I Sold My Dignity

Chapter 17

REINA

Makalipas ang ilang araw hindi ko parin pinapansin si Arron.
Hindi parin mawala sa alaala ko ang ginawa niya.

Gigising ako sa umaga ng wala na siya Kasi balik trabaho siya sa opisina.
Sa gabi na lang siya umuuwi.
At sa pag-uwi niya nagpapanggap akong natutulog na kung maririnig kong nandiyan na Siya.
Ito ang naging usad ng aming pagsasama.

Pero sa bawat araw na dumarating dinadalhan niya ako ng regalo.
Minsan relo, minsan dress at yung paborito ko pang kulay na blue green at minsan naman binibilhan niya ako ng cake ma chocolate flavor at yung paborito ko ring cake.
At bawat gabing pag-uwi niya hindi pa siya nakabihis ay dumidiretso na siya sa kwarto at halikan ako sa pisngi.
At nagsasabing 'kamusta ang araw mo sorry kung palagi na lang akong wala wife, but soon magtatravel muli tayo, I love you and I'm sorry.'

Alam kong muli niya akong sinusuyo at pinapahulog ang loob ko sa kaniya.

... ... ...
A month past na at ganito parin ang nangyayari samin. Aalis siya maaga pa at kapag uuwi siya sa gabi nagpapanggap akong tulog na.
Hindi ako tumatabi sa kaniya, palagi akong nakatalikod matulog.
Wala siyang magawa dahil kasalanan niya ang nangyari.
Ginalaw niya ako ng walang permiso at walang respeto sa akin bilang babae.
Oo nakaya kung ganito kahaba ang galit ko sa kaniya.

Ngunit ngayong umaga, lunes na araw ay hindi siya maagang umalis bagkus nakahiga parin siya sa kama.
Ayaw ko pa sanang bumangon ngunit nakaramdam ako ng pagsusuka na parang nakakain ako ng masama ang lasa. At subrang bigat ng ulo ko.
Bigla akong tumayo at tinakpan ang bibig ko habang naduduwal.
Dumiretso ako sa Cr at dun nagsuka.
Ngunit wala naman akong sinuka.

Agad na bumangon si Arron sa kama at sinundan ako sa Cr.

"Are you okay wife? Baka may kinain kang masama kahapon." saka haplos sa likod ko at kitang Kita sa mga mata niya ang pag-aalala.

"Huwag mo akong hawakan, at saka wala kang paki kaya pwede ba umalis ka na." masakit man sa dibdib pero ramdam ko parin ang galit sa kaniya sa ginawa niya sakin.

Kaya wala na siyang imik at hindi na sumagot.
Lumabas na lang siya sa Cr.

Maya-maya pay nasusuka ako ulit at bakit nahihilo na ako.
Siguro kulang lang ako sa exercise
Pero kahit paminsan naman lumalabas din ako sa bahay at pumupunta sa bookstore o di kaya sa coffee shop.
Kasi nabobored na ako sa bahay at ayaw ni Arron na magtrabaho ako.

Akmang nasa pinto na ako ng Cr ng makaramdam ako ng pagkahilo.
Biglang nanlabo ang paningin ko at hindi ko na alam ang sumunod na nangyari.

.
.
.
...

Nagising ako sa isang maputing palibot na lugar.
Sa isang kama at may injection ng nakalagay sa kamay ko.
Ng kilatisin ko ang sarili ko naka patient dress na ako.
At nakita kong hinahawakan ni Arron ang kanang kamay ko habang umuupo na natutulog.
Biglang nawalan ng lakas ang sarili ko at hindi ko alam kung bakit.
At kung bakit nasa hospital ako ngayon.

Gumising na si Arron, biglang tumayo at lumapit sakin.

"You're awake wife. How are you?What do you feel? May masakit ba? sabihin mo sakin." sunod sunod na tanong niya habang nakikita mo na nalulungkot ang mapupungay niyang mata.

"I'm really sorry kasalanan ko ang nangyari sayo. Nang dahil sakin kaya ka nagkaganito. I'm really sorry wife." maluhaluha niyang sabi habang hawak hawak ang kamay ko.

