"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?"
Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar ve hepinize musmutlu bayramlar! 🎀 Instagram'da da konuştuğumuz üzere, adım adım sezon finaline doğru gidiyoruz. Kaç bölüm kaldı diye soranlara verecek tutarlı bir cevabım yok çünkü güncel olarak yazıyorum ve aklımda Ayaz ve Güneş'e dair o kadar güzel sahneler canlanıyor ki, her ne kadar uzatmama taraftarı olsam da yazmadan geçersem onlara haksızlık yapacakmışım gibi hissediyorum. O yüzden, uzadığını düşünenler varsa şimdiden üzgünüm, bunları geçiş bölümleri olarak düşünebilirsiniz. İyi haber şu, sezon finaline kadar uzun bölümler ve bol bol mutlu Ayaz ve Güneş okuyacağız.💗
Bölüm şarkısı-Emir Taha Huyu Suyu 🎼
Instagram: guneshi.sondurmek
Sınır: 550 oy, 700 yorum (random harf ve emojileri saymayacağım 😤)
Yıldıza tıkladıysak, keyifli okumalar ✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌞🌙
''Ayaz, bak gerçekten bayılmak üzereyim'' dedim, nefes nefese altında kıvranırken. Hiç keyfini bozmadan, belinden çözdüğüm bacaklarımı tekrar kendine doladı ve ''bebek yapmanın ne kadar zor olduğu hakkında bir fikrin var mı? Doktor deneyin dedi, Günışığı'' diye homurdanıp boynumu ısırdı. Derin bir nefes vereceğim sırada güçlü bir şekilde içime girdi ve inilti dolu bir sesle, ''deneyin dedi, ölene kadar sevişin demedi Ayaz'' diye çıkıştım. Isırdığı yeri emdiğinde, sızım sızım sızlayan kasıklarım, bir anda arsızlığın dibine vurup karıncalanmaya başladı. Gücümün son damlalarını harcıyordum ama hala onu istiyordum. ''Bebekler böyle yapılıyor yavrum, seni çok fena becermem gerektiğini en başında söylemiştim.'' Konuşmak için ağzımı açtım ama kelimelerim kısık iniltilere dönüştü. Zaten ben kime konuşuyordum ki? İstediği şeyi altın tepside ona sunmuştum, şimdi de bedelini ödüyordum.
Üstelik, bana yaptığı şeylerin bebek yapmakla yakından uzaktan alakası yoktu. Daha geçen hafta beni kandırıp kötü emellerine alet etmiş ve hediyesini üzerimde denemişti. Zar zor oturduğum sandalyenin başlığına kollarını dayayıp, ''hala kıçının üzerine oturamıyor musun, Günışığı'' diye fısıldadığında suratındaki şeytani sırıtış günlerdir hafızamda dolanıp duruyor. İşin aslı, yaparken hiçbir sıkıntı yoktu. Ama sonraki üç gün boyunca o haldeydim ve Ayaz beni gördüğünde eseriyle övünüp gülüyordu. Şimdi de, yetmiyormuş gibi o üç günki tatilimin acısını çıkartıyordu benden.
