Last Wish ✔

Chapter 13

12 Αυγούστου 2019

Αγαπημένη μου φιλενάδα,

Μοιάζεις τόσο αστεία σήμερα! Τα γράμματα μου επάνω σου χορεύουν ανεξέλεγκτα σαν να βρίσκονται σε ένα ξέφρενο ρυθμό διασκέδασης και μέθης. Λατρεύω αυτό το συναίσθημα που μου έχει δημιουργηθεί αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα το λατρεύω και θα το ευγνωμονώ.

Καλή μου φίλη ειλικρινά δεν ξέρω πως μου έχουν έρθει στο μυαλό όλες οι εικόνες της ζωής μου αλλά για έναν περίεργο και συνάμα προφανή λόγο μου φαίνονται όλες αστείες. Ακόμη και οι θλιβερές ή αυτές που είχα ποτίσει με θυμό και οργή. Περίεργο πράγμα το ποτό.

Ουψ ναι και άθελά μου σου αποκάλυψα το επόμενο βήμα στην λίστα, η επόμενη τρέλα μου αλλά και ακαταμάχητη επιθυμία μου. Πάντα ήμουν υπερβολικά υπάκουη στις υποδείξεις των γονιών μου, στα πρέπει της κοινωνίας, στις επιταγές της ηθικής και του σωστού. Χωρίς όμως να μου το επιβάλουν αλλά επειδή και αυτό πραγματικά επιθυμούσα, αυτό ταίριαζε στον χαρακτήρα μου. Προτιμούσα να βρίσκομαι σπίτι μου ένα Σαββατόβραδο από το να χτυπιέμαι σαν τρελή σε ένα κέντρο διασκέδασης παρέα με άγνωστους. Ακόμη περισσότερο βέβαια προτιμούσα σε μία έξοδο μου να πιω κάτι δροσιστικό, υγιεινό και θρεπτικό από το να δοκιμάσω αλκοόλ. Γενικά το απεχθανόμουν και σπάνια το επέλεγα.

Σε συγκεκριμένες μόνο μέρες του χρόνου η επιλογή μου ήταν ένα μικρό ποτηράκι κρασί κόκκινο γλυκό ή και ημίγλυκο χωρίς καμία απολύτως περιέργεια για τα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά των γιορτινών τραπεζιών. Η μυρωδιά τους ήταν έντονη και αυτό με έκανε όλο και πιο σίγουρη στο να τα αποδοκιμάζω και να τα απορρίπτω χωρίς ποτέ να μου δημιουργείται πειρασμός για δοκιμή. Εξάλλου στο σχολείο μου τόνιζαν πόσο κακό κάνουν και σε πόσα λάθη οδηγούνται οι νέοι που τα καταναλώνουν. Σαφώς και δεν είμαι υπέρ μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης- πόσο μάλλον τώρα που πεθαίνω. Θα ήταν ειρωνικό να πρόκειται να πεθάνω και να το γνωρίζω αλλά παράλληλα να είμαι διατεθειμένη να αποκτήσω παιδί. Όχι όχι το βρίσκω ανόητο και αφελές. Δεν φταίει σε κάτι μια αθώα ψυχή επειδή εγώ δεν είμαι ικανή σωματικά να μεγαλώσω ένα υπέροχο πλασματάκι.

Ενόψη του επικείμενου θανάτου μου όμως δεν γινόταν να μην δοκιμάσω ποτέ στην ζωή μου αλκοόλ, από όλα τα είδη ή έστω από τα περισσότερα σε φυσιολογικές -ήλπιζα- αναλογίες. Δεν μπορούσα να καταλάβω τους ανθρώπους που επέμεναν ότι μόλις πιεις λίγο δεν μπορείς να βάλεις όριο, ειδικά αν βρίσκεσαι σε κατάσταση ευφορίας ή δυστυχίας. Στην δική μου περίπτωση μάλλον ανήκω στο δεύτερο, αν και τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα. Εννοείται πως στεναχωριέμαι που θα αφήσω πίσω όλους αυτούς που αγαπώ, που δεν θα κάνω ποτέ οικογένεια, δεν θα ολοκληρώσω τις σπουδές μου και ένα σωρό εμπειρίες που δε θα αποκτήσω επειδή δεν προλαβαίνω. Από την άλλη όμως αυτή η κατάσταση μου προκαλεί χαρά από την άποψη ότι απολαμβάνω κάθε στιγμή μου παρέα με αγαπητά πρόσωπα ενώ προσπαθώ να δημιουργήσω ξεχωριστές αναμνήσεις τόσο σε εμένα όσο και σε αυτούς.