I Sold My Dignity

Chapter 12

REINA

"Bakit mo ako dinala dito?" tanong ko sa kaniya matapos niyang sabihin na ito ang lugar na gusto niyang dalhin ako.

"No more questions, wife. We should take a rest first in hotel." sabi niya sakin habang inilalayan ako papunta sa kotseng nakapark.

"Fine..." Yan lng ang sagot ko sa kaniya saka pumasok sa kotse.

Habang nasa biyahe kaming dalawa ay wala akong imik kahit katabi ko sya at hindi as in magkadikit kmi kahit hawak niya parin ang kamay ko bagkus lumayo ako ng unti sa kaniya.

First day palang naming nagsasama hindi ko pa alam ko ano ang tunay na ugali nito, mahal ba niya talaga ako o obsessed lng siya sakin.

Minsan naiisip ko tuloy Kong anong meron sakin bat ako pa ang nagustuhan niya.
Pambihira namang tao to, marami siyang pera kahit ilang babae pa ang gusto niya kaya niyang bilhin at bakit nanatili siya sakin.

'Tsk mga mayayaman talaga hindi mo maintindihan ang mga isip nila.'

Kailangan ko paring mag-ingat hindi ako naniniwala sa isang salita niya baka sasusunod marerape na niya ako.
Marami na sigurong babaeng natikman to. Kaya minsan hindi ako naniniwalang may malinis pang lalaki *no offend hindi naman lahat* ,sa panahon ba ngayon na kayang bilhin ng pera ang lahat.

Sa pagmumukha palang ng taong to parang nakakatakot ang mga matitirik niya at nakakaakit na mata na sa tuwing titingin sayo ay matutunaw ka talaga.

Oo minsan pinupuri ko siya Kasi naman hindi mo talaga maiwasan ang attractive niyang karisma at pagmumukha.

"We're here, just wait I'll open the door." sabi niya sakin habang binitawan ang kamay ko saka lumabas ng kotse.

Hindi ko na namalayang nakarating na pala kami sa isang magarang hotel. A five star hotel.

Mahabahabang biyahe din yun at gabi na kami ng makarating.

Nang makalabas na siya ay agad din akong lumabas sa kotse bago pa niya mabuksan ang pinto. Yes ayaw kong maranasan ang pagbuksan ng pinto ng taong kinagagalitan ko.

'Sino ba sya para pagtuunan ko ng kagandahang loob, hindi sya worth it para sakin. Kikilitasin ko pa ang tunay niyang ugali baka sumusuot lng to ng maskara.'

Hindi naman sa pag-ooverthink pero kailangan ko paring malaman ang tunay niyang ugali at makakasama ko Siya habang buhay.

"You're really mean.wife. Just wait magmamakaawa ka rin sakin." sabi niya na may diin sa 'mean' pagbungad niya sa kabilang pinto ng nakalabas na siya sa kotse .

"Tsk sino ka ba para matakot ako sayo ha.!" sagot ko sa kaniya habang pinapalapit ang mukha ko.

'Sino ba siya para matakot ako huh?, Diyos ba siya? Presidente ba siya? Tao lang din namn siya.'

Bigla niyang hinawakan ang ulo ko sa likod at pinalapit ang mga mukha namin.
At ang isa niyang kamay ay sa beywang ko.

Dito na naman tayo bakit ba kasi sa tuwing malapit ang mga mukha namin parang nagkakarera yung heartbeat ko.

'Stay calm Reina stay calm si Arron lng to, Si Arron na unang nagpatibok ng puso ko ay mali, mali to, este ang nagnakaw ng kalayaan ko pala.'

"Make sure that you won't regret sa mga sinasabi mo, wife." mahinhin niyang sabi habang malapit parin ang aming pagmumukha.

Nanunukso siyang halikan ako. Pero hindi ako magpapatinag huwag na huwag Kong isusuko to.

"Bitiwan mo nga ako bakit ba kasi ang hilig mong paglapitin ang mukha ko sayo ha!" usal ko sa kaniya habang kumakawala sa hawak niya.

