Pierwsza część planowanej trylogii opowiadająca o Artemis Securze, która jest wyglądającą, jak ludzka kobieta córką przedstawicieli rasy Twi'lek, żyjącą pośród nich w odległej wiosce na planecie Ryloth.
Gdy w wyniku niefortunnego dla niej splotu wy...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- „Wyciągnij wnioski z przeszłości, lecz żyj dalej dla przyszłości."
Praca Artemis na Kamino zaczyna przynosić efekty. Odkąd dziewczyna zaczęła przykładać się do swoich obowiązków, nie budzi podejrzeń ani swojego pracodawcy, ani przychylnej jej mistrzyni Jedi. Jednak jedyną osobą, która jest wobec niej wrogo nastawiona od samego początku jest doktor z placówki, Nala Se.
Tymczasem Artemis zdołała zbliżyć się do członków grupy nazywanej The Bad Batch na tyle, by móc zdobywać u nich lekcje z ich stylu walki, co daje jej szanse bliższego poznania żołnierzy oraz nadzieje na możliwość wykorzystania tej wiedzy przeciw nim.
Odkąd Nyx wyleciał na misje na Umbarze, drżącą o życie przyjaciela Artemis czując się osamotniona znacznie bardziej zbliżyła się do jednostki 99 poprzez ich wspólne lekcje. Jednak z powodu pojawiających się u niej uczuć względem członków tego oddziału, dziewczyna zaczyna mieć poważne wątpliwości co do słuszności swojej priorytetowej misji, jaką sobie wyznaczyła na Kamino.
Tipoca, Kamino, 20 lat przed bitwą o Yavin:
*(Szybka ciekawostka - morał zainspirowany niewykorzystanym, oryginalnym morałem ze starszej wersji czwartego odcinka siódmego sezonu „Wojny klonów".)
Tech: Pani doktor.
Nala Se zatrzymała się przed żołnierzami, patrząc naprzemiennie na nich i rozglądając się po pokoju z uwagą. Artemis podniosła głowę widząc tylko nogi Kaminoanki.
Nala Se: Żołnierze, czemu nie śpicie o tej porze? Rano macie wylot na misję, waszym obowiązkiem jest odpocząć, a wy zagłuszacie spokój placówki i to o tej porze.
Hunter: Pani wybaczy, pani doktor. Nie mogliśmy zasnąć. Tak jak Pani mówiła, niedługo wylatujemy na dłuższą misję.
Nala Se: Tym bardziej powinniście odpocząć i nie zagłuszać spokoju pozostałym żołnierzom oraz pracownikom.
Tech: Oczywiście, proszę pani. To się nie powtórzy.
Nala Se: Tym razem to tylko upomnienie, ale nie zmuszajcie mnie, bym za którymś razem musiała taką niesubordynację zgłosić dalej.
Wrecker: Od razu niesubordynację?
Tech: To chyba za duże słowo, pani doktor.
Mina Kaminoanki wyraźnie zbrzydła na te słowa dwóch żołnierzy. Nala Se okrążyła stół, ale nie zajrzała pod spodem. Artemis siedziała pod meblem zwinięta w kłębek. Kolana podwinęła do podbródka, a kolana objęła ramionami, chowając głowę między kolanami, co jakiś czas podnosząc ją i opierając podbródek o jedno z kolan, gdy obserwowała w którą stronę idzie Nala Se.
