Medyada Feris (Avril Lavigne)
Not: Bu kitap ben kitabı yazmaya başladığım sıralarda ölen kardeşime ithaf edilmiştir. Ve bu kitabın ilk bölümü 16/04/2015 tarihinde yayınlanmaya başlanmıştır. Kurgu değişikliği ise 21/12/2015 te yapılmıştır. İsim değişikliği 21/04/2016 da yapılmıştır. (Ayseniniz)
♣♣♣
Panoya yeni asılan poster dikkatimi çekmişti yaklaşıp neyle ilgili olduğuna baktım.
'12. sınıflar için 3 haftalık bir kamp gezisi düzenlenmiştir katılmak zorunludur.'
Ah bir bu eksikti acaba kolumu felan kırsam burada kalabilir miydim? Ne saçmalıyorum ben of istesem bir tomar parayla kalırdım, belki orman havası iyi gelirdi. Telefonumu çıkarıp Merveyi aradım. Sırf sadece 12.sınıflar gidebilir diye burda onu bırakamazdım. Başına bir şeyler gelebilirdi.
"Ablacım?" Neşeli çıkan sesi beni güldürmüştü.
"Kamp varmış duydun mu?"
"Ha, evet ya of sadece siz gidebiliyormuşsunuz ."
"Kim demiş sen gelmeden kimse bir yere gidemez." Sevinç çığlıkları atmaya başladığında telefonumu kulağımdan uzaklaştırdım bu sırada birkaç kişinin bakışlarını üzerimde hissettim. O olaydan sonra tüm takım sarsılmıştı. Telefondan gelen seslerle kendime geldim.
"Çok çok çok çok çok teşekkür ederim abla seni çok çok çok çok seviyorum."
"Artık abla demeyi bıraktığını düşünüyordum aramızda sadece 2 yaş var."
"Sen benim ablamsın bana sahip çıktığın için ve bana bu hayatı yaşamamı sağladığın için."
"Sen zaten doğduğundan beri bu hayatı hak ediyorsun." Kıkırdadı onun her gülüşünde benimde yüzüme kocaman bir gülümseme yerleşiyordu. Onu mutlu etmek benide mutlu ediyordu.
"Feris koç bizi çağırıyor toplantı yapıcakmış" Gizemi başımla onayladığımda yanımdan ayrıldı.
"Duydun sanırım."
"Evet hadi sen git. Sonra görüşürüz."
"Görüşürüz." Telefonumu cebime sıkıştırdıktan sonra merdivenlere doğru yöneldim o günden sonra koç hiç toplantı yapmamıştı, önemli bir şey olmasa yapmazdıda. Merdivenlerden aşağı inerken bizim sınıftan birinin yukarı çıktığını gördüm kolundan tutarak durdurduğum da şaşkın bakışlarına aldırmadan çantamı eline tutuşturdum.
"Sınıfa bırakırsın." Kafasıyla onayladıktan sonra merdivenleri çıkmaya devam etti bende en alt kata indikten sonra sola dönüp büyük kapıdan geçerek spor salonuna ulaştım.
"Ha gel Feris takım tam olduğuna göre artık başlayabiliriz. B-" Koçun sözünü keserek söze girdim.
"Takım tam değil koç." Gözlerindeki hüzüne aldırmadan devam ettim. "Ama olabilirdi beni dinleseydiniz. O maçı erteleseydiniz." Tüm takımda gözlerimi gezdirdim hepsinde hüzün vardı Yeşim'in gözünden yavaşça süzülen göz yaşını silmesini izledim.
"Pekala sonuna kadar haklısın ama artık bir şekilde devam etmeliyiz takıma yeni biri gerekiyor."
"Takıma yeni biri gerekmiyor yedeklerimizde gayet iyi oynuyor gerekirse benim aklımda zaten biri var."
"Benim de aklımda biri var evet yedeklerimizde iyi ama bize daha iyisi gerekiyor."
"Ne bu? Göz dağımı? Kaptanlığımı bir çömeze kaptıracağımı mı sanıyorsunuz?"
CITEȘTI
Karanlığın Sırrı
Ficțiune adolescenți"Neden bana bunu yapıyorsun? Neden daha çok acı çekmem için uğraşıyorsun? Kimsin sen?" "Sana bunu yapıyorum çünkü acı çekmeni istiyorum." Deyip beni omuzlarımdan ittirdi. Geriye doğru düştüm. "Acı çekmen için uğraşıyorum çünkü intikamımı böyle alıyo...