"Well ito ang nagpapasaya sakin, and gagawin ko kung ano ang gusto ko especially to you cause your my property." sagot niya habang mas pinalapit pa ang mga mukha namin.

Kaya bigla kong itinikom ang bibig ko dahil malapit na kaming magkahalikan.

"Let me go Arron!" sagot ko sa kaniya habang kinukuha ang mga kamay niyang nakapulupot sakin.

Saka niya ako hinalikan. In an unexpected way na hindi nakatikom ang bibig ko shittt. Nadali na naman ako ng bastardong to.
Oo hinalikan niya ulit ako at naiinis na ako.

Pagkatapos niya akong halikan ay binitawan niya ako. Pinunasan ko namn ang mga labi ko.
Sasampalin ko sana siya ng maalala ko ang nangyari nung sinampal ko Siya sa wardrobe room.

"You call me by my name. Have a try again wife baka gusto mo pa ng isang halik?" panunuksong sabi niya habang hawak ang aking mga kamay na nakasentro na sa pagmumukha niya.

Agad ko naman binaba ang aking mga kamay at akmang uunahan ko siya sa paglalakad ng namalayan Kong Hindi ko pala kabisado ang hotel na to.
Kaya bumalik ako sa kaniya at hinintay siya.

"Well akala ko ba mauuna ka sakin? Just go." sabi niya sakin ng humarap ako muli sa kaniya.

"Tskkk Kong may pera lng ako sa ngayon siguro natakasan na kita." sagot ko sa kaniya.

"I told you before na you're mine you can't escape from me, mahahanap parin Kita kahit san ka man magtago." sabi niya sakin saka kinuha ang mga kamay ko at lumakad papasok sa hotel front desk receptionist.

"Good evening Mr. Manage..." huminto ang receptionist sa pagsasalita ng magsign si Arron ng stop at kinuha lng ang Isang key.

Parang nahahalata kong sya ang owner ng hotel na to. Kung sya man Wala akong pake.

"Ba't Isa lang ang kinuha mo asan Yung akin?" pagtatakang tanong ko sa kaniya.

Wag niyang sabihing tatabi kami sa isang kama. Kung sa bahay nga magkatabi kami tas dito ganun pa din!.

"Why? what's wrong with that dalawa lng namn tayo and your my wife kaya dapat na sa isang kwarto tayo." sagot niya sakin habang nakangisi at dirediretsong pumasok sa elevator.

"Bakit lahat ba ng mag-asawa tumatabi sa pagtulog?" tanong ko sa kaniya habang lumayo ng konte.

Hinila niya namn ako ng papalapit sa kaniya at mas lalong hinigpitan ang mga kamay ko.

"We're not like them. I owe my life, I can decide whatever I want." Yan lamang ang sagot niya at pinidot na ang 5th floor.

...
Ng bumukas na Ang elevator ay sabay kming lumabas at pumunta na sa room 306.

Binuksan na niya ito sabay hinubad ang coat niya at nilagay sa mahabang couch.
Pagod din siguro to kaya nagawa niyang umupo kaagad sa couch.
At kung dagdag mn ako sa pagod niya well hindi ko naman kasalanan yun.

Pumasok na ako sa kwarto at sa Cr ng hotel.
Woahh *gulat mode* super duper ang Ganda nito parang kwarto sa palasyo.
Talagang napakayaman ng may-ari nito.

"Take a rest first mag order lng ako ng dinner. What do you want to eat?" tanong niya sakin habang nakupo sa couch at nakapatong ang mga paa niya sa lamesa sa gitna.

"Ikaw ng bahalang pumili kung ano hindi naman ako mapili sa pagkain." matamlay na sagot ko sa kanya sabay higa sa isang napakalaking king-size bed super comfy at bawas stress.

Yung na lang ang huli Kong sinabi at saka hinayaang dalhin ng antok ang aking mga mata.

~~~*~~~
"Acceptance is were you'll find peace."
By: Reignixxy

A/N:

Thank you for reading my story!

If you like my story don't forget to vote, drop comments and support it.

Until next episode...