Kintsukuroi ✨

Bölüm 16

"Annemi görmeye gideceğim." dedi Kei birden sevgilileriyle ve arkadaşıyla otururken. Bir süredir bunu düşünüyordu ve sonunda karar vermişti. Bir aydan fazla bir zaman geçmişti teyzesi aradıktan sonra. Sonunda karar vermişti. Onu affetmeye bir yerden başlaması gerekiyordu. Eğer hayatta kalmak için onun sözünü dinleyecekse, eğer üzerinde böyle bir etkisi varsa da bunu yapmamak vicdansızca geliyordu ona. Anne babasının, kız kardeşinin çaresizliğini de düşünmüştü. Ona sunabilecekleri tüm imkanları sunamamak onları çıldırtıyor olmalıydı. Sonunda kararını vermişti ve böyle bir anda söylemişti sevgililerine ve arkadaşına.

"Ne?" dedi Bokuto ve Keiji aynı anda.

"Tsukki nereden çıktı bu şimdi?"

"Eğer benim sözümle tedavi alacaksa gerçekten bunu yapmamak vicdansızlık olur sanırım. Yani anne babasını, kardeşini düşünsenize. Ona her imkanı sunabilirler ama o hiçbirini kabul etmiyor. Eğer ben değiştirebileceksem bunu" duraksadı "Yani eğer öyle bir gücüm varsa üzerinde bunu yapmamak, yani doğru olmaz diye düşünüyorum."

Bokuto hemen sarıldı ona "Haklısın tatlım."

"Kötü bir fikir mi?" Keiji'ye baktı.

"Tabii ki değil tatlım, sen bu şekilde düşünüp karar verdiysen değil tabii ki. Gideriz beraber."

"Sence Tetsu?"

"Hayır bence de kötü bir fikir değil. Ama gitmek istememeni, umursamamanı da anlıyorum. Yani o düşüncelerin de bence normal. Kendini nasıl iyi hissedeceksen öyle yapmanı isterim yani."

"Sen ne zaman istersen gideriz hep birlikte tatlım." Yanağını öptü tekrar Bokuto. Sonra Tetsuro'ya döndü "Maria kaç saat buraya?"

"Çok uzak değil ya, üç dört saatte gideriz."

"Kalmak istersen kalırız da tatlım. Sen istersen tek görüşürsün istersen birimiz geliriz seninle. Nasıl istersen öyle yaparız."

"Teşekkür ederim." Kei rahatsız bir şekilde yerleşti yeniden sevgilisinin kollarına. Yapmak zorundaydı ve daha fazla ertelemek istemiyordu.

İki gün sonra hep birlikte yola çıktılar. Yollar biraz karlıydı. Bokuto arkada Kei ile birlikte oturuyordu. Kucağına çekmişti sevgilisini. Tetsuro aynadan onları izliyordu zaman zaman.

"Bebeğim istediğin an döneriz biliyorsun."

"Tamam" duraksadı "Bo?"

"Hmm?"

"Atak geçirmeme birine falan zarar vermeme izin vermezsiniz değil mi?"

"Hayır bebeğim, sen rahat ol biz yanındayız."

"Tamam." sevgilisinin ellerini tuttu. "Geriliyorum."

"Yaptığın şey çok cesaret isteyen harika bir şey. Biz seninle gurur duyuyoruz. Yapabiliriz beraber, hep birlikte neleri atlattık değil mi?"

"Evet" fısıldadı.

"Merak etme her şey iyi olacak."

Kei konuşmadı sevgilisinin göğsüne saklanıp uyumaya çalıştı.

Birkaç  saat sonra gelmişlerdi. Çok zengin oldukları belli oluyordu. Kocaman bir malikaneydi burası. İçeride lüks arabalar vardı. Bir de ambulans. Ne acı diye düşündü Keiji kapıda park ettiklerinde.

"Keiji acaba şey, ee benimle gelir misin içeri?"

"Tabii ki bebeğim."

"Biz burada bekleyeceğiz tamam mı Tsukki hemen yanındayız."