenma. Seni seviyorum, onları da seviyorum ama. Kurtulamıyorum. Sevgilisinin yüzü karşısındaydı sanki.

'Mutlu ol Tetsu, artık sen de mutlu ol. Dört yıl oldu, artık devam et. Ben seni çok sevdim, bence onlar da sevecek'

Öyle mi dersin Kenma?

'Sen harika bir insansın, biliyorum seni seviyorlar'

Ya arkadaşçaysa?

'Değil.'

Aralarını bozarsam?

'Üçü de seni seviyor. Sana aşık olmamak için çabalıyorlar.'