Kintsukuroi ✨

Bölüm 10

Eve gelmişlerdi birkaç dakika sonra. Koltukta uzanıyordu Kei, Keiji de yanındaydı. Bokuto yanlarına geldi hemen. Kei'yi kucağına çekti. "Bebeğim."

"Bo."

"Güzel sevgilim, iyisin değil mi? Yanındayım."

Bir süre sıkıca sardı kollarında onu. Tetsuro da ayak ucunda oturuyordu. Üzerine uzun kollu bir şey giymişti. Kollarını ve elini mümkün olduğunca saklamaya çalışacaktı.

"Çok üzgünüm." sevgilisinin kucağında ağlıyordu.

"Bebeğim benim. Üzülecek bir şey yok."

"Tetsu'ya zarar verdim."

"Hayır tatlım, hayır hiçbir şeyi yok." Sevgilisinin omzunun üzerinden arkadaşına özür dilercesine baktı. Neyse ki o da böyle istiyordu.

"Kei ağlama artık bebeğim sakinleşmiştik bir şeyin yoktu değil mi?"

"E-evet." burnunu çekti. Sonra başını kaldırdı "Tetsu?"

"Hmm?" gülümsedi ona.

"Çok üzgünüm."

"Tsukki." içini çekti "Sarılmak ister misin biraz?"

Kei başını sallayınca Bokuto'nun kalktığı yere oturdu. "Özür dilerim." fısıldadı Tetsuro "Özür dilerim çok. Seni iyice öfkelendirdim. Bilmediğim şeyler hakkında yorum yaptım. Yanlış yaptım Tsukki affet beni tamam mı?"

"Tetsu saçmalama, ne özrü?"

"Seni kızdırdım çok, belki paylaşmak istemediğin şeyleri söyledin bana."

"Hayır." gözyaşları aktı boynuna.

"Tamam Tsukki ağlama hadi artık."

"Ben senin eline bir şey yaptım değil mi?"

"Hayır hayır, sadece bardak çarptı bir şey olmadı."

"Kollarını çizdim." kollarından çekilip başını ellerine gömdü "Oof" hıçkırdı "Çok utanıyorum."

"Hiç önemli değil, sorun değil. Yanlış zamanda yanlış yerdeyim" hafifçe güldü. "Yapacak bir şey yok."

"Komik değil."

"Özür dilerim."

"Özür dileyip durma."

"Tamam tamam sinirlenme."

"Bakayım eline."

"Bir şey olmadı dedim ya. Sen iyiysen benim çalışmaya gitmem gerekiyor" konuyu değiştirmeye çalışıyordu.

"Tsukki yarın gelmek istiyor musun hala?" Bokuto sordu, dikkatini dağıtmaya çalışıyordu o da.

"Tabii ki istiyorum. Bir bakayım Tetsu." o sırada bandajı gördü "Ne oldu eline? Ben ne yaptım?"

"Tatlım önemsiz bir şey." dedi Keiji.

"Ne oldu Tetsu elin mi kesildi?"

"Çok az küçük bir şey."

"Siz hastaneye mi gittiniz?" ikisinin gözüne de delici bakışlar attı. "Bo?"

"Evet tatlım ama bir şeyi yok gerçekten yok."

"Tsukki yarın çalacağım hiçbir şey olmadı. Küçük bir kesik ama Keiji yarışma için ısrar etti ondan gittik yoksa evde de bir yara bandı yapıştırabilirdim."

Kei daha fazla dinlemeyecekti. Hiçbir şey söylemeden kalkıp odasına gitti ve kapısını kilitledi. Nefret ediyordu kendinden. Her zerresinden nefret ediyordu. Onun aptallığı yüzünden dahi bir piyanistin kariyeri bile bitebilirdi. Öyle bir nedene bile ihtiyacı yoktu. Arkadaşını yaralamıştı, hem de fena halde hem de otizmi yüzünden. Ağlaya ağlaya bir kenara çöküp kulaklıklarını taktı. Kimseyi istemiyordu. Kendinden nefret ediyordu.