Pureboy Issues

Chapter 20

Chapter 20

Warning SPG; contains inappropriate words for young audiences.

____________________________________________

Mabilis na lumipas ang araw para sa'min. Dahil sa tambak na trabaho at dahil din siguro sa masaya ako. Pablo is writing song every after song, parang hindi siya nauubusan ng inspirasyon. Stell, Ken and Josh making choreography. I also got busy conceptualzing our next music video.

I thought it was good thing being away for Josh in a while. Halos isang buwan na akong nababaliw sa mga makamundong ideya sa utak ko. Alam kong napansin niya ang bahagyang pag-iwas ko sa kaniya dahil do'n. Ayaw ko lang naman na isipin niyang puro pagnanasa na lang ang nasa utak ko. I am not a whore as I am before. I just can't help but to feel heat everytime we're near to each other. Pakiramdam ko ay napakasama kong nilalang.

It frustrates me even more that he got the wrong idea. Siya na mismo ngayon ang umiwas sa'kin dahil sa maliit na pag-iwas ko sa kaniya.

Halos ibalibag ko ang sketchpad sa inis. Wala akong gana. Naubos na ata ang creative juices ko sa katawan at...miss na miss ko na talaga siya. Hindi ko na kaya. Mababaliw na ako kung hindi ko pa siya makakausap ngayon.

Binitawan ko ang sketchpad at lumabas sa conference room. Pagpasok ko sa dance studio ay naabutan ko pa siya na nagpupunas ng pawis. Ngayon ko naramdaman ang puyat at pagod. Parang gusto ko magpahinga sa kaniya.

He completely turned his pace to me. Isinampay niya sa batok ang towel bago pumamaywang. Tumikwas ang kilay niya.

"Sila Stell?" Nanghihina na tanong ko sa kaniya.

Nagbaba siya ng tingin bago ipunas ulit ang tuwalya sa sarili. "Sa canteen."

Mabilis na kumilos ako para yakapin siya. He stiffened for a moment. Lalo kong isiniksik ang mukha sa leeg niya.

I miss this. I miss his scent. I miss him.

"I so fucking miss you," I whispered.

I felt him wrapping his arms around me.

"I miss you so much." He said as his hug tightened.

We stayed in each other arms for minutes. Lalo ko lang hinigpitan ang yakap sa kaniya. I never felt the urge to hug someone to recharge myself before aside from my mother. Parang kalahati ng buhay ko ngayon ay nakadepende na kay Josh.

"Care to explain to me the reason why my baby avoided me for weeks?"

His hug loosened. Umatras siya para tignan ang mukha ko. I refused to. Lalo kong hinigpitan ang yakap sa kaniya.

"Wala akong lakas. I'm so tired," reklamo ko sa kaniya.

Hindi siya umimik at hindi niya rin ako kinulit. I felt him caressing my back. Parang hinahagod no'n paalis ang lahat ng pagod ko.

"Gusto mo muna matulog?" Tanong niya.

Kumalas ako sa yakap at pinagmasdan ang mukha niya. Walang sinabi ang tulog at energy drink sa mukha at yakap niya. That sounds cringe but It doesn't feel like one.

Umiling ako. "Recharged na."

Nagtitigan lang kami bago niya ginalaw ang baso at basagin ang katahimikan.

"Akala ko nagbago na isip mo sa'tin."

Nagulat ako sa sinabi niya.

"Now that I gave in, nawala ang challenge. I thought ayaw  mo na." Patuloy niya pa.