"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?"
Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba, küçük bir ara vermiştim, o yüzden yeni bölüm gelene kadar kısa bir itiraf gecesi yazdım. Keyifli okumalar. Bölüm şarkısını mutlaka dinlemenizi öneriyorum 🖤 Oy vermeyi unutmayalım lütfen...
Bölüm şarkısı-Rei 6 Gökyüzüm 🎼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌙
Bu geceki yedinci sigarayı da aşağıya atarken gözüm hala onun balkonundaydı. Ne düşünüyordu? Yine ağlıyor muydu, yoksa omzumda ağlamaktan yorgun düşüp uyumuş muydu? Niye yanında değildim? Bunu her düşündüğümde kalbim sıkışsa da, belki de gerçekten bitirmişti, oynadığım kumar çok büyüktü.
Şu an bildiğim tek doğru, her şeyi üsteliyordu. O artık benim karımdı. Düşüncesi bile sevinçten çıldırmama neden olurken o kelimeyi her duyuşunda gözlerini kapatıp ne hissettiğini benden saklıyordu. Ne kadar bencilce olursa olsun, benimle olduğunu durmadan, günde yüzlerce defa beynimde çevirip, yaşamak için kendime neden buluyordum. Bundan artık emindim, ben yaşarsam, onu da yaşatırdım.
Yalnızca yanımda olmasını istediğimi sanıyordum, ne şekilde olursa olsun. Hayatımda düşündüğüm en saçma şey buydu. Kafamın içindeki o işkence odasından, artık benim değil, onun kalbinin çığlıkları yükseliyor. Bugün onu ruhu tamamen bedeninden alınmış, gözlerinin içindeki ışık yok olmuşgibi görmek yaşarken ölmekti benim için. Bugüne kadar onlarca kez ölümle burun buruna geldim, hiçbiri beni bu kadar korkutmamıştı.
Bana olmasa bile, bir gün eskisi gibi gülecek miydi? Kalbi atmaya devam etmeli, bunun için ona istediği her şeyi verebilirim. Onu iyileştirmem, hala bir umudun varlığına inandırmam gerekiyor. Ben hissiz bir taş parçasına dönüşmeden önce ona vereceğim bütün sevgiyi içimden çıkarıp bir kenarda saklamıştım.
Şuursuzca hepsini birden içime doldurduğumda kendimi kaybetmiştim, onun benim omzumda ağlaması gerekiyordu, benim onun değil. Güçlü durması gereken bendim ama o her şeye rağmen yıkılmadan beni sevmeye devam ediyordu. Ne kadar büyük bir şey başardığından habersiz, kendini hala kırılgan ve güçsüz görmesi... Hala 16 yaşında bir çocuktu.