"Ikaw ba ang nagdala sakin dito? ano bang nangyari at bakit nandito ako?" pagtatakang tanong ko sa kaniya.

"Yes dahil nakita kitang nakahandusay at wala ng malay sa Cr." halatang subra siyang nag-alala dahil sa nangyari.

"Pinapatawad na kita kaya huwag ka ng mag-alala." muli Kong binuksan ang puso ko sa kaniya.

Sa loob ng three weeks nakita ko kung pano niya pinaghirapan at kung gaano niya ako kamahal.

Ako yung tipo na matagal bago magpatawad lalo kapag malalim ang sugat na dulot nito..

Pero sa ngayon hindi ko na kayang habang buhay na maging ganito lang kmi ni Arron. Dahil sa isang rason na bumuo sa puso ko kahit sa loob ng halos isang buwan galit ako sa kaniya, pero hindi maitatanggi na nahulog na Ang loob ko sa kaniya...

He's my first love...
Nagdesisyon na akong patawarin siya dahil Mahal ko na Siya.
Kaya pinapatawad ko na si Arron.
At aaminin ko ng Mahal ko Siya.

Hindi ko na rin maitatanggi ang tinitibok ng puso ko dahil isinisigaw na nitong si Arron ang laman kahit subrang ikamatay ko ang maling ginawa niya.

Pero nangyari na ang nangyari at minsan iniisip ko na kasalanan ko rin hind lang siya dahil bakit ko pinansin at kinausap ang lalaking hindi ko Kilala at alam Kong obsessed na obsessed si Arron sakin.

"Thank you and I love you....
Nawalan ka ng malay sa Cr kaya dinala Kita agad dito. May sasabihin sana ako sayo ngayon. Sana huwag kang magalit at ikatutuwa mo pa." sabi niya habang hawak parin ang kanang kamay ko at biglang tumayo sabay halik sa noo ko.

"Teka teka ako muna may aaminin ako sayo." pangunguna ko sa kaniya.

Ihahanda ko muna ang sarili ko. Itutuloy ko na Ang pag-amin sa kaniya ng nararamdaman ko. Hindi ko na rin kayang pareho kaming nasasaktan.

.
.
.
...

"Mahal Kita Arron. I love you....
and I'm sorry for hurting you also." nakayuko at mahinahong sabi ko sa kaniya at heto na naman muli na namang sumigla ang tibok ng puso ko.
Bawat pintig nitoy nadarama ang isang pagmamahal.
Mahal ko na si Arron.

Tumaas ang kilay niya at napalaglag panga pa siya.
Ilang segundo ang lumipas hindi Siya nakapagsalita bagkus nanatili siyang nakatunganga.

"Wwawait tama ba ang naririnig ko? You mean you truly Love me? Pakiulit hindi ko marinig Reina Riego!" natatarantang utal utal habang binitawan niya ang mga sunod sunod na tanong. At tinawag niya pa ako sa pangalan ko with his surname sa last.

"Yes I'm madly in love with you." mahinahonh muli Kong sabi na pag-amin ng nararamdaman ko.

'Tskk kung san pa nga na aamin ka na sa mga lalaki magbingibingihan pa sila.'

"Pwede mo bang lakaslakasan pa?" nakataas kilay at abot tengang ngiti ang makikita mo sa pagmumukha niya sa ngayon.

"Ahh basta kung ano yung sinabi ko na yun na Yun." sagot ko sa kaniya.

"Oo na I heard it. I just want the world to know it also." panunuksong sabi niya.

"Yes! finally wife. I love you more.." saka niyakap ako ng mahigpit at nag iwan ng halik sa noo ko at sa aking mga labi.

Wala na akong nararamdamang galit sa kaniya kahit subrang sama ng ginawa niya.
Tinanggap ko na lang yun at inamin ang laman ng puso ko sa kaniya.
Papakawalan ko na sa rehas na bakal ang puso ko upang maging tahimik at ligaya ang laman nito.

Masarap magmahal sa taong mahal ka rin.
Basta mahal mo ang tao madali mo lang mapapatawad.

...

~~~*~~~

A/N:

Thank you readers for spending your time reading my story!💓

Until the next journey of their love story.
Lovelotsss mga bibi ..