"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?"
Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar, uzun ve dolu dolu bir bölümle geldim. Sizden ricam, lütfen okumaya başlarken oy vermeyi ve satır aralarına yorum bırakmayı unutmayın🎀 Büyüyoruz, bu beni çok mutlu ediyor ama diğer yandan, okunmaya oranla oy ve yorum sayıları çok düşük olduğundan, sıralamaya giremiyoruz. Bölümlere sınır koymak en nefret ettiğim şey olmasına rağmen, bazen gerçekten emeğimin karşılığını alamadığım için motive olup bölüm yazamıyorum. Umarım beni anlarsınız, sizi seviyorum 💗
Evrenimizden kopmamak için İnstagram sayfamızı takip etmeyi unutmayın 🌅 guneshi.sondurmek
Bölüm şarkıları 🎼
Çelik-Benimle Kal (Sevgili Esra'ya teşekkürler, eğer sizin de içinizden gelen şarkılar varsa benimle paylaşabilirsiniz 🌸)
Skapova-Ben Hala Vazgeçmedim (medyada)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌞🌙
Yol boyunca Ayaz arabada telefonla konuşmuş, daha doğrusu birilerine bağırmıştı. Yaptığı şeyden çok, yine aramızda var olan sır perdesiydi canımı yakan. Bu daha ne kadar devam edecekti?
Her seferinde önüme benden sakladığı bir şey düşeceğine, artık doğru veya yanlış, yaptığı şeyleri bana, karım dediği kadına açık açık anlatması gerekmez miydi?
Bilmem gerekenleri başkalarından duymaya tahammülüm yoktu artık benim, Ayaz'ın yanlışlarıyla başedebilirdim, fakat bu şüpheyle... Gerçekten artık başedemiyordum.
Yarın, ya da ondan sonraki gün, ona daha da bağlandığımda, güvenmeye başladığımda seni korumak için yaptım dediği başka bir felaketle yüzleşmeye gücüm yoktu benim. O yüzden bu sefer felaketimi ben kendim getirecektim.
Evin önüne geldiğimizde suratına dahi bakmadan indiğim arabadan koşar adımlarla annemlerin evine doğru gittim. Kapıyı kırar gibi yumruklamamdan sebep Neva teyze yüzünde endişe dolu bir ifadeyle ağzını açacakken, "abim nerede?" dedim sinirli bir ses tonuyla.
